آزمایش ها نشان می‌دهد تحریک تصادفی نویز در مغز ممکن است به افراد در یادگیری بهتر کمک کند.
به گزارش تک ناک، وقتی مشغول به کار یا تحصیل هستید، در پس زمینه چه چیزی دارید؟ شاید یک پادکست، یک نوع موسیقی، یا شاید سکوت کامل؟ شواهد نشان می دهد که انواع خاصی از موسیقی ممکن است به تلاش ما برای یادگیری کمک کند یا حتی مانع آن شود.یک مطالعه جدید که تحقیقات گذشته را مرور می‌کند نشان می‌دهد که سر و صدای تصادفی و مصنوعی پتانسیل کمک به یادگیری بهتر مغز را دارد.
چطور؟ تصور می‌شود که نویز تصادفی با افزایش انعطاف‌پذیری مغز یا توانایی دریافت اطلاعات جدید به یادگیری کمک می‌کند،به عبارت بهتر اساساً به مغز کمک می‌کند مسیرها و ارتباطات جدیددر سیستم عصبی ایجاد کند.به طور خاص، ما در اینجا در مورد یک تکنیک نسبتاً جدید به نام تحریک سر و صدای تصادفی ترانس کرانیال یا tRNS صحبت می کنیم، نه یک لیست پخش موسیقی آرام که با آهنگها به دقت تنظیم شده باشند.tRNS شامل قرار دادن الکترودها بر روی پوست سر فرد و عبور جریان های الکتریکی ضعیف از قسمت های خاصی از مغز است.
Onno van der Groen، متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه Edith Cowan در استرالیا می گوید: «تأثیر بر یادگیری امیدوارکننده است. این می تواند یادگیری را تسریع کند و به افراد مبتلا به بیماری های عصبی کمک کند.”بنابراین، افرادی که دارای مشکلات یادگیری هستند [می‌توانند] از آن برای افزایش نرخ یادگیری استفاده کنند. همچنین بر روی افرادی که دارای نقص بینایی در اثر آسیب عصبهای بینایی مثلا، در اثر از سکته مغزی و آسیب‌های مغزی هستند ، آزمایش شده است.”
مقاله جدید منتشر شده شامل هیچ پژوهش جدیدی نیست، اما مجموعه ای از مطالعات قبلی در مورد tRNS را خلاصه می کند. به طور کلی، افزودن تحریک مغز در طول دوره های مطالعه می تواند یادگیری را بهبود ببخشد و به بهبود پس از درمان نیز کمک کند.
بر اساس تحقیقات گذشته، tRNS می تواند دو اثر داشته باشد: یک اثر “حاد” که در آن یادگیری در هنگام استفاده از tRNS افزایش می یابد، و یک اثر طولانی مدت و تعدیل کننده که در آن عملکرد شناختی می تواند در آینده بهبود یابد، حتی پس از توقف استفاده از tRNS.
پژوهشگران گزارش می دهند که مطالعات نشان داده اند که tRNS می تواند ادراک بصری را تقویت کند، به ما کمک کند تا اطلاعات جدید را به طور موثرتر یاد بگیریم و توانایی ما برای تمرکز را بهبود بخشد. این در مناطقی که مغز ممکن است آسیب ببیند یا از آسیب بهبود یابد مفید است.
با این حال، بررسی همچنین اشاره می کند که tRNS ابزاری نیست که در همه شرایط کار کند. نمی تواند به طور نامحدود به بالا بردن سطح مغز ما ادامه دهد.
در برخی سناریوها و برخی از گروه های سنی، به نظر نمی رسد استفاده از نویز الکتریکی بر مغز تأثیری داشته باشد.
ون در گروئن می‌گوید: «یک مطالعه موردی وجود دارد که در آن تلاش کردند مهارت‌های ریاضی یک ابر ریاضیدان را تقویت کنند. اما این اقدام تاثیر چندانی بر عملکرد او نداشت، احتمالاً به این دلیل که او در حال حاضر یک مجری برتر در آن زمینه است.اما اگر چیز جدیدی یاد می گیرید می تواند مورد استفاده قرار گیرد.”
علیرغم تمام این آزمایش‌های گذشته، مکانیسم‌های دقیق موجود در مغز در طول tRNS نامشخص است.تصور می‌شود که این نویز به نورون‌های خاصی کمک می‌کند تا در هماهنگی بهتری بمانند، یا ممکن است بر سطوح یک انتقال‌دهنده عصبی کلیدی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) تأثیر بگذارد اگرچه هنوز کسی مطمئن نیست.
آنچه از این بررسی مطالعه مشخص است این است که این تحریک تصادفی نویز می تواند اثرات مثبتی در زمینه یادگیری داشته باشد، حداقل در برخی مواقع و در برخی افراد. این بدان معناست که از نظر تحقیقات آینده پتانسیل زیادی وجود دارد.
مزیت دیگر tRNS این است که لزوماً برای کار کردن به تنظیمات آزمایشگاهی پیچیده نیاز ندارد. به گفته محققان، در آینده ممکن است کیت هایی ساخته شود که افراد بتوانند خودشان بدون هیچ کمکی از آن استفاده کنند. در نهایت، حتی ممکن است جایگزین موسیقی متن روز کاری شما شود.
ون در گروئن می گوید: «این مفهوم نسبتاً ساده است. “این مانند یک باتری است: جریان از مثبت به منفی می رود، اما از سر شما نیز عبور می کند.”
ما روی مطالعه‌ای کار می‌کنیم که در آن تجهیزات را برای مردم می‌فرستیم و آنها همه چیز را خودشان از راه دور اعمال می‌کنند. بنابراین از این نظر، استفاده از آن بسیار آسان است.»
این تحقیق در Neuroscience & Biobehavioral Reviews منتشر شده است.
