دانشمندان دانشگاه کوئینزلند طی یک مطالعه جدید، متوجه شده اند که زهر موجود در موی نوعی کرم ابریشم می تواند برای از بین بردن سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش تکناک، از پنی سیلین گرفته تا راپامایسین، همیشه مسیر کشف داروهای قابل توجه اغلب یک مسیر تصادفی بوده است. اکنون محققان امیدوارند که کشف شگفت‌انگیز دیگری که بار دیگر هم با باکتری‌ها مرتبط است، برای پتانسیل پزشکی آن مورد استفاده قرار گیرد و حتی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
دانشمندان دانشگاه کوئینزلند متوجه شده اند که زهر موجود در موی کرم‌ابریشمی آسپ (Megalopyge opercularis) می تواند به همان روشی که سموم باکتریایی E.coli و سالمونلا باعث بیماری می شوند، سوراخ هایی را در سلول ها ایجاد کند.
به طرز شگفت انگیزی، این نوع کرم‌ابریشم این ویژگی سوراخ کردن مولکولی را بیش از 400 میلیون سال پس از به دست آوردن آن از طریق انتقال ژن از باکتری ها حفظ کرده است. از نظر زیست شناسی تکاملی، این مسئله نشان می دهد که این یک مکانیسم بقای قدرتمند است که ارزش نگه داشتن آن برای گونه ها را دارد. اکنون با پتانسیل استفاده از این سم ها برای درمان سرطان و موارد دیگر، این ویژگی کرم‌ابریشم می تواند برای ما نیز مفید باشد.
سمومی که سوراخ‌هایی را در سلول‌ها سوراخ می‌کنند، به دلیل توانایی آنها برای ورود به سلول‌ها، پتانسیل خاصی در دارورسانی به بدن دارند. ممکن است راهی برای مهندسی مولکول برای هدف قرار دادن داروهای مفید برای سلول‌های سالم یا از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطانی وجود داشته باشد.
کرم‌ابریشمی asp که نام‌های مشترک زیادی دارد، در سراسر ایالات متحده و عمدتاً در ایالت‌های جنوبی یافت می‌شود. این کرم‌ابریشم نیش دردناکی دارد که توسط خارهای سمی نافذ پوستش که در میان موهای مبهم پنهان شده‌اند، ایجاد می‌شود. عوارض جانبی نیش این کرم ابریشم متفاوت است، از یک علامت سوختگی بسیار ناخوشایند به شکل کرم گرفته تا واکنش های شدیدتر که افراد را به اورژانس می کشاند.
بسیاری از کرم های ابریشم طی دوره تکامل، دفاع‌های پیچیده‌ای در برابر شکارچیان ایجاد کرده‌اند، از جمله قطرات سیانید و چسب‌های دفاعی که باعث درد شدید می‌شوند و محققان علاقه‌مندند بدانند که همه آنها چگونه به هم مرتبط هستند.
محققان معتقدند که نحوه عملکرد سم این نوع کرم ابریشم بسیار شبیه سموم باکتریایی عامل بیماری است، که به سطح سلول متصل می شوند و ساختارهای دونات مانندی را تشکیل می دهند که سوراخ هایی در سلول ها ایجاد می کنند.
