یک واکسن آزمایشی با موفقیت در مرحله حیوانی، پاسخ‌های آنتی‌بادی مقابل ۲۰ سویه شناخته‌شده آنفولانزای A و B ایجاد کرد تا امیدها به ساخت واکسن جهانی آنفولانزا دوچندان شود.
به گزارش تکناک، ویروس های آنفولانزا به طور مداوم در حال تکامل هستند و آنها به یک هدف متحرک برای توسعه دهندگان واکسن تبدیل شده‌اند.
واکسن‌های موجود سالانه آنفولانزا در حال حاضر به گونه‌ای در برابر سویه‌های خاص پیش‌بینی شده در گردش هر سال طراحی شده و مصونیت ایجاد می‌کنند. با این حال، محققان گاهی اوقات با پیش‌بینی اشتباه ، باعث ارائه واکسن با تاثیر کمتر می‌شوند.
برخی از محققان بر این تفکرند جایگزینی تزریق سالانه آنفولانزا با یک واکسن آنفولانزا جهانی موثر در برابر همه گونه های آنفولانزا ممکن است. آنها با سعی در ساخت واکسن هایی حاوی قطعات پروتئینی مشترک در چندین سویه آنفولانزا برای دستیابی به این هدف می‌کوشند، اما هیچ واکسن جهانی‌ای هنوز برای استفاده گسترده تر مورد تایید قرار نگرفته است.
اکنون، اسکات هنسلی از دانشگاه پنسیلوانیا و همکارانش واکسنی بر اساس مولکول‌های mRNA، همانند رویکرد مشابه واکسن‌های پیشگام فایزر و مدرنا در ارائه واکسن‌های covid-19 ایجاد کرده‌اند.
mRNA حاوی کدهای ژنتیکی ساخت پروتئین درست مانند DNA است. این واکسن حاوی مولکول‌های mRNA است و تکه‌هایی از پروتئین‌های موجود در هر 20 سویه شناخته شده آنفولانزای A و B، ویروس‌های شیوع فصلی در هر سال، را رمزگذاری می‌کند.
این سویه‌ها نسخه‌های متفاوتی از دو پروتئین هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) را بر سطح خود دارند، که توسط پاسخ‌های ایمنی هدف قرار می‌گیرند. اما حتی در یک سویه، مانند H1N1، ممکن است تغییرات جزئی در این پروتئین‌ها وجود داشته باشد، بنابراین نسخه موجود در واکسن جهانی دقیقاً با هر گونه ممکن مطابقت ندارد.
در آزمایش‌هایی انجام شده روی موش‌ها ، تیم متوجه تولید آنتی‌بادی‌های مخصوص توسط حیوانات در هر 20 سویه ویروس آنفولانزا و برخورداری از یک سطح ثبات چهار ماهه این آنتی‌بادی‌ها شد.
در آزمایش دیگری، این تیم به موش ها واکسن جهانی آنفولانزا یا واکسن دارونما حاوی کد پروتئین غیر آنفولانزا دادند. یک ماه بعد، آنها را با یکی از دو نوع ویروس آنفولانزای H1N1، یکی با پروتئین H1 که بسیار شبیه به نسخه پروتئین موجود در واکسن بود و دیگری را با یک نسخه متمایزتر، آلوده کردند.
تمام موش‌هایی که واکسن آنفولانزا دریافت کردند، از قرار گرفتن در معرض ویروس با پروتئین مشابه‌تر جان سالم به در بردند و 80 درصد از آلودگی به نوع متمایزتر زنده ماندند. همه موش‌هایی که واکسن ساخته شده دریافت کردند حدود یک هفته پس از ابتلا به هر یک از این واکسن‌ها مردند.
گروه دیگری از موش‌ها واکسن mRNA، با تنها یک سویه آنفلوآنزای دقیق هدف قرار داده شدند و همه این گروه در یک دوره زمانی زنده ماندند. آلبرت اوسترهاوس از دانشگاه دامپزشکی هانوفر در آلمان می گوید: این نشان دهنده محافظت کمتر واکسن جهانی آنفولانزا در برابر انواع جدید 20 سویه آنفولانزا نسبت به واکسن سالانه منطبق با اشکال جدید ویروس است.
محققان همچنین با آزمایش واکسن جهانی روی موش خرماها با نتایج مشابه مواجه شدند.
پیتر پالس از دانشکده پزشکی Icahn نیویورک می‌گوید: مدل‌های موش و موش‌خرما برای آنفولانزا بهترین مدل‌های حیوانی هستند. داده‌های حیوانی امیدوارکننده است بنابراین نشانگر خوبی از آنچه در انسان اتفاق می‌افتد، هستند.
پالس می‌گوید: یکی از مزایای کلیدی واکسن‌های mRNA، راحتی تولید آنها در مقیاس بزرگ در مقایسه با روش‌های دیگر رشد ویروس‌های آنفلوانزا در تخم مرغ یا در آزمایشگاه است.
اوسترهاوس می‌گوید: برای ایجاد ایمنی اولیه در برابر سویه‌های ویروس آنفلوآنزای همه‌گیر یا جلوگیری از رخداد همه‌گیری در آینده، این استراتژی در صورت تأیید ماندگاری ایمنی می‌تواند گزینه‌ای برای انسان‌ها ارائه دهد.
قطعاً این داده‌های حیوانی امیدوارکننده هستند و شایستگی کاوش بیشتر در مطالعات بالینی را دارند. اوسترهاوس می‌گوید با توجه به مطالعات قبلی با واکسن‌های جهانی آنفولانزا در آزمایش‌های انسانی، پیش‌بینی عواقب داده‌های بالینی دشوار است.
سانگ مو کانگ از دانشگاه ایالتی جورجیا می‌گوید: این واکسن mRNA 20-HA بر روی موش‌خرما‌ها آزمایش شد، از اهمیت بسیاری برخوردار است و ممکن است نویدبخش محافظت در برابر گونه‌های آنفولانزای جدید و در برابر بیماری‌های شدید در انسان باشد.
