چرا برخی سرطان های پوست درمان پذیر نیستند؟

محققان با بررسی های مختلف دلیل عدم پاسخگویی برخی سرطان های پوست به درمان را در پایان عمر بیمار کشف کرده اند.

به گزارش تکناک، یک مطالعه جامع بر روی 14 فردی که به دلیل ملانوم غیرقابل درمان فوت کرده اند، نشان داده است که تغییرات در آرایش، ترکیب و تکثیر DNA تومور می تواند منجر به مقاومت در برابر درمان در برخی از سرطان های پوست شود. این تغییرات همچنین چگونگی تکثیر ملانوم در سایر نواحی بدن را روشن می کند.

این تحقیق که در مجله Cancer Discovery منتشر شد، توسط دانشمندان و پزشکان مؤسسه فرانسیس کریک، کالج دانشگاهی لندن (UCL) و پژوهشگاه رویال مارزدن هدایت شد. این بخشی از مطالعه PEACE با بودجه تحقیقات سرطان بریتانیا است که با تجزیه و تحلیل نمونه های تومور گرفته شده از کالبد شکافی با رضایت آگاهانه، مراحل نهایی زندگی مبتلا به سرطان را روشن می کند.

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان های پیشرفته، درمان قبلی داشتند که موفقیت آمیز نبود، زیرا سرطان راه هایی برای غلبه بر آن پیدا کرد. دانشمندان امیدوارند که این اطلاعات جدید در مورد مقاومت ملانوما  (تومور با منشا سلول‌های ملانین‌دار) در برابر درمان‌های فعلی، در نهایت درمان‌های جدیدی را ارائه دهد که به افراد مبتلا به سرطان پیشرفته زمان بیشتری بدهد تا با عزیزانشان سپری کنند.

این یافته ها مورد استقبال بستگان افرادی قرار گرفته است که رضایت خود را برای شرکت در مطالعه PEACE برای کمک به دیگرانی که با درد عاطفی و جسمی ناشی از تشخیص سرطان پیشرفته روبرو هستند، دریافت کرده اند.

دیو سیمز  که اصالتاً اهل بریستول بود، برادر دوقلوی خود مارک را زمانی که تنها 28 سال داشت به دلیل ملانوما از دست داد.

مارک، یک پزشک ساکن لندن، اولین بار در سن 15 سالگی به ملانوم مبتلا شد. علیرغم برداشتن تومور، 12 سال بعد تومور بازگشت و پزشکان متوجه شدند که به سایر نقاط بدن او سرایت کرده است. هنگامی که سرطان او بازگشت، مارک در واحد ملانوما در بیمارستان رویال مارزدن تحت مراقبت قرار گرفت.

قبل از مرگش در ژانویه 2017، مارک رضایت خود را برای شرکت در مطالعه PEACE اعلام کرد. او در طول آموزش پزشکی خود درباره ملانوم یاد گرفته بود و می خواست تا آنجا که می تواند قبل از مرگش برای حمایت از تحقیقات و افزایش آگاهی در مورد این بیماری تلاش کند.

دیو گفت: مارک همیشه بیشتر از خودش به دیگران فکر می‌کرد. او می خواست هر کاری که ممکن است انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که هیچ کس دیگری مجبور به انجام همان کاری که او انجام داد نخواهد بود. او سفیر تحقیقات سرطان انگلستان شد و صندوقی را تأسیس کرد که بیش از 330هزار پوند برای تحقیقات جمع آوری کرده است. اما یکی از شجاعانه‌ترین کارهایی که او قبل از مرگ انجام داد، ثبت‌نام در مطالعه PEACE بود که به دانشمندان این امکان را داد تا ببینند داروهایی که برای درمان استفاده می شدند چگونه بر سرطان او تأثیر می‌گذارد. روزی نمی گذرد که از تصمیم او برای ثبت نام در مطالعه PEACE احساساتی نباشم. اگرچه او اینجا نیست تا از آن بهره مند شود، تصمیم او برای اهدای بافت برای این تحقیق به نجات جان بسیاری از افرادی که در موقعیت مشابهی هستند کمک خواهد کرد.

دیو ادامه داد: تحقیق زمان زیادی می برد، اما انتظار ارزش آن را داشت. احساس می‌کنم اکنون پاسخ‌هایی در مورد آنچه در مورد سرطان مارک رخ داده است دارم و خوشحالم که این آگاهی ما را به روزی نزدیک‌تر می‌کند که هیچ خانواده‌ای مجبور نیست با همان درد و رنجی که ما متحمل شده‌ایم روبرو شود.

در این مطالعه، دانشمندان 573 نمونه از 387 تومور را از 14 بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته گرفتند. کالبد شکافی‌های تحقیقاتی بلافاصله پس از مرگ در بیمارستان‌های کالج دانشگاه لندن و مرده شورخانه سن توماس انجام شد و نمونه‌ها در موسسه فرانسیس کریک و UCL آنالیز شدند.

همه بیماران در این مطالعه با داروهای مهارکننده ایست بازرسی ایمنی (ICI) درمان شده بودند که به سیستم ایمنی کمک می کند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کند. در تمام 14 بیمار، داروهای ICI تا زمان مرگ آنها دیگر کارایی نداشتند.

دانشمندان کد ژنتیکی تک تک سلول‌ها را در نمونه‌های تومور مطالعه کردند و به دنبال الگوهایی در مورد چگونگی تغییر کد هنگام گسترش تومورها و مقاومت در برابر درمان بودند.

آنها دریافتند که 11 نفر از 14 بیمار در این مطالعه، ژن های عملکردی را از دست داده اند که داروهای ICI را قادر می سازد تا به سیستم ایمنی بدن کمک کند تا سرطان را شناسایی کرده و به آن حمله کند. این فقدان به این دلیل اتفاق می‌افتد که سرطان می‌تواند نسخه‌های متعددی از نسخه‌های معیوب ژن‌ها بسازد یا از حلقه‌های دایره‌ای از DNA خارج از کروموزوم (به نام DNA خارج کروموزومی) برای نادیده گرفتن نسخه‌های طبیعی ژن‌ها استفاده کند.

مشاور انکولوژیست پزشکی در واحد ملانوم در رویال مارزدن و رهبر گروه تحقیقاتی در موسسه فرانسیس کریک، پروفسور Samra Turajlic، گفت: گزینه های درمانی برای بیمارانی که ملانوم آنها بازگشته یا گسترش یافته است، در دهه گذشته به طور چشمگیری بهبود یافته است. اما متأسفانه، تقریباً نیمی از بیماران ملانوما هنوز به دلیل سرطان جان خود را از دست می دهند. برای درک اینکه چرا درمان های موجود گاهی اوقات شکست می خورند، باید بدانیم در مراحل نهایی سرطان آنها چه اتفاقی می افتد. دشوار است، اما تنها راه عملی برای انجام این کار آنالیز نمونه های تومور پس از مرگ افراد بر اثر سرطان است.

ما دریافتیم که ملانوما می تواند به شدت ژنوم خود را تغییر دهد تا از سیستم ایمنی پنهان شود و در سراسر بدن پخش شود. این تغییرات عمیق بسیار پیچیده هستند، اما ما امیدواریم که اکنون بتوانیم راه هایی برای هدف قرار دادن آنها در کلینیک پیدا کنیم. هیچ یک از این دستاورد ها بدون بیماران ما و خانواده هایشان که مایل بودند در این مطالعه در سخت ترین مرحله سفر سرطان خود شرکت کنند، ممکن نبود. تعهد فداکارانه آنها برای کمک به دیگران از طریق علم منبع عظیمی از الهام برای تیم های بالینی و تحقیقاتی ما است.

تا به امروز، این بزرگترین مطالعه در نوع خود برای کشف جزئیات تغییراتی است که در مراحل پایانی زندگی در تومورهای ملانوما رخ می دهد. تاکنون تقریباً 400 بیمار برای شرکت در مطالعه PEACE رضایت داده اند و دانشمندان بیش از 230 کالبد شکافی را انجام داده اند. محققان در حال حاضر در حال تجزیه و تحلیل نمونه‌هایی از افرادی هستند که بر اثر انواع دیگر سرطان‌های صعب‌العلاج جان خود را از دست داده‌اند تا دریابند چگونه سرطان‌ها گسترش می‌یابند و چرا آنها به درمان پاسخ نمی‌دهند.

استادیار بالینی در دانشگاه کالج لندن و محقق اصلی مطالعه PEACE، دکتر مریم جمال هنجانی، گفت: این نتایج جزئی‌ترین تصویری را ارائه می‌کند که ملانوم در مراحل پایانی زندگی چگونه به نظر می‌رسد. اکنون می‌توانیم ببینیم که سرطان چگونه تکامل می‌یابد تا به مغز و کبد سرایت کند و چگونه می‌تواند رایج‌ترین درمان موجود در حال حاضر برای افراد مبتلا به بیماری پیشرفته را شکست دهد.

من افرادی که در مطالعه PEACE شرکت کرده‌اند، را ستایش می کنم. در مواجهه با اخبار تغییر دهنده زندگی در مورد تشخیص سرطان نهایی، آنها با تصمیم به کمک به علم پس از مرگ خود شجاعت زیادی از خود نشان دادند به این امید که این امر به نفع نسل های آینده بیماران باشد. ما اکنون فرصت بزرگی برای جستجوی راه‌های جدید برای درمان سرطان پیشرفته داریم. من از این که افراد مبتلا به سرطان به لطف این تحقیقات، موهبت گرانبهای زندگی طولانی‌تر را داشته باشند، هیجان‌زده هستم.