یک خاطره بد ،خاطره ای از رویدادهای آزار دهنده است که در گذشته های دور یعنی چند ماه تا چند دهه پیش رخ داده است.
به گزارش تکناک، یک مطالعه بر روی موش ها در دانشگاه کالیفرنیا مکانیسم‌های اساسی را توضیح داده است که توسط آن مغز خاطرات بد گذشته را تثبیت می‌کند.
این مطالعه نشان می‌دهد که خاطرات بدی که در گذشته‌های دور شکل گرفته‌اند،به طور دائم در اتصالات بین نورون‌های حافظه در قسمت جلوی مغز یا PFC ذخیره می‌شوند.
جون هیونگ چو،دانشیار زیست شناسی مولکولی،سلولی و سیستمی که این مطالعه را رهبری کرد،گفت: این مدارهای حافظه پیشانی هستند که به تدریج پس از حوادث آزار دهنده تقویت می شوند و این تقویت نقش مهمی در چگونگی بلوغ خاطره های بد به شکل های تثبیت شده در مغز برای ذخیره سازی دائمی دارد.با استفاده از یک مکانیزم مشابه،سایر خاطرات گذشته که صرفا بد هم نیستند،می توانند به طور دائم در PFC ذخیره شوند.
مغز از مکانیسم‌های مشخصی برای ذخیره خاطره بد گذشته استفاده می‌کند.مطالعات قبلی نشان داده اند که در حالی که شکل گیری اولیه خاطرات بد شامل هیپوکامپ می شود،این خاطرات به تدریج با گذشت زمان بالغ می شود و کمتر به هیپوکامپ وابسته می شوند.در حال حاضر تحقیقات زیادی توضیح می دهد که چگونه خاطره بدی که اخیرا رخ داده اند، ذخیره می شوند،اما اینکه چگونه مغز خاطرات بد گذشته را تثبیت می کند به خوبی درک نشده است.
محققان بر روی PFC که بخشی از قشر مغز است که در مطالعات قبلی در تثبیت خاطرات گذشته نقش داشته است،تمرکز کردند.
چو گفت: ما متوجه شدیم که گروه کوچکی از سلول‌های عصبی یا نورون‌های درون PFC،که نورون‌های حافظه نامیده می‌شوند،در طول رویداد آسیب‌زای اولیه فعال بودند و در طول یادآوری خاطرات بد گذشته نیز دوباره فعال شدند.هنگامی که ما به طور انتخابی این نورون‌های حافظه را در PFC مهار کردیم،از یادآوری خاطرات بد گذشته اما نه اخیر موش‌ها جلوگیری کرد،که این موضوع نقش مهم نورون‌های حافظه PFC را در یادآوری خاطرات بد گذشته نشان می‌دهد.
در آزمایش‌ها،موش‌ها یک محرک بد در محیطی به نام “زمینه” دریافت کردند.آنها یاد گرفتند که محرک بد را با زمینه مرتبط کنند.هنگامی که یک ماه بعد در معرض همان زمینه قرار گرفتند،موش ها یخ زدند،که این اتفاق نشان می دهد می توانند خاطرات بد گذشته را به خاطر بیاورند.محققان نشان دادند که اتصالات (سیناپس) بین نورون های حافظه در PFC، که مدارهای حافظه پیشانی نامیده می شوند،با گذشت زمان پس از یادگیری ترس به تدریج تقویت می شوند و چنین تقویتی به PFC کمک می کند تا به طور دائم خاطرات بد گذشته را ذخیره کند.
در مرحله بعد،برای خاموش کردن حافظه بد گذشته در موش‌ها،محققان بارها موش‌ها را در معرض همان زمینه اما بدون محرک بد قرار دادند.در نتیجه موش ها کمتر ترسیدند.
دکتر چو گفت:جالب اینجاست که از بین رفتن حافظه خاطرات بد گذشته باعث تضعیف مدارهای حافظه پیشانی شد که قبلاً برای ذخیره حافظه ترس از راه دور تقویت شده بودند.علاوه بر این،دستکاری‌های دیگری که تقویت مدارهای حافظه PFC را مسدود می‌کردند نیز از فراخوانی خاطرات بد گذشته جلوگیری کردند.
چو توضیح داد که اختلال در تثبیت حافظه ترس می تواند منجر به ترس ناسازگار مزمن در PTSD شود که حدود 6 درصد از جمعیت را در مقطعی از زندگی تحت تاثیر قرار می دهد.
او گفت:با توجه به اینکه بیماران PTSD از خاطرات بد شکل گرفته در گذشته های دور رنج می برند،اما مطالعه ما بینش مهمی را در مورد توسعه استراتژی های درمانی برای سرکوب ترس مزمن در بیماران PTSD ارائه می دهد.
در مرحله بعد، تیم تحقیقاتی چو قصد دارد به طور انتخابی مدارهای حافظه پیشانی را تضعیف کند و بررسی کند که آیا این دستکاری باعث سرکوب یادآوری خاطرات بد گذشته می شود یا خیر.
چو افزود: ما انتظار داریم که نتایج بدست آمده به ایجاد مداخله مؤثرتری در PTSD و سایر اختلالات مرتبط با ترس کمک کند.
