اخیرا کاربران تیک تاک در مورد استفاده از اسپری و روغن منیزیم به منظور بهره مندی از مزایای مختلف، آن از جمله بهبود خواب و کاهش دردهای عضلانی، در این رسانه صحبت می کنند.
به گزارش تکناک، منیزیم یک ماده معدنی مهم در بدن است که عملکردهای مختلفی از جمله عملکرد ماهیچهها و اعصاب، تولید انرژی و تنظیم خلق و خو را انجام میدهد. اگرچه بدن به طور طبیعی منیزیم تولید میکند، اما در برخی غذاها نیز یافت میشود و میتوان آن را به شکل مکمل هم مصرف کرد.
اما منیزیم فقط خورده نمیشود، روغن منیزیم را میتوان به صورت موضعی روی پوست مالیده یا اسپری کرد. برای تهیه روغن منیزیم، تکه های کلرید منیزیم را با آب ترکیب می کنند. این کار یک مایع روغنی ایجاد می کند.
با این حال تحقیقات در مورد روغن منیزیم و اثربخشی آن محدود است. در این مقاله چیزی که کارشناسان در مورد اینکه چگونه اسپری روغن منیزیم ممکن است فواید مورد نظر را داشته باشد یا نه را برای ما توضیح می دهند.
به گفته دکتر واکین ویلگاس، مکمل منیزیم موضعی (مانند اسپری، کرم یا روغن) برای کمک به دردهای عضلانی و مفاصل، کاهش درد میگرن و حتی کمک به اضطراب و خواب و همچنین افزایش سطح انرژی استفاده می شود.
تحقیقات این مسئله را تایید می کند. یک مطالعه نشان می دهد که وقتی منیزیم به صورت موضعی استفاده شود می تواند درد عصبی را تسکین دهد. همچنین در تحقیقات متعددی نشان داده شده است که این روغن به درمان گرفتگی عضلات کمک می کند.
البته گفتنی است که کارشناسان می گویند که مکمل منیزیم بدون عوارض هم نیست. ویلگاس توضیح داد که یکی از مشکلات منیزیم موضعی این است که در مقایسه با مکمل های خوراکی منیزیم به راحتی جذب بدن نمی شود. اما ممکن است برای کسانی که مشکلات گوارشی دارند یا افرادی که مشکل بلعیدن قرص دارند، گزینه بهتری باشد.
دکتر رابرت گلاتر اظهار دارد که منیزیم بهخوبی جذب نمیشود، بهویژه توسط لایههای بیرونی پوست در درم که یک ناحیه آناتومیکی غنی از رگهای خونی است.
او گفت: فرض استفاده از منیزیم به صورت موضعی این است که می تواند سیستم گوارشی را دور بزند بنابراین مستقیماً توسط درم (لایه زیرین پوست غنی از رگ های خونی) جذب جریان خون می شود.
گلاتر توضیح داد که روغن های منیزیمی که روی پوست اسپری می شوند حداقل ظرفیت جذب را دارند.
وی گفت: تحقیقات قبلی نشان داده است که ظرفیت جذب عامل محدود کننده در اتخاذ این حالت به عنوان درمانی برای بیماران مبتلا به کمبود منیزیم به دلیل بیماری های مختلف است.
هیچ داده منتشر شده ای وجود ندارد که نشان دهد جذب پوستی نسبت به مکمل خوراکی منیزیم مطلوب تر است. با این حال، برخی داده ها وجود دارد که نشان می دهد جذب در ناحیه ای از پوست که در مجاورت تراکم بالای فولیکول های مو قرار دارد، ممکن است به افزایش جذب منیزیم کمک کند.
گلاتر گفت که فرمولاسیون های مبتنی بر کرم ممکن است توانایی جذب را افزایش دهند. مطالعات مداومی در این زمینه وجود دارد که به بررسی ترکیب ایده آل کرم ها برای رساندن منیزیم از طریق پوست می پردازد.
محتوی اسپری منیزیم چیست؟
منیزیم در اشکال مختلفی وجود دارد، اما رایجترین نوعی که برای مکملهای موضعی استفاده میشوند، کلرید منیزیم و سولفات منیزیم هستند.
ویلگاس توضیح داد: هگزا هیدرات کلرید منیزیم که از آب دریا استخراج می شود، و شکل دهیدراته که به عنوان کلرید منیزیم شناخته می شود، معمولاً به دلیل حلالیت در آب در کرم ها، لوسیون ها و روغن ها استفاده می شود.
سولفات منیزیم نمکی است و معمولاً به عنوان نمک اپسوم شناخته می شود و می توان از آن برای خیساندن استفاده کرد. از آنجایی که بیشتر مکمل ها مورد تایید FDA نیستند، بیماران باید همیشه به دنبال مکمل های درجه USP باشند، که مواد شیمیایی درجه بندی شده برای غذا، دارو و مصارف پزشکی هستند.
غلظت اسپریهای روغنی و همچنین مدت زمان ماندگاری اسپریها در مناطقی از پوست که نزدیک به تراکم بالای فولیکولهای مو هستند، عوامل کلیدی هستند که بر جذب منیزیم از طریق پوست تأثیر میگذارند.
بر اساس نتایج مطالعات موجود، جذب اسپری منیزیم در مقایسه با مکمل های خوراکی منیزیم در بهترین حالت، حداقل است.
میزان مصرف صحیح اسپری منیزیم
ویلگاس گفت: تاکنون حداکثر دوزهای موضعی منیزیم مشخص نشده است، اما مصرف مکمل خوراکی نباید از 350 میلی گرم در روز فراتر برود.
وی گفت: با این حال، برخی از بیماران با استفاده بیش از حد از منیزیم موضعی ممکن است دچار سوزش پوست شوند، بنابراین اگر بیمار دچار خارش، خشکی پوست یا احساس سوزش شد باید مصرف مکمل را متوقف کند.
گلاتر توضیح داد که اسپری های منیزیم در هر اسپری هر دوز متفاوت است، اما در نهایت به غلظت اسپری بستگی دارد.
وی گفت: هیچ میزان پذیرفته شده یا قطعی برای توصیه به بیمارانی که تصمیم به استفاده موضعی از منیزیم دارند، وجود ندارد.
گلاتر افزود: در حال حاضر، هیچ مطالعه وجود ندارد که نشاندهنده دوز و میزان بهینه باشد که منجر به افزایش قابلتوجه در میزان منیزیم شود.
قبل از شروع مصرف مکملهای منیزیم، ابتدا سعی کنید رژیم غذایی خود را به گونهای اصلاح کنید که غذاهای غنی از منیزیم مانند آجیل، دانهها، محصولات شیر و سبزیجات برگدار را شامل شود.
اما اگر بیمار هنوز به اندازه کافی منیزیم دریافت نکند، مصرف مکمل ممکن است حرکت درستی باشد.
اگرچه استفاده روزانه از منیزیم موضعی هیچ خطری ندارد، اما مهم است که همیشه قبل از شروع هر مکمل جدیدی با یک پزشک مشورت کنید، به خصوص اگر بیماری زمینه ای مانند بیماری کلیوی یا مشکلات قلبی دارید.
