طبق بیانیه مطبوعاتی موسسه جهان اول ، محققان برای اولین بار در جهان روشی برای کنترل کپسوله سازی و انتشار مولکول‌های دارو با قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش ابداع کرده اند که می‌تواند عاملی بهینه برای کاهش عوارض دارو باشد.
به گزارش تک ناک، اکنون دانشمندان امیدوارند این روش ظرفیت بارگذاری زیاد مولکول ها را که منجر به توسعه بیشتر سیستم های تحویل برای آزادسازی کنترل شده بیومولکول ها و داروها در بدن می شود،را فراهم کند.
دکتر آیالا لمپل از دانشکده زیست پزشکی و تحقیقات سرطان شمونیس در دانشکده علوم زیستی جورج اس ویز گفت: هدف ما مهندسی محفظه‌های مایع مانند از مجموعه‌ای از مولکول‌های پپتید و RNA بود که امکان کپسوله‌سازی کارآمد بیومولکول‌های مختلف را در عین حفظ ساختار اصلی آنها فراهم می‌کرد.
کارخانه های ویروسی
پپتید و RNA طراحی شده،محفظه های مایع مانندی را تشکیل می دهند که شبیه کارخانه های ویروسی هستند.ما بیشتر این محفظه ها را به این منظور توسعه دادیم که با ترکیب یک گروه محافظ به دنباله پپتیدی که پس از تابش اشعه ماوراء بنفش بریده می شود، به محرک ها پاسخ دهند.محققان متوجه شدند که پس از قرار گرفتن در معرض نور UV، محفظه ها به راحتی قابل کنترل هستند.
لمپل گفت: پپتید با گروه محافظت کننده قابل جدا شدن نور، محفظه هایی با RNA تشکیل می دهد که در مقایسه با محفظه های بدون گروه محافظ، کارایی کپسولاسیون بالاتری برای مولکول های مختلف دارد. ما نشان دادیم که با قرار دادن محفظه ها در معرض نور ماوراء بنفش و آزاد کردن گروه محافظ، می توانیم انتشار مولکول های زیستی محصور شده را کنترل کنیم.
لمپل افزود: یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد این سیستم، نفوذپذیری و ظرفیت بارگذاری بالای مولکول های محصور شده است که در فناوری های فعلی محدود است.
بنابراین، این فناوری فرصت‌هایی را برای کاربردهای زیست‌پزشکی و بیوتکنولوژیکی از جمله کپسوله‌سازی، تحویل و رهاسازی داروها، پروتئین‌ها، آنتی‌بادی‌ها یا سایر مولکول‌های درمانی باز می‌کند.
الهام از ویروس سرخک
این فناوری جدید از محفظه های ویروسی ایجاد شده توسط ویروس سرخک الهام گرفته است. هنگامی که این ویروس سلول میزبان را آلوده می کند، به تشکیل محفظه هایی می پردازد که میزبان در تمام واکنش های تشکیل ذرات ویروسی جدید دخیل است. نام این فرآیند کارخانه های ویروسی است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که این کارخانه های ویروسی در واقع ساختارهای پویا و مایع مانندی هستند که در داخل سلول میزبان از طریق فرآیندی به نام جداسازی فاز مایع-مایع شکل می گیرند.
در اکتبر 2020، محققان روشی مشابه اما روباتیک برای رساندن دارو به بدن انسان را در نظر گرفتند. دانشمندان دانشگاه پوردو یک میکروربات مستطیلی شکلی به اندازه چند تار موی انسان اختراع کردند که می‌توانست با پریدن به اطراف و ارائه درمان دارویی در جایی که بیشتر به آن نیاز بود،از روده بزرگ انسان عبور کند.
این اختراع جدید به داروها اجازه می دهد فقط در محل مورد نظر خود تجویز شوند و از عوارض جانبی مضر مانند ریزش مو یا خونریزی معده جلوگیری شود.میکروربات برای حمل باتری خیلی کوچک بود، بنابراین به صورت بی سیم از طریق یک میدان مغناطیسی کنترل می شد.
