یک تیم بین المللی از دانشمندان اخیراً ارتباط قابل توجهی بین جو اولیه و شیمی گوشته زمین کشف کرده اند.
به گزارش تکناک، آنها با بررسی ماگماهای باستانی تشکیل شده در نواحی فرورانش در طی رویداد بزرگ اکسیژن رسانی (GOE)، که 2.1 تا 2.4 میلیارد سال پیش رخ داد، به این امر دست یافتند.
این یافته ها که در 31 آگوست در نیچر منتشر شد، بینش های اساسی را در مورد تکامل زمین شناسی زمین ارائه می دهد و نشان می دهد که چگونه عمق زمین و گوشته آن با تغییرات جو ارتباط نزدیک دارند.
سطوح باستانی اکسیژن زمین
اتمسفر زمین که ما برای تنفس به آن متکی هستیم، از 21 درصد اکسیژن تشکیل شده است. با این حال، آیا تا به حال مکث کرده اید تا به این فکر کنید که این عنصر حیاتی از کجا و چه زمانی سرچشمه گرفته است؟ خوب، اینجاست که این مطالعه اخیر وارد می شود.
دکتر هوگو موریرا، نویسنده ارشد این مقاله از دانشگاه مونپلیه در بیانیهای مطبوعاتی گفت: با این یافتهها، درک ما از “نفس” باستانی زمین جهش قابل توجهی به جلو داشته است. این مطالعه نه تنها بینشهای مهمی در مورد تکامل زمینشناسی زمین ارائه میکند، بلکه چگونگی ارتباط عمیق زمین و گوشته آن را با تغییرات جوی روشن میکند.
این به ما درک بهتری از رابطه بین مخازن خارجی و داخلی زمین می دهد.
علاوه بر این، او تأکید کرد که این یافته ها سؤالات جالبی را در مورد نقش اکسیژن در شکل دادن به تاریخ زمین و ایجاد شرایط مساعد برای زندگی آنگونه که ما می شناسیم ایجاد می کند.
یکی از یافتههای کلیدی این مطالعه در مورد نقش تکتونیک صفحهای است. فرآیندی که از طریق آن پوسته بیرونی زمین تغییر میکند و سطح آن را تغییر شکل میدهد.
در حالی که چیزهای زیادی در مورد اثرات تغییرات جوی آموخته شده است، درک چگونگی تأثیر این تغییرات بر گوشته زمین نسبتا ناشناخته باقی مانده است.
هدف این تحقیق، پر کردن این شکاف با بررسی رابطه پیچیده بین اعماق زمین و جو در حال تکامل بود.
این تحقیق شامل تجزیه و تحلیل ماگماهای باستانی بود که قبل و بعد از GOE متبلور شده بودند. آزمایشهای این تیم تغییری از ماگماهایی با خواص کاهشیافته به ماگماهایی با سطوح اکسیداسیون بالاتر را نشان داد.
آنها می گویند که این دگرگونی توسط فرورانش عمیق رسوبات اکسید شده و بقایای کوه هایی که در معرض هوازدگی و فرسایش قرار گرفته اند، انجام شده است.
این رسوبات از طریق فرآیندهای فرورانش به گوشته زمین بازیافت شدند و به طور موثر مسیری برای تعامل عناصر جوی با گوشته ایجاد کردند.
پیامدهای این کشف به درک ما از تکامل زمین شناسی کمک میکند. حتی نوسانات کوچک در سطح اکسیژن در طول رویداد GOE می تواند باعث افزایش اکسیداسیون انواع ماگما شود.
این تغییر احتمالاً به تغییراتی در ترکیب پوسته قاره ای زمین کمک کرده و در تشکیل ذخایر ارزشمند سنگ معدن نقش داشته است.
بلورهای زیرکن دو میلیارد ساله
تیم تحقیقاتی از تکنیک های پیشرفته، از جمله تجزیه و تحلیل با استفاده از خط پرتو ID21 در تاسیسات تابش سنکروترون اروپا در فرانسه استفاده کرد.
آنها حالت های گوگرد را در مواد معدنی محبوس شده در بلورهای زیرکن دو میلیارد ساله از کمربند Mineiro برزیل بررسی کردند. این بلورهای باستانی به عنوان کپسول های زمان عمل می کردند و سرنخ هایی را در مورد گذشته دور زمین حفظ می کردند.
این تیم به یک انتقال واضح اشاره کرد: مواد معدنی تشکیل شده قبل از GOE حالت گوگرد کاهش یافته را نشان دادند، در حالی که آنهایی که پس از آن ایجاد شدند حالت اکسید شده بیشتری را نشان دادند.
پیامدهای این مطالعه تنها به درک علمی محدود نمی شود. این روش راه های جدیدی را برای تحقیقات باز می کند و رابطه پیچیده بین فرآیندهای زمین شناسی و تغییرات جوی را روشن می کند.
پروفسور کریگ استوری از دانشگاه پورتسموث، یکی از نویسندگان این مطالعه، اهمیت این مطالعه را برجسته کرد و اظهار داشت که درکی عمیق تر از گذشته باستانی زمین و ارتباط عمیق آن با توسعه جو ما ارائه می دهد.
همانطور که ما به کاوش در اعماق تاریخ زمین شناسی زمین ادامه می دهیم، بدیهی است که چیزهای بیشتری برای کشف در زیر سطح وجود دارد. دکتر موریرا تأکید کرد که یافته های این مطالعه به تلاش مداوم برای کشف اسرار گذشته سیاره ما کمک میکند.