دانشمندان دانشگاه ایالتی اورگان برای مراقبت از زنانی که با وضعیت خطرناک حاملگی خارج رحمی روبرو هستند روشی جدید و بهتر را با استفاده از نانوذرات های حساس به نور ارائه کرده‌اند.
به گزارش تکناک، حاملگی خارج رحمی زمانی رخ می‌دهد که تخمک بارور شده در جایی غیر از دیواره رحم کاشته شود.
اولنا تاراتولا از کالج داروسازی و لزلی میات از دانشگاه علوم و بهداشت دانشگاه ایالتی اورگان، تیمی از محققان را رهبری کردند که از موش‌های باردار برای ایجاد یک تکنیک نانو پزشکی جدید برای تشخیص حاملگی‌های خارج از رحم و پایان دادن به این مشکل استفاده کردند. حاملگی های خارج از رحم معمولا به سختی تشخیص داده می شوند و یکی از علل اصلی مرگ مادران در سه ماهه اول بارداری است.
حدود 98 درصد از لقاح های خارج رحمی در لوله های فالوپ اتفاق می افتد و زنان را در معرض خطر خونریزی و مرگ قرار می دهد. تعداد بالای تشخیص های اشتباه این فرایند را دچار پیچیدگی های بیشتری می کند به عنوان مثال سونوگرافی در 40 درصد موارد تشخیص نادرست را نشان می دهد، همچنین نرخ شکست 10 درصدی درمان های دارویی مانند متوترکسات، که برای پایان دادن به حاملگی خارج از رحم استفاده می شود.
تقریباً 70 زن در ایالات متحده سالانه به دلیل حاملگی خارج از رحم می میرند که مسئول 10 درصد از کل مرگ و میرهای مرتبط با بارداری است. تاراتولا گفت: زنانی که زنده می مانند اغلب با طیف وسیعی از مسائل ناشی از تشخیص و درمان دست و پنجه نرم می کنند. او ادامه داد: راهبردهای فعلی شامل تلاش برای تشخیص با سونوگرافی ترانس واژینال، درمان با متوترکسات و در صورت لزوم جراحی است. این استراتژی‌ها با خطر پارگی لوله‌های رحمی، کاهش باروری و افزایش خطر حاملگی خارج رحمی دیگر مرتبط هستند. علاوه بر این، خانمی که یک حاملگی خارج از رحم داشته است، 10 درصد بیشتر از سایرین احتمال دارد که بارداری دوم او نیز خارج از رحم باشد.
تاراتولا خاطر نشان کرد:حتی زمانی که متوترکسات، دارویی که حاملگی خارج رحمی را با متوقف کردن تقسیم سلول‌های جنینی پایان می‌دهد موثر باشد، با طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه مانند: تهوع، استفراغ، اسهال، افزایش آنزیم‌های کبدی، آسیب کلیوی و بیماری ریوی همراه است.
برای مقابله با چالش‌های مرتبط با تشخیص و درمان حاملگی خارج رحمی، اولنا و اوله تاراتولا از کالج داروسازی OSU، و همچنین میات و مورین بالدوین از OHSU، همکاری های مشترکی را رهبری کردند که به توسعه نوع جدیدی از نانوذرات حساس به نور منتهی شد.
با تزریق داخل وریدی، نانوذرات های جدید در جفت تجمع می‌یابند و جنین را از طریق بند ناف تغذیه و نگهداری می‌کند. در حاملگی سالم جفت در داخل رحم تشکیل می شود در حالی که در حاملگی خارج رحمی اینطور نیست.
اولنا تاراتولا گفت: تشخیص موثر جفت در حال رشد، شناسایی دقیق و به موقع حاملگی خارج از رحم را به شدت بهبود می بخشد.
هنگامی که نانوذرات ها در جفت متمرکز شدند، اندام را می توان از طریق تصویربرداری فلورسنت و فوتوآکوستیک مشاهده کرد و به سرعت مشخص می شود که آیا جفت در جایی است که قرار است باشد؟ اگر چنین باشد، بیمار می‌داند که حاملگی خارج از رحمی نداشته است. جنین تحت تأثیر این ذرات قرار نمی‌گیرد و اثرات منفی ندارد، زیرا از سد جفت عبور نمی‌کنند.
اگر جفت در لوله فالوپ یا مکان نادرست دیگری باشد، می‌توان با قرار گرفتن در معرض نور مادون قرمز به بارداری پایان داد، زیرا دمای نانوذرات به بالای 43 درجه سانتی‌گراد افزایش می یابد و عملکرد جفت به‌طور جبران‌ناپذیری از طریق گرما مختل می شود.
تاراتولا گفت: هدف اصلی ما در این مطالعه ارزیابی توانایی نانوذره ها برای شناسایی و تصویر سازی جفت در حال رشد و نشان دادن قابلیت‌های فتوترمال آن بود. نتایج تجربی ما امیدوار کننده است و قدم بعدی اعتباربخشی به آن در سایر مدل های حیوانی برای پیشرفت بیشتر این فناوری است.
