یک کشتی تفریحی لوکس به نام پروژه ۸۲۱ که اولین ابرقایق هیدروژنی ساخته شده در هلند است، به عنوان آزمایشگاهی برای آزمایش‌های فناوری هیدروژن سبز، در اسکله فیادشیپ آمستردام به آب انداخته شد.
به گزارش تکناک، هیدروژن غالباً به عنوان یک بازیگر اصلی در انرژی‌های جایگزین شناخته می‌شود، اما در کاربردهای دنیای واقعی لازم است تا نه تنها نقاط قوت آن شناخته شود، بلکه ضعف‌های آن نیز برطرف شوند تا به کاربرد وسیع‌تری برسد و حتی به عنوان پایه‌ای برای یک اقتصاد کامل مورد استفاده قرار گیرد.
پروژه ۸۲۱ در ۴ مه ۲۰۲۴ راه اندازی شد، این پروژه با هدف پیشبرد فناوری هیدروژنی در رابطه با کشتی های تفریحی فوق العاده بزرگ (سوپر‌یات) طراحی شده است. این امر به ویژه از این جهت اهمیت دارد که هیچ گونه مقرراتی برای ذخیره سازی هیدروژن یا سیستم های سلول سوختی در سطح طبقه بندی، پرچم یا حتی سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) وجود ندارد. در نتیجه، شرکت فیات‌شیپ مجبور شد با کارگزاران کشتی های تفریحی فوق العاده بزرگ، ادمیستون و لویدز رجیستر همکاری کند تا نه تنها فناوری مقیاس پذیر را برای کشتی های بالای ۱۰۰ متر (۳۲۸ فوت) طول، بلکه پروتکل ها و مقررات آینده نگر را ارائه دهد.
سلول های سوختی هیدروژنی از زمان استفاده در ماموریت های ماه آپولو در طول رقابت فضایی وجود داشته اند، اما هرگز کاربرد گسترده ای در بخش دریایی – حداقل در مقیاس بزرگ – نداشته اند.
پروژه ۸۲۱ برخی از موانعی را که هنوز باید بر آنها غلبه کرد، نشان می دهد. حتی در چنین کشتی بزرگی، کار با هیدروژن دشوار است. اگرچه این گاز منبع انرژی بسیار کارآمدی است، اما چگالی آن یک دهم سوخت دیزل است و باید تحت فشار در دمای منفی ۲۵۳ درجه سانتیگراد (۴۲۳- درجه فارنهایت) نگهداری شود.
برای پروژه ۸۲۱، کشتی باید بیش از چهار تن هیدروژن حمل کند تا ۱۶ سلول سوختی را از طریق تابلوهای برق ویژه برای تامین برق DC راه اندازی کند. این موضوع حتی به مشکلاتی مانند شکنندگی فلزات در اثر هیدروژن که چنین سیستم هایی مستعد آن هستند یا دودکش های تهویه ویژه برای مدیریت بخار آب خروجی که نیازمند به بلند کردن بدنه کشتی بود، اشاره نمی کند. علاوه بر این، کشتی باید قادر به حمل متانول با نگهداری آسانتر برای تامین سلول های سوختی در زمانی که هیدروژن در دسترس نیست، باشد.
با وجود همه اینها، هیدروژن نمی تواند تمام نیروی مورد نیاز کشتی را تامین کند. در عوض، تنها قادر به کنترل مسیرهای بسیار کوتاه با سرعت کمتر از ۱۰ گره (۱۱ مایل در ساعت، ۱۸ کیلومتر در ساعت) مانند ورود و خروج از اسکله یا عبور از مناطق حساس اکولوژیکی است.
هیدروژن عمدتا به عنوان مصرف جانبی یعنی تمام نیازهای انرژی خارج از پیشرانه مانند گرمایش و تهویه مطبوع، استفاده می‌شود. طبق گفته فیات‌شیپ، هیدروژن می تواند تا ۷۸ درصد از این بار را تامین کند. این موضوع می تواند در هنگام لنگر انداختن، تا یک هفته عملیات بی صدا و تمیز را به همراه داشته باشد.
یان بارت ورکویل، مدیر فیات‌شیپ و مدیرعامل شرکت کشتی سازی رویال ون لنت می‌گوید: «هدف، توسعه یک فناوری جدید و پاک نه تنها برای این پروژه، بلکه برای کل جهان بوده است. ارزش تحقیق و همچنین توسعه مقررات ایمنی طبقه بندی برای یک نوع کاملا جدید از تولید انرژی، پیشرفتی است که ما با افتخار در اختیار همه قرار داده ایم.»
