جدیدترین روش های تشخیص و درمان دیابت در جهان

01

از 04

روش درمانی الکتروپوراسیون بازسازی سلولی

در یک مطالعه جدید، ۸۶ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ که با یک روش جدید درمان شدند، در طول دو سال مطالعه، دیگر نیازی به انسولین نداشتند.

این مطالعه با گروه کوچکی از ۱۴ شرکت‌کننده بین ۲۸ تا ۷۵ سال انجام شد که به مدت ۲۴ ماه تحت نظارت بودند. این روش می‌تواند تغییر بزرگی برای نزدیک به نیم میلیارد نفر که در حال حاضر با این بیماری در سراسر جهان زندگی می‌کنند، ایجاد نماید.

در این مطالعه جدید، دکتر بوش از یک روش به نام درمان الکتروپوراسیون بازسازی سلولی (ReCET) استفاده کرد.

الکتروپوراسیون یک عمل آندوسکوپی است که پالس‌های الکتریکی کنترل‌شده‌ای را اعمال می‌کند تا سوراخ‌های کوچک و غیرقابل برگشتی در غشاهای سلولی ایجاد نماید و اغلب برای تسهیل انتقال DNA به سلول‌ها استفاده می‌شود. در تحقیق حاضر، از این روش برای بهبود حساسیت بدن به انسولین خود استفاده شد.

پس از عمل آندوسکوپی، شرکت‌کنندگان به مدت دو هفته یک رژیم غذایی مایع ایزوکالریک سخت را دنبال کردند. سپس آنها یک دوره داروی هفتگی سماگلوتاید را شروع کردند که این دارو برای درمان دیابت نوع ۲ با کنترل قند خون تجویز می‌شود.

در پیگیری‌های ۶ و ۱۲ ماهه، ۱۲ نفر از ۱۴ شرکت‌کننده دیگر نیازی به درمان با انسولین نداشتند. آنها در پایان ۲۴ ماه نیز به انسولین نیاز نداشتند. بر اساس خبر منتشرشده، هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشد. تنها یک بیمار به دلیل حالت تهوع نتوانست حداکثر دوز سماگلوتاید را تحمل کند.

دکتر بوش اشاره کرد که این نتایج نشان می‌دهد ReCET یک روش ایمن و قابل اجرا است، که وقتی با سماگلوتاید ترکیب شود، می‌تواند به طور مؤثری نیاز به درمان با انسولین را از بین ببرد.

02

از 04

استفاده از سلول‌های بنیادی برای تولید انسولین

محققان به یک روش عملکردی برای درمان دیابت نوع ۱ دست یافته‌اند، که شامل استفاده از سلول‌های بنیادی برای تولید انسولین است.

این روش می‌تواند به افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ کمک کند تا تولید انسولین در بدن خود را بازیابند و نیاز به تزریق‌های مداوم انسولین را از بین ببرند. این دستاورد امیدی تازه برای درمان دیابت و بهبود کیفیت زندگی بیماران است.

اکنون نتایج اولیه از یک آزمایش نشان می‌دهد که جایگزینی این سلول‌های تولیدکننده انسولین از دست رفته با سلول‌های جدید، می‌تواند یک درمان قابل قبول باشد.

اولین بیمار مبتلا به دیابت نوع ۱ که این نوع پیوند را دریافت کرده، اکنون بیش از یک سال است که بدون نیاز به انسولین زندگی می‌کند.

این بیمار یک زن ۲۵ ساله است که ۱۱ سال پیش به دیابت نوع ۱ تشخیص داده شده بود و از آن زمان درمان با انسولین را انجام می‌‎داد، همچنین به دلیل وضعیت خود دو پیوند کبد و یک پیوند پانکراس انجام داده بود.

برای این آزمایش، دانشمندان سلول‌های بنیادی را از بافت چربی او جدا کردند و از جایی که می‌توانستند به هر نوع سلولی تمایز یابند، آنها را به حالت اولیه رشد بازگرداندند. سپس آنها را به سلول‌های جزایر پانکراس تبدیل کردند که در عضلات شکم بیمار کشت و پیوند شدند.

محققان او را به مدت یک سال پس از پیوند به دقت نظارت کردند. نیازهای روزانه او به دوز انسولین پس از دو هفته شروع به کاهش کرد و تا روز ۷۵ او کامل به انسولین بی‌نیاز شد.

این بیمار برای باقی دوره یک ساله مطالعه به همین شکل باقی ماند و بیش از ۹۸ درصد از زمان را در محدوده گلیسمی سالم گذراند. دانشمندان هیچ نشانه‌ای از ناهنجاری از پیوند گزارش نکردند.

03

از 04

داروی جدید mAb43

اخیرا دانشمندان داروی نویدبخش جدیدی ابداع کرده‌اند که می‌تواند از بروز دیابت نوع ۱ جلوگیری کرده و حتی آن را از بین ببرد.

این داروی جدید با نام mAb43 شناخته می‌شود و یک آنتی‌بادی مونوکلونال است و مانند یک سپر برای محافظت از سلول‌های تولید کننده انسولین در برابر آسیب عمل می‌کند و حتی در برخی موارد طول عمر را افزایش می‌دهد.

در این مورد، آنتی‌بادی‌ها برای پنهان کردن سلول‌ها از سیستم ایمنی بدن به جای کمک به حمله به آن‌ها طراحی شده‌اند. mAb43 به پروتئین کوچکی که در سطح سلول‌های بتا یافت می‌شود، متصل می‌شود، سپس مانند یک سپر یا پوشش» عمل می‌کند تا آنها را از حمله سلول‌های ایمنی پنهان کند.

 زمانی که این درمان به‌طور منظم مصرف شود، به نظر می‌رسد که از سلول‌های بتا محافظت می‌کند و در نتیجه از توانایی بیمار برای تولید انسولین محافظت می‌کند. حتی اگر قبلاً آسیبی رخ داده باشد، سپر به سلول‌های بتا استراحت می‌دهد و به آنها اجازه بازسازی می‌دهد.

دوی کاسیناتان، نویسنده این مطالعه گفت: mAb43 در ترکیب با انسولین درمانی ممکن است پتانسیل کاهش تدریجی مصرف انسولین را در حین بازسازی سلول‌های بتا داشته باشد و در نهایت نیاز به استفاده از مکمل انسولین برای کنترل قند خون را از بین ببرد.

04

از 04

تشخیص و درمان دیابت با جوراب الکترونیکی

مطالعه‌ای جدید نشان داد که یک جوراب الکترونیکی می‌تواند در تشخیص و درمان دیابت مورد استفاده قرار گیرد.

در یک مطالعه جدید، پزشکان به دنبال بررسی این موضوع بودند که توسط این جوراب چقدر زود می‌توانند دیابت را تشخیص دهند و چگونه می‌توانند قلب را کنترل کنند.

 آن‌ها به ۴۰ شرکت‌کننده یک جوراب با حسگر بالیستوکاردیوگرام (BCG) دادند تا هنگام ایستادن و راه رفتن آن را بپوشند. نیمی از آنها دیابت داشتند. نصف دیگر به دیابت مبتلا نبودند.

در همان زمان، آنها یک نوار قلب که یک ارزیابی استاندارد الکتروکاردیوگرام قلب است را انجام دادند. به این ترتیب، پزشکان توانستند کارایی این جوراب را ارزیابی کنند.

BCG حرکت بدن را زمانی که قلب خون را خارج می‌کند، تشخیص می‌دهد و به‌طور بالقوه می‌تواند برای اندازه‌گیری ضربان قلب و فشار وارد شده بر روی پاها هنگام راه رفتن استفاده شود.

این مطالعه نشان داد که این جوراب‌ها قادر به تشخیص دیابت، شناسایی بیماران مبتلا به گردش خون ضعیف و اندازه‌گیری دقیق قلب مانند ECG بودند.

مقایسه BCG بین بیماران دیابتی و افراد تحت کنترل نشان داد که دیابتی‌ها فشار بیشتری را در ناحیه متاتارس پا در حین راه رفتن اعمال می‌کنند.

اندازه‌گیری فشار نشان داد که جوراب می‌تواند بیماران دیابتی را شناسایی کند و همچنین می‌تواند بیماران دیابتی و گردش خون ضعیف را مشخص کند.

در مجموع، نتایج نشان می‌دهد که جوراب الکترونیکی می‌تواند راهی آسان و غیرتهاجمی برای یافتن بیماران دیابتی باشد.