فهرست مطالب
به لطف یک تحقیق جدید، درک ما از نقش داروهای مخدر در تسکین دردهای سرطانی زیر سوال رفته است.
به گزارش تکناک، به‌تازگی محققانی که داده‌های مواد افیونی را برای دردهای مرتبط با سرطان مطالعه می‌کنند، شکاف‌های قابل‌توجهی در مورد اثربخشی واقعی این داروها برای کاهش درد سرطان کشف کردند.
این بررسی، این باور پذیرفته شده که مواد افیونی قوی‌ترین مسکن ها هستند را زیر سوال می برد.
بررسی محققان دانشگاه سیدنی تاکید می‌کند که هیچ رویکرد درمانی که برای همه یک اندازه متناسب باشد، برای تسکین درد سرطان وجود ندارد و از متخصصان و بیماران می‌خواهد هنگام تصمیم‌گیری در مورد یک برنامه مناسب برای مدیریت درد خود در سرطان، شواهد را به دقت بررسی کنند.
01
از 02ارزیابی مجدد مسکن‌های اپیوئیدی
مسکن‌های اپیوئیدی رایج‌ترین درمان برای مدیریت درد سرطان هستند. بسیاری از دستورالعمل‌های بین المللی از جمله سازمان بهداشت جهانی، داروهای مخدر را برای مدیریت درد پس زمینه سرطان (درد مداوم) و درد سرطانی (شعله ور شدن موقت درد علاوه بر درد پس زمینه) توصیه می کنند.
با این حال، این مطالعه نشان داد که آزمایش‌های بسیار کمی داروهای مخدر رایج مانند مورفین، اکسی کدون و متادون را با دارونما مقایسه کرده‌اند.
این مطالعه شواهد قانع‌کننده‌ای پیدا نکرد که نشان دهد مورفین بهتر یا ایمن‌تر از سایر داروهای مخدر برای درد پس زمینه سرطان است.
این در حالی است که مورفین به طور گسترده به عنوان درمان استاندارد و طلایی برای مراقبت از سرطان توسط پزشکان در نظر گرفته می‌شود و در بسیاری از دستورالعمل های بالینی بین المللی برای تسکین دردهای سرطانی متوسط تا شدید به دلیل هزینه کم و در دسترس بودن توصیه می شود.
02
از 02گزینه‌های جایگزین داروهای مخدر
این بررسی نشان داد که داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) از جمله آسپرین و دیکلوفناک ممکن است حداقل به اندازه برخی از مواد افیونی برای درد پس زمینه سرطان موثر باشند.
فقدان شواهد در مورد مقایسه داروهای مخدر با دارونما برای درد سرطان احتمالاً نشان دهنده موانع اخلاقی و لجستیکی مرتبط با انجام چنین آزمایش‌هایی است. دکتر کریستینا عبدالشهید، محقق ارشد این مطالعه می گوید: این آزمایش‌ها برای هدایت تصمیم گیری بالینی ضروری هستند.
در عمل، مواد افیونی برای درد و ناراحتی غیرقابل درمان در پایان زندگی ضروری هستند. پروفسور جین بالانتاین از دانشگاه واشنگتن می‌گوید: آنچه شایان ذکر است این است که غیرافیونی‌ها، به‌ویژه NSAIDها، به‌طور شگفت‌انگیزی برای تسکین برخی از دردهای سرطانی مؤثر هستند.
دکتر مارک سیدهوم، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: امید این است که یافته‌ها بتواند به راهنمایی پزشکان و بیماران برای انتخاب بین درمان‌های مختلف اپیوئیدی برای تسکین درد سرطان کمک کند و افراد را قادر سازد تا در صورت ناتوانی در تحمل داروهای اپیوئیدی یا عدم مصرف آنها، گزینه‌های جایگزین را در نظر بگیرند.
یافته‌های کلیدی
- آزمایش‌های بسیار کمی برای مقایسه داروهای مخدر با دارونما وجود دارد.
- از میان آزمایش‌های کنترل‌شده با دارونما، شواهد قطعی متوسطی وجود دارد که تاپنتادول برای درد پس‌زمینه ناشی از سرطان بهتر از دارونما عمل می‌کنند.
- مواد افیونی که معمولاً ضعیف‌تر تصور می‌شوند (مانند کدئین)، یا NSAIDها مانند آسپرین، پیروکسیکام، کتورولاک، دیکلوفناک، و داروی ضد افسردگی ایمی پرامین ممکن است به همان اندازه شبه افیونی‌های قوی برای درد پس زمینه سرطان مفید باشند و عوارض جانبی کمتری داشته باشند.
- برای دردهای سرطانی، فنتانیل که به عنوان اسپری بینی، زیر زبان، بین لثه و گونه یا به عنوان اسپری خوراکی استفاده می شود، ممکن است موثرتر از دارونما باشد (البته نه برای استفاده منظم). همچنین فنتانیل با عوارض جانبی بیشتری نسبت به دارونما همراه بود.
- این امکان وجود دارد که مورفین و سایر مواد افیونی بر میزان توانایی بدن در مبارزه با سرطان تأثیر بگذارند. برای تعیین اینکه آیا بین داروهای مخدر و درمان های ضد سرطان یا سیستم ایمنی تداخلات منفی وجود دارد یا خیر، تحقیقات بیشتری لازم است تا اطمینان حاصل شود که مدیریت درد بر توانایی درمان موثر سرطان تأثیر منفی نمی گذارد.
- تحقیقات بیشتری در مورد مداخلات غیر دارویی برای مدیریت درد سرطان مورد نیاز است.
- (زیرنویس تصویر: یک مطالعه جدید به رهبری دانشگاه سیدنی دیدگاه غالب در مورد مواد افیونی به عنوان موثرترین مسکن‌های درد برای سرطان را زیر سوال می‌برد، شکاف‌های شواهد قابل‌توجهی را آشکار می‌کند و NSAIDها را به عنوان یک جایگزین موثر پیشنهاد می‌کند. این تحقیق از انتخاب‌های آگاهانه‌تر در مدیریت درد سرطان، با تأکید بر توانمندسازی بیمار و در نظر گرفتن گزینه‌های غیرافیونی حمایت می‌کند.)
