یک مطالعه جدید نشان می دهد که آلودگی میکروپلاستیک ها از اقیانوس ها فراتر رفته و اکنون به همان هوایی که شما در حال تنفس هستید راه پیدا کرده اند.
به گزارش تکناک، نویسندگان این مطالعه یک مدل دینامیک سیالات محاسباتی را پیشنهاد کرده‌اند که توضیح می‌دهد چگونه میکروپلاستیک‌های هوا در مجاری تنفسی انسان رسوب می کنند و بر سیستم تنفسی آنها تأثیر می‌گذارند.
چگالی میکروپلاستیک ها در هوا به طور قابل توجهی در حال افزایش است. محمد اسلام، نویسنده این مطالعه و مهندس مواد در دانشگاه نیو ساوت ولز در سیدنی، گفت: مطالعات نشان می دهد میکروپلاستیک‌ها در عمق مجاری تنفسی انسان وجود دارند و نگرانی‌هایی جدی را برای سلامت دستگاه تنفسی انسان ایجاد می‌کند.
حرکت میکروپلاستیک ها در مجاری تنفسی انسان
به گفته محققان، یک انسان متوسط ممکن است در هر ساعت 16.2 بیت میکروپلاستیک استنشاق کند. بنابراین، مقدار میکروپلاستیکی که در یک هفته استنشاق می کنیم برای ساخت یک کارت اعتباری پلاستیکی کافی است.
هنگامی که آنها حرکت ذرات میکروپلاستیک با اشکال مختلف را در مدل‌های ریه انسان که شرایط تنفس آهسته و سریع را نشان می‌داد مطالعه کردند، متوجه شدند که به محض ورود این ذرات به بدن انسان، آنها شروع به تجمع در حفره بینی یا قسمت پشتی گلو و حلق کردند.
مسیر عبور هوا در این قسمت ها شکل نامتقارن داشت که از جریان بیشتر میکروپلاستیک ها جلوگیری می کرد. اسلام توضیح داد: سرعت جریان، اینرسی ذرات و آناتومی نامتقارن بر رسوب کلی تأثیر می گذارد و غلظت رسوب را در حفره های بینی و ناحیه حلق افزایش می دهد.
آنها همچنین دریافتند که ذرات با اندازه بزرگ بیشتر از ذرات کوچکتر در مجاری تنفسی رسوب می کنند. به عنوان مثال، ذرات میکروپلاستیک که بزرگترین آنها با 5.56 میکرومتر بودند، بیشتر در مجاری تنفسی ته نشین می‌شوند.
یافته جالب دیگر این بود که میزان رسوبات میکروپلاستیک در بدن انسان در شرایط تنفس سریع کم بود و زمانی که جریان هوا در مجاری تنفسی کاهش یافت، رسوب افزایش یافت.
درک جریان ذرات میکروپلاستیک در مجاری تنفسی مهم است زیرا می تواند به دانشمندان اجازه دهد تا سیستم های دارورسانی موثری را برای هدف قرار دادن این آلاینده ها در داخل بدن انسان توسعه دهند.
تهدیدات ناشی از آلودگی میکروپلاستیک موجود در هوا
میکروپلاستیک های موجود در هوا از اقلام پلاستیکی در حال تجزیه و تایرهای در حال حرکت وسایل نقلیه به وجود می آیند که هر دو از مواد شیمیایی سمی تشکیل شده اند که برای سلامتی انسان مضر هستند.
به عنوان مثال، بقایای محصولات پلاستیکی مشتق شده از نفت مانند لوله های پی وی سی و طناب های نایلونی ممکن است حتی حاوی عوامل شیمیایی سرطان زا باشند. به طور مشابه، آلاینده های موجود در ذرات لاستیک فرسوده بر کیفیت خاک و آب و هوا تأثیر منفی می گذارد.
گزارشی از سی‌ان‌ان نشان می‌دهد که میکروپلاستیک‌های لاستیک‌ها یکی از عوامل اصلی آلودگی هواییPM 2.5 ( آلاینده هایی که قطر آنها 2.5 میکرون یا کمتر است) در مکان‌های مختلف در سراسر جهان هستند. تنفس چنین هوای آلوده ای خطر ابتلا به آسم، سکته مغزی، برونشیت و سایر اختلالات قلبی و ریوی را در انسان افزایش می دهد و در نهایت باعث کاهش میانگین عمر آنها می شود.
تنها پس از درک جریان میکروپلاستیک ها در بدن انسان و تأثیر آنها بر اندام های مختلف می توانیم راه هایی برای مقابله با این مشکل ابداع کنیم. مطالعه حاضر نشان دهنده یک گام اولیه اما مهم در این جهت است.
یوآنگ تانگ گو، یکی از نویسندگان این مطالعه، با تأکید بیشتر بر اهمیت آن، گفت: این مطالعه بر لزوم آگاهی بیشتر از حضور میکروپلاستیک‌ها و تأثیرات بالقوه آنها بر سلامت دستگاه تنفسی انسان تأکید می‌کند.
محققان قصد دارند در آینده حرکت میکروپلاستیک را در مدل‌های پیچیده‌تر ریه انسان مطالعه کنند.
