محققان اخیرا کشف کرده‌اند که چگونه سلول های دندریتیک کم عمر سیستم ایمنی، شبکه‌های سه بعدی را تشکیل می‌دهند و از رگ‌های خونی به عنوان راهنما استفاده می‌کنند.
به گزارش تکناک، این شبکه ها که توسط سیتوکین های محلی تنظیم می شوند، نقش مهمی در دفاع ایمنی بدن دارند و معیار مناسبی برای پیش آگهی برای بیماری های مرتبط با تومورها هستند. هدف مطالعه انجام شده در این مورد بیشتر این است که محققان ببینند آیا این اصول به طور کلی در سراسر بافت های بدن انسان اعمال می شود یا خیر.
نقش سیستم ایمنی و سلول های ایمنی
سلول های سیستم ایمنی عمدتاً در خون گردش می کنند و پس از بروز هرگونه التهاب به بافت های بدن مهاجرت می کنند. با این حال برخی از انواع سلول‌های ایمنی به طور دائم در بافت‌ها قرار دارند؛ جایی که با هم جمع می‌شوند و شبکه‌های سه بعدی را تشکیل می‌دهند.
حال سوال اینجاست که این شبکه ها چگونه شکل می گیرند و چگونه نگهداری می شوند؟ درمورد ماکروفاژها (فاگوسیت ها) با عمر طولانی، پاسخ از قبل مشخص است: آنها به اصطلاح در سوله ها مستقر می شوند. سوله ها محیط هایی از سلول های بافت همبند هستند که مواد مغذی را به ماکروفاژها می رسانند و آنها را زنده نگه می دارند.
نگاهی دقیق تر به سلول های دندریتیک
محققان اکنون توجه خود را به نوع مرتبطی از سلول های ایمنی که به اصطلاح سلول های دندریتیک نام دارند، معطوف کرده اند.
این سلول‌های ایمنی برای کنترل پاسخ‌های ایمنی ضروری هستند، زیرا آنها در اولین خط دفاعی سیستم ایمنی قرار دارند: آنها ساختارهای خارجی را می‌شناسند، آنها را جذب می‌کنند و به شکل نوعی عکس پردازش می‌کنند. سپس عکس را به سایر سلول‌های ایمنی ارائه می‌کنند و یک واکنش ایمنی خاص، به عنوان مثال در برابر پاتوژن‌ها یا سلول‌های سرطانی ایجاد می‌کنند.
سلول های دندریتیک از طریق بافت مهاجرت می کنند
نکته خاص در مورد سلول های دندریتیک این است که آنها فقط حدود یک هفته زندگی می کنند و در این مدت به طور مداوم از طریق بافت های بدن مهاجرت می کنند.
تیم تحقیقاتی مفهوم کاملا جدیدی که بر اساس آن، شبکه های سلولی سه بعدی می توانند خود را سازماندهی کنند، پیدا کرد: سلول های دندریتیک خود را به سمت رگ های خونی جهت می دهند و یکی پس از دیگری در امتداد دیواره بیرونی خود مهاجرت می کنند. بنابراین رگ های خونی آرایش سه بعدی سلول ها را تعیین می کنند.
نقش سیتوکین ها در تنظیم شبکه
دکتر میلاس اوگور، سرپرست محققان در این مطالعه توضیح می‌دهد: ما می‌خواستیم بفهمیم این فرآیند چگونه تنظیم می‌شود و چگونه سلول‌ها می‌توانند شکاف‌های شبکه خود را ببندند. بستن چنین شکاف هایی مهم است زیرا در غیر این صورت دفاع ایمنی دیگر عملکرد مطلوبی ندارد.
همانطور که تیم تحقیقاتی در مجله Immunity گزارش می دهد، به دلیل وجود یک سیتوکین محلی به نام لیگاند FLT3است که سلول های دندریتیک همیشه در طول مهاجرت تکاملی خود نزدیک به هم می مانند.
سیتوکین ها به طور مداوم و یکنواخت به صورت محلی تولید می شوند و توسط سلول های دندریتیک مصرف می شوند. اگر شکاف هایی در گروه وجود داشته باشد، سیتوکین های بیشتری برای سلول های دندریتیک جدا شده در دسترس خواهد بود. این سیتوکین های مازاد به رشد و حرکت آنها سرعت می بخشند و به آنها کمک می کنند تا دوباره با گروه ارتباط برقرار کنند. هنگامی که سلول ها به سمت بالا حرکت می کنند، به دلیل رقابت با همسایگان خود، دوباره سیتوکین های کمتری در دسترس قرار می گیرند. بر این اساس سرعت رشد خود را کاهش می دهند.
اهمیت پیش آگهی برای بیماری های مرتبط با تومور
این یافته‌ها برای درمان سرطان مهم هستند: سلول‌های دندریتیک ارزش پیش‌آگهی بالایی برای بیماری‌های مرتبط با تومور دارند: هرچه فراوانی آنها در تومور بیشتر باشد، پیش‌آگهی بهتری برای بیمار خواهد داشت. این امر به طور ویژه ای پس از ایمونوتراپی صادق است.
افزایش بینش اولیه ما در مورد بیولوژی سلولی دندریتیک به ما کمک می کند تا شبکه های این سلول ها را در تومورها بازیابی کنیم و در نتیجه درمان های بهینه را در آینده انجام دهیم.
گام های بعدی در تحقیق
داده های محققان تاکنون بر اساس تجزیه و تحلیل گره های لنفاوی در حیوانات است. این تیم تحقیقاتی در مرحله بعدی می‌خواهد آزمایش کند که آیا اصول سازماندهی شبکه‌ای سلول‌های دندریتیک برای همه بافت‌ها و همچنین در انسان اعمال می‌شود یا خیر.
