محققان دانشگاه تسوکوبا ارتباطی بین خطر مرگ , ناتوانی فیزیکی در افراد مسن و رغبت آنها به پیاده روی یا دوچرخه سواری برای رسیدن به مقاصد معمولی مانند خانه دوستان یا سوپرمارکت، کشف کرده اند.
به گزارش تکناک، با بالا رفتن سن، زوال فیزیکی یا ذهنی میتواند تردد را برای برخی از افراد مسن دشوار کند و بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. با این حال، یک مطالعه اخیر توسط محققان دانشگاه Tsukuba نشان می دهد که رغبت به طی مسافت های طولانی تر به صورت پیاده روی یا دوچرخه سواری ممکن است به کاهش ریسک ناتوانی فیزیکی اولیه و مرگ و میر کمک کند.
این تحقیق نشان داد که افراد مسنتری که تنها مسافتهای کوتاه مانند 500 متر یا کمتر را پیاده و یا 1 کیلومتر یا کمتر را با دوچرخه به صورت منظم و با رغبت شخصی طی می کنند در معرض خطرات ناتوانی فیزیکی و مرگ کمتری هستند.
پروفسور اوکورا توموهیرو، نویسنده اصلی این مطالعه، می گوید: با افزایش سن ترجیح افراد به طی مسافت هایی به صورت فعال چه پیاده چه با دوچرخه به حفظ سطح کافی از فعالیت بدنی کمک می کند.
ما استدلال کردیم از آنجایی که این طی مسافت ها فعالیتهای دیگری مانند بازدیدهای اجتماعی یا خرید مواد غذایی را نیز تسهیل میکنند، ، مسافتهایی که افراد مسن با رغبت به صورت روزانه و منظم طی می کنند می تواند رابط خوبی بین کاهش ریسک ناتوانی فیزیکی و ذهنی و رغبت برای طی مسیر به صورت فیزیکی باشد.
تیم تحقیقاتی برای تعیین اینکه آیا طی این مسافت ها میتواند با ناتوانی یا مرگ در آینده مرتبط باشد، نمونه بزرگی از بزرگسالان (ساکنان شهر کاساما، ایباراکی، ژاپن) 65 ساله یا بالاتر را در سال 2013 بررسی کردند تا دادههای پایه را به دست آورند.
این تیم در ادامه مسیر تحقیقات مجموعه ای از داده های مرتبط این جمعیت نمونه را در یک دوره تقریباً 8 ساله جمع آوری کرد. آنها سپس از این دادهها برای ایجاد چندین مدل برای بررسی اثرات بالقوه ویژگیهای فیزیکی مانند سن و جنسیت، ترجیحات اولیه برای طی مسافت و ویژگیهای جغرافیایی مانند نوع زمینی که این جمعیت نمونه طی میکرد، استفاده کردند.
پروفسور اوکورا توموهیرو میگوید برای یک ساخت یک مدل معنادار، لازم بود که دادهها را نه تنها برای طیف گستردهای از ویژگیها بهمنظور در نظر گرفتن تفاوتهای ذاتی در یک جمعیت مسنتر ، بلکه در یک دوره زمانی به اندازه کافی طولانی، جمعآوری کنیم تا امکان تغییرات زندگی به صورت طبیعی میسر باشد.
یافتههای این مطالعه میتواند به محققان و سیاستگذاران کمک کند تا تأثیر برخی از چالشهایی که افراد با افزایش سن تجربه میکنند را بهتر درک کنند. همچنین می توان برای توسعه روش هایی برای کمک به افراد مسن آسیب پذیر یا طراحی خدماتی برای بهبود دسترسی افراد مسن به مناطق شهری استفاده کرد.