چرا برخی سرطان‌ها با ایمونوتراپی درمان نمی‌شوند؟

محققان دانشگاه تولین برای اولین بار کشف کردند که چگونه برخی سرطان ها پس از شیمی‌درمانی در بدن باقی می‌مانند و چرا به ایمونوتراپی که هدفش از بین بردن سلول‌های تومور باقی‌مانده از طریق فعال کردن سیستم ایمنی است، پاسخ نمی‌دهند.

به گزارش تکناک، شیمی درمانی نقاطی از بازرسی ایمنی را فعال می کند که از سلول های سرطان سینه در برابر انواع گوناگون حمله ی بعدی توسط سیستم ایمنی محافظت می کند.

تا به امروز درمان‌های سرطان پیشرفت قابل توجهی داشته‌اند و در نتیجه بسیاری از انواع سرطان سینه شانس بالایی برای درمان موفقیت‌آمیز دارند، به‌ویژه زمانی که زود تشخیص داده شوند.

با این حال، چالش‌برانگیزترین نوع سرطان ها،انواعی هستند که نمی‌توان به وسیله هورمون‌ها یا روش های هدفمند آن ها را درمان کرد و شیمی‌درمانی روی آن ها جواب نمی دهد و در عین حال این نوع سرطان ها کشنده‌ترین و سخت‌ترین نوع سرطان هستند.

فرآیند بقای شیمی درمانی به معنای اجرای برنامه ای است که نقاط بازرسی ایمنی را در بدن فعال می کند و از سلول های سرطانی در برابر خطوط مختلف حمله سیستم ایمنی، محافظت می کند. بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Nature Cancer منتشر شده است، این مسئله برای داروی های ایمونوتراپی مانعی به نام “بازدارنده‌های بازرسی ” ایجاد می‌کند که ممکن است این موانع تومورهایی را که به یک ایست بازرسی منتقل می شوند را بکشند،اما بقیه تومورهایی که این قابلیت را دارند که از چندین ایست بازرسی فرار کنند را نادیده بگیرند.

نویسنده این مقاله دکتر جیمز جکسون،در دانشکده پزشکی دانشگاه تولین گفت: سرطان سینه به خوبی به مهارکننده های ایست بازرسی پاسخ نمی دهد، اما هرگز واقعیت پشت این موضوع درک نشده است. ما متوجه شدیم که تومورهای سرطان سینه با ایجاد یک نسخه پیچیده و مضاعف از ژن‌های نقطه بازرسی و ژن‌های تعدیل‌کننده ایمنی، از پاکسازی ایمنی جلوگیری می‌کنند.درحقیقت این تومورها پس از شیمی درمانی به طور کامل به چیزی تبدیل می شود که اساساً برای مسدود کردن سیستم ایمنی ساخته شده است.

محققان این فرآیند را در تومورهای سینه موش و انسان مورد مطالعه قرار دادند و 16 ژن نقطه بازرسی ایمنی را شناسایی کردند که پروتئین‌های طراحی شده ای را برای غیرفعال کردن سلول‌های T کشنده سرطان کدگزاری می‌کنند.

نویسنده اول این مطالعه، دکتر اشکان شهبندی گفت: ما جزو اولین کسانی هستیم که توموری را که پس از شیمی درمانی زنده می‌ماند و بیماری باقیمانده نامیده می‌شود را مطالعه می‌کنیم تا ببینیم چه نوعی از اهداف ایمونوتراپی برای آن کاربرد دارد.

تومورهایی که بدترین واکنش را به شیمی درمانی نشان می دهند، به جای اینکه پس از درمان از بین بروند، وارد حالت خواب یا به اصطلاح کهولت سلولی می شوند. محققان دو جمعیت عمده از سلول‌های تومور پیر را یافتند که هر کدام نقاط بازرسی ایمنی متفاوتی را نشان می دادند که توسط مسیرهای سیگنالینگ خاص فعال می‌شوند. آنها نشان دادند که اجرای برنامه های فرار ایمنی در سلول های تومور به شیمی درمانی برای القای حالت پیری و سیگنال های سلول های غیر توموری نیاز دارد.

آنها ترکیبی از داروها را با هدف ساخت این ایست های بازرسی ایمنی مختلف آزمایش کردند. در حالی که پاسخ ها می تواند بهبود یابند، این استراتژی ها نتوانستند به طور کامل اکثر تومورها را ریشه کن کنند.

جکسون گفت: یافته های ما چالش از بین بردن تومورهای باقیمانده که پر از سلول های پیر هستند را نشان می دهد که این تومورها برنامه های پیچیده مهارکننده سیستم ایمنی را فعال می کنند. بیماران مبتلا به سرطان سینه به استراتژی‌های منطقی و شخصی نیاز دارند که نقاط بازرسی خاص ناشی از درمان شیمی‌درمانی را هدف قرار دهد و در نهایت منجر به بهبودی شود.