مطالعات جدید نشان می دهد که کرونا هزینه های پنهانی برای بیماران مبتلا به سکته قلبی داشته است که از کاهش امید به زندگی تا میلیون ها یورو هزینه مالی را شامل می شود.
به گزارش تکناک، مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، نشان می‌دهد که انتظار می‌رود افرادی که در طول اولین قرنطینه کرونا در بریتانیا و اسپانیا دچار حملات قلبی شده‌اند، در مقایسه با دوران قبل از کرونا، به ترتیب 1.5 و 2 سال از امید به زندگی آنها کاهش پیدا کنند. علاوه بر این، پیامدهای مالی بعدی برای بریتانیا و اسپانیا به ترتیب 36.6 میلیون پوند (41.3 میلیون یورو) و 88.6 میلیون یورو پیش بینی می شود. این هزینه ها در درجه اول به کاهش بهره وری ناشی از غیبت در کار نسبت داده می شود.
پروفسور ویلیام وینز، نویسنده این مطالعه گفت: محدودیت در درمان شرایط مرگبار، پیامدهای منفی فوری و بلندمدت برای افراد و جامعه به عنوان یک کل دارد. حتما باید برنامه های پشتیبان وجود داشته باشند تا بتوان خدمات اورژانسی را حتی در هنگام بلایای طبیعی یا بهداشتی حفظ کرد.
سکته قلبی نیاز به درمان فوری با استنت (وسیله ای برای مداخله کرونری از راه پوست یا PCI) برای باز کردن شریان مسدود شده و بازگرداندن جریان خون حامل اکسیژن دارد. تأخیر و کمبود اکسیژن منجر به آسیب غیرقابل برگشت به عضله قلب می شود و می تواند باعث نارسایی قلبی یا سایر عوارض شود. هنگامی که مقدار زیادی از بافت قلب آسیب می بیند، ضربان قلب متوقف می شود (به نام ایست قلبی) و این مسئله می تواند کشنده باشد.
در طول موج اول همه‌گیری، بیماران مبتلا به سکته قلبی حدود 40 درصد کمتر به بیمارستان رفتند، زیرا دولت‌ها به مردم می‌گفتند در خانه بمانند، مردم از ابتلا به ویروس می‌ترسیدند و برخی از مراقبت‌های اورژانسی معمول متوقف شد. در مقایسه با درمان به موقع ، بیماران مبتلا به حمله قلبی که در خانه مانده بودند، بیش از دو برابر در معرض مرگ و میر بودند.
این مطالعه پیامدهای بالینی و اقتصادی بلندمدت کاهش درمان حمله قلبی را در طول همه‌گیری در بریتانیا و اسپانیا برآورد کرد. محققان امید به زندگی پیش‌بینی‌شده بیمارانی که در اولین قرنطینه کرونا دچار حمله قلبی شده‌اند را با افرادی که در همان زمان در سال قبل دچار حمله قلبی شده‌اند، مقایسه کردند. این مطالعه بر انفارکتوس میوکارد با ارتفاع ST (STEMI) یا سکته قلبی متمرکز شد، که در آن شریان خونرسانی به قلب به طور کامل مسدود شده است. محققان همچنین پیامدهای STEMI در طول قرنطینه را با دوره مشابه سال قبل مقایسه کردند.
مدلی برای تخمین بقای بلندمدت، کیفیت زندگی و هزینه های مربوط به STEMI توسعه داده شد. تجزیه و تحلیل مربوط به بریتانیا، از 23 مارس (زمانی که قرنطینه شروع شد) تا 22 آوریل 2020 را با زمان مشابه در سال 2019 مقایسه کرد. تجزیه و تحلیل مربوط به اسپانیا، مارس 2019 را با مارس 2020 مقایسه کرد. این بررسی ها پیش بینی بقا، سن، وضعیت بستری شدن در بیمارستان و زمان درمان را با استفاده از داده های منتشر شده برای هر کشور در نظر گرفتند. به عنوان مثال، با استفاده از داده‌های منتشر شده، تخمین زده شد که 77 درصد از بیماران مبتلا به STEMI در بریتانیا قبل از همه‌گیری در بیمارستان بستری شده‌اند در حالی که این رقم در طول قرنطینه 44 درصد بود. نرخ های معادل برای اسپانیا 74 درصد و 57 درصد بود.
تجزیه و تحلیل هزینه ها، بر بستری شدن و درمان اولیه، درمان بعدی، مدیریت نارسایی قلبی و کاهش بهره وری در بیمارانی که قادر به بازگشت به کار نیستند، متمرکز بود. به عنوان مثال، هزینه اعمال شده برای پذیرش STEMI با PCI 2837 پوند در بریتانیا و 8780 یورو در اسپانیا بود. هزینه نارسایی قلبی در سال اول 6086 پوند و در تمام سالهای بعدی برای انگلستان 3882 پوند برآورد شد. این ارقام معادل برای اسپانیا 3815 یورو (سال اول) و 2930 یورو (هر سال بعد) بود.
این تحلیل پیش‌بینی کرد که بیمارانی که در اولین قرنطینه در بریتانیا STEMI داشتند، در مقایسه با بیمارانی که قبل از همه‌گیری به دلیل STEMI به بیمارستان مراجعه می‌کردند، به طور متوسط 1.55 سال زودتر عمر خود را از دست می‌دادند. علاوه بر این، در زمان زنده بودن، پیش‌بینی می‌شد که افراد مبتلا به STEMI در طول قرنطینه تقریباً یک سال و دو ماه از زندگی خود را در سلامت کامل از دست بدهند. این ارقام برای اسپانیا معادل 2.03 سال از دست دادن زندگی و حدود یک سال و هفت ماه زندگی در حالت بیماری کامل بود.
در بریتانیا، هزینه اضافی یک سکته قلبی در طول همه‌گیری در مقایسه با قبل، 8897 پوند بود که شامل 214 پوند برای خدمات بهداشتی ملی و 8684 پوند برای غیبت از کار بود. هزینه PCI در ماه اول قرنطینه، 36.6 میلیون پوند بیشتر (41.3 میلیون یورو) بود.
برای اسپانیا، هزینه اضافی هر سکته قلبی در طول قرنطینه، 20069 یورو برآورد شد. غیبت از کار عامل اصلی بود که برای هر بیمار 23224 یورو اضافی هزینه داشت.
یافته های به دست آمده، عواقب درمان های با تاخیر یا از دست رفته را نشان می دهد.
