تحقیقات انجام شده بر روی موش ها نشان می دهد که درگیر کردن سیستم ایمنی با انواع خاصی از فیبر به نام کیتین، ممکن است به مبارزه با چاقی کمک کند.
به گزارش تکناک، بر اساس یک مطالعه جدید روی موش ها در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن ، هر چند ممکن است ناخوشایند به نظر برسد، اما پوشش سخت اسکلت بیرونی حشرات ممکن است برای متابولیسم مفید باشد.
فهرست مطالب
فعال سازی سیستم ایمنی و فیبر غذایی
محققان به سرپرستی دکتر استیون ون دایکن، کشف کردند که در موش ها هضم کیتین که یک نوع فیبر غذایی فراوان در اسکلت بیرونی حشرات و همچنین قارچ ها و پوسته سخت‌پوستان است، سیستم ایمنی را درگیر می کند. در این مطالعه پاسخ ایمنی فعال با افزایش وزن کمتر، کاهش چربی بدن و مقاومت در برابر چاقی مرتبط بود.
ون دایکن گفت: چاقی یک اپیدمی است. آنچه در بدن خود وارد می کنیم تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما و نحوه متابولیسم غذا دارد. ما در حال بررسی راه‌هایی برای مقابله با چاقی بر اساس نحوه درگیر شدن سیستم ایمنی بدن با رژیم غذایی هستیم.
تاکنون عملکرد سیستم ایمنی برای محافظت از بدن در برابر تهدیدات مختلف از جمله باکتری ها، ویروس ها، آلرژن ها و حتی سرطان به خوبی شناخته شده است. محققان کشف کردند که بخش خاصی از سیستم ایمنی بدن در هضم کیتین نیز نقش دارد. اتساع معده پس از مصرف کیتین، یک پاسخ ایمنی ذاتی را فعال می کند که سلول های معده را تحریک می کند تا تولید آنزیم هایی به نام کیتینازها را که کیتین را تجزیه می کنند، افزایش دهد. شایان ذکر است، کیتین نامحلول است یعنی قادر به حل شدن در مایع نیست بنابراین برای هضم به آنزیم ها و شرایط اسیدی سخت نیاز دارد.
روش تحقیق و یافته ها
دکتر کیم، اولین نویسنده این مطالعه، آزمایش‌ها را روی موش‌های بدون میکروب فاقد باکتری‌های روده انجام داد. نتایج او نشان می دهد که کیتین پاسخ های ایمنی را در غیاب باکتری فعال می کند.
ون دایکن گفت: ما فکر می کنیم هضم کیتین عمدتاً به کیتینازهای خود میزبان متکی است. سلول های معده، برون ده آنزیمی خود را از طریق فرآیندی که ما از آن به عنوان سازگاری یاد می کنیم، تغییر می دهند. اما جای تعجب است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی اتفاق می افتد، زیرا باکتری های موجود در دستگاه گوارش نیز منابع کیتیناز هستند که کیتین را تجزیه می کنند. ون دایکن خاطرنشان کرد که در موش‌های مبتلا به باکتری‌های روده، کیتین رژیمی ترکیب باکتریایی در قسمت تحتانی دستگاه گوارش آنها را تغییر داد، که این مسئله نشان می‌دهد باکتری‌های روده نیز پس از خروج از معده، با غذاهای حاوی کیتین سازگار می‌شوند.
تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که بیشترین تأثیر بر چاقی در موش ها زمانی رخ می دهد که کیتین سیستم ایمنی را فعال می کند اما هضم نمی شود. به موش هایی که از رژیم غذایی پرچرب تغذیه شده بودند، کیتین نیز داده شد. برخی از موش‌ها توانایی تولید کیتیناز برای تجزیه کیتین را نداشتند. موش‌هایی که کیتین خوردند اما نتوانستند آن را تجزیه کنند، در مقایسه با موش‌هایی که کیتین نخوردند و اما توانستند آن را تجزیه کنند، کمترین وزن را اضافه کردند، کمترین میزان چربی بدن را اندازه‌گیری کردند و بدن آنها در مقابل چاقی مقاومت کرد.
اگر موش‌ها می‌توانستند کیتین را تجزیه کنند، همچنان از نظر متابولیکی سود می‌بردند، اما با تولید بیش از حد کیتینازها برای استخراج مواد مغذی از کیتین سازگار شدند.
ون دایکن و گروهش قصد دارند تا یافته‌های خود را در انسان‌ها نیز پیگیری کنند تا تعیین کنند آیا کیتین می‌تواند به رژیم غذایی انسان برای کمک به کنترل چاقی اضافه شود یا خیر.
او گفت: ما راه های مختلفی برای مهار کیتینازهای معده داریم. ترکیب این رویکردها با یک غذای حاوی کیتین ممکن است یک مزیت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.
این مطالعه اخیرا در مجله Science منتشر شده است.
