یک داروی آسم می تواند خاطرات را بازگرداند

تحقیقات نشان می دهد شاید بتوان دسترسی به حافظه در افراد مسن یا کسانی که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر هستند را با نوعی داروی آسم امکانپذیر کرد.

به گزارش تکناک، رابرت هاوکس، عصب شناس دانشگاه گرونینگن در هلند دریافته است که کمبود خواب مانع از یادآوری و نه حفظ اطلاعات می شود.

بسیاری از دانشجویان در ایام امتحانات  اغلب خواب را فدای درس خواندن می‌کنند، اما کمبود خواب می‌تواند بر حافظه تأثیر منفی بگذارد.

هاوکس و تیمش از روش اپتوژنتیک و داروی روفلومیلاست استفاده کردند تا “دانش پنهان” به دست آمده در شرایط بیخوابی را چند روز بعد دوباره بازیابی کنند.

روفلومیلاست یک داروی رایج  برای درمان بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) و بهبود عملکرد ریه است. این دارو با مهار فعالیت آنزیمی به نام فسفودی استراز-4 که در التهاب مسیرهای تنقسی بیماران COPD نقش دارد، عمل می کند.

هاوکس، دانشیار علوم اعصاب حافظه و خواب در دانشگاه گرونینگن و تیمش به طور گسترده بر تاثیر کمبود خواب بر فرآیندهای حافظه مطالعه کرده اند. هاوکس می‌گوید: ما قبلاً بر روی یافتن راه‌هایی برای بررسی تاثیر بیخوابی بر حافظه در طول دوره های بیخوابی تمرکز کرده بودیم.

با این حال، در آخرین مطالعه ، او و تیمش به این موضوع که آیا بیخوابی به طور مستقیم باعث از دست دادن اطلاعات می شود یا صرفاً در بازیابی اطلاعات مشکلاتی ایجاد می کند؟ پرداخته اند.

هاکس گفت: کم‌خوابی پردازش حافظه را تضعیف می‌کند، اما هر دانشجویی می‌داند که پاسخی که در طول امتحان به ذهن نمی رسد را ممکن است ساعت‌ها بعد به یاد آورد. در واقع اطلاعات در مغز ذخیره می‌شود، اما بازیابی آن دشوار می شود.

هاوکس و تیمش از یک رویکرد اپتوژنتیک استفاده کردند. با استفاده از تکنیک های ژنتیکی، آنها باعث شدند که پروتئین حساس به نور (کانال رودوپسین) به طور انتخابی در نورون هایی تولید شود که در طول یک فرایند یادگیری فعال می شوند.

این امر امکان یادآوری یک خاطره خاص را با تابش نور بر روی این سلول ها فراهم کرد. هاوکس می گوید: ما این رویکرد را برای نورون های هیپوکامپ در مطالعات خود درباره تاثیر بیخوابی و کمبود خواب بر ناحیه ای در مغز که اطلاعات مکانی و دانش واقعی در آن ذخیره می شود، به کار بردیم.

ابتدا، به موش‌های مهندسی شده ژنتیکی یک وظیفه یادگیری فضایی داده شد . آنها باید مکان یک شی را یاد می گرفتند، فرآیندی که به شدت به نورون‌های هیپوکامپ متکی است.

موش‌ها پس از چند روز مجبور بودند همین کار را انجام دهند، اما این بار با یک شی به مکان جدیدی منتقل شدند. موش هایی که برای چند ساعت قبل از اولین جلسه آموزش نخوابیده بودند نتوانستند این تغییر فضایی را تشخیص دهند، که نشان می داد موشها نمی توانند مکان های اصلی اشیاء را به خاطر بیاورند.

هاوکس می‌گوید: با این حال، بعد از فعال‌سازی مجدد نورون‌های هیپوکامپ که در ابتدا این اطلاعات را با نور ذخیره می‌کردند، موشها با موفقیت مکان‌های اصلی را به یاد آوردند. این نشان می‌دهد که اطلاعات در طول دوره بیخوابی در هیپوکامپ ذخیره می‌شود، اما بدون تحریک نمی‌توان اطلاعات ذخیره شده را بازیابی کرد.

مسیر مولکولی ایجاد شده در طول فعال سازی مجدد نورون ها نیز توسط داروی روفلومیلاست مورد هدف قرار می گیرد. هاوکس افزود:زمانی که ما به موش‌هایی که در دوره بیخوابی آموزش دیده بودند ، درست قبل از آزمایش دوم روفلومیلاست دادیم ، آنها توانستند آموزشهای دوره بیخوابی را ، دقیقاً مانند تحریک مستقیم نورون‌ها به یاد آورند.

از آنجایی که روفلومیلاست قبلاً از نظر بالینی برای استفاده در انسان تایید شده است و اثر آن بر مغز اثبات شده است، این یافته ها راه هایی را برای آزمایش اینکه آیا می توان از روفلومیلاست برای بازگرداندن اطلاعات “از دست رفته” در انسان استفاده کرد یا خیر، باز می کند.

کشف این که اطلاعات بیشتری نسبت به آنچه قبلاً پیش‌بینی میشد در مغز وجود دارد، و اینکه می‌توان دوباره به این خاطرات «پنهان» دسترسی پیدا کرد (حداقل در موش‌ها) احتمالات هیجان‌انگیزی را به وجود می‌آورد.

هاوکس می گوید: ممکن است بتوان دسترسی به حافظه را در افرادی که مشکلات حافظه ناشی از افزایش سن یا بیماری آلزایمر در مراحل اولیه دارند با روفلومیلاست تحریک کرد و شاید بتوانیم خاطرات خاصی را دوباره فعال کنیم تا بتوانیم دوباره آنها را به طور دائم بازیابی کنیم.

اگر نورون‌های آزمودنی در حالی که سعی می‌کنند خاطره‌ای را زنده کنند، یا اطلاعات را برای امتحان تجدیدنظر می‌کنند با دارو تحریک شوند، ممکن است این اطلاعات به‌طور محکم‌تری در مغز تثبیت شود. البته در حال حاضر همه اینها حدس و گمان است، اما زمان مشخص خواهد کرد که آیا این کار امکان پذیر است یا نه.

در این زمان هاوکس مستقیماً درگیر چنین مطالعاتی در انسان نیست. او توضیح می دهد: علاقه من در کشف مکانیسم های مولکولی است که زیربنای همه این فرآیندها هستند.«چه چیزی خاطرات را در دسترس یا غیرقابل دسترس می کند؟ چگونه روفلومیلاست دسترسی به این خاطرات “پنهان” را بازیابی می کند؟ مثل همیشه در مورد علم، با پرداختن به یک سوال، بسیاری از سوالات جدید را به صورت رایگان دریافت می کنید.