تقریباً همه افراد با مشکلاتی مانند نازک شدن، ضعیف شدن و ریزش مو روبرو می‌شوند. این مشکلات ناخوشایند می‌تواند به دلایل مختلفی مانند کمبود ویتامین، مصرف بیش از حد ویتامین A و یا بیماری‌های مزمن به وجود آیند.
به گزارش تکناک، خوشبختانه راه های زیادی برای درمان ریزش مو وجود دارد. در این مقاله 18 دلیل ریزش مو را با یکدیگر بررسی می کنیم و راه های درمان آن ها را نیز برای شما بازگو خواهیم کرد.
سن
این که افراد با افزایش سن، شاهد ریزش مو یا نازک شدن موها خود باشند، کاملا طبیعی است.
اگر ریزش موی مرتبط با افزایش سن دارید، می‌توانید از روش‌های آرایشی مانند پوشش مو یا مدل دادن به مو برای پوشاندن جای خالی موهای خود استفاده کنید.
همچنین ترفندهای زیادی برای جلوگیری از ریزش مو و راه هایی وجود دارد که با افزایش سن شما می توانید موهایتان را درخشان و سالم نگه دارید. با این حال، مواردی نیز وجود دارند که باید از آنها اجتناب شود. برخی از این موارد عبارتتد از:
- استفاده از محصولات نامناسب مراقبت از مو
- استفاده بیش از حد از ابزارهای حرارتی مانند سشوار و اتو
- کشیدن مو هنگام برس زدن
- استفاده از مدل مویی که موهای شما را می کشد
طاسی منطقه ای
آلوپسی آره آتا یا طاسی منطقه ای، یک بیماری پوستی خود ایمنی شایع است که باعث ریزش مو در پوست سر و سایر نقاط بدن می شود. افراد در هر سن، جنسیت یا هر نژادی می توانند به این بیماری مبتلا شوند. انواع مختلفی از آلوپسی آره آتا وجود دارد و همه آنها منجر به نوعی ریزش مو می شوند.
هیچ راهی برای پیش‌بینی میزان بازگشت مو وجود ندارد. با این حال، گزینه های درمانی مختلفی مانند درمان های موضعی، داروهای خوراکی یا تزریقی، و درمان با اشعه ماوراء بنفش برای درمان آلوپسی آره آتا وجود دارد.
استروئیدهای آنابولیک
اگر از استروئیدهای آنابولیک استفاده می کنید که نوعی دارو هستند که توسط برخی ورزشکاران برای حجیم کردن عضلات مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است موهای خود را از دست بدهید. استروئیدها با تنظیم غدد درون ریز مرتبط هستند که مسئول هورمون هایی هستند که به عملکرد بدن کمک می کنند. هنگامی که فردی استروئید مصرف می کند، این مواد می توانند بر هورمون های تنظیم کننده رشد مو تأثیر بگذارد.
تغییر هورمون ها
شروع یا توقف قرص های ضد بارداری و یائسگی ممکن است منجر به ریزش مو شود. این موضوع به دلیل تغییر در تعادل هورمونی رخ می دهد.
شیمی درمانی
برخی از داروهایی که برای غلبه بر سرطان استفاده می شوند می توانند باعث ریزش مو شوند. با این حال، زمانی که شیمی درمانی متوقف شود، موهای شما دوباره رشد خواهند کرد. مویی که دوباره رشد می کند می تواند با بافتی متفاوت یا رنگ دیگری بازگردد.
تریکوتیلومانیا
تریکوتیلومانیا اختلالی است که باعث می شود افراد به طور اجباری موهای خود را بکنند. این بیماری اغلب قبل از 17 سالگی شروع می شود و در زنان چهار برابر مردان بیشتر شایع است.
بازی کردن با موها و کشیدن مداوم آنها می تواند باعث ریزش موهای سر شما شود. با این حال، درمان هایی وجود دارد که ممکن است برای تریکوتیلومانیا مفید باشد. برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است در این مورد موثر باشند و درمان اصلاح رفتار نیز گزینه دیگری برای درمان این اختلال است.
طاسی زنانه و مردانه
طاسی یک نوع ریزش مو است که در اثر ترکیبی از ژن‌ها و هورمون‌های جنسی مردانه ایجاد می‌شود که معمولاً باعث می‌شود موها در شقیقه‌ها کم شوند و خط رویشی M شکلی بر جای بگذارند.
البته ریزش موی مرتبط با هورمون برای زنان یا طاسی زنانه نیز وجود دارد. این نوع ریزش مو زمانی اتفاق می‌افتد که فولیکول مو در طول زمان آنقدر کوچک شود که موهای جدید نمی توانند رشد کنند.
علائم طاسی زنانه شامل گشاد شدن قسمت مرکزی مو و گاهی اوقات رویش موهای زبرتر روی صورت است. این نوع ریزش مو اغلب می تواند ژنتیکی باشد.
روگین (مینوکسیدیل) تنها دارو مورد تایید FDA برای طاسی زنانه و مردانه است. روگین بدون نسخه در دسترس است اما قبل از استفاده بهتر است با یک پزشک مشورت کنید. مانند همه داروها، روگین هم می تواند عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کند.
اگر این دارو موثر نبود، پزشک می تواند داروهای خوراکی مانند پروپشیا (فیناستراید) را تجویز کند که می تواند ریزش مو را متوقف کند. جراحی پیوند مو نیز گزینه ای مناسب برای درمان این نوع ریزش مو است.
میزان پایین آهن
کمبود آهن یکی از دلایل ریزش موی ناخواسته است. کم خونی ناشی از فقر آهن زمانی رخ می دهد که فرد آهن کافی در بدن خود نداشته باشد. علائم کم خونی شامل خستگی، تنگی نفس یا حس درد در قسمت قفسه سینه است.
برای کمک به رفع کمبود آهن، پزشک ممکن است مصرف مکمل های آهن یا اعمال برخی تغییرات در سبک زندگی را پیشنهاد کند. این تغییرات ممکن است شامل افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن و ویتامین C باشد.
لوپوس
لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به سلول ها و بافت های سالم بدن حمله می کند. این بیماری مفاصل، پوست، کلیه ها، قلب، ریه ها، عروق خونی و مغز را تحت تاثیر قرار می دهد.
ریزش مو یکی از عوارض شایع لوپوس است. در بیماری لوپوس، زخم های روی پوست سر در هنگام ریزش مو ممکن است در برخی موارد از رشد مجدد موها جلوگیری کند.
داروها
برخی داروهای مختلف ممکن است باعث ریزش مو شوند. برخی از آنها شامل داروهایی مانند:
- داروهای ضد افسردگی
- رقیق کننده های خون و داروهای فشار خون
- متوترکسات، برای بیماری های روماتیسمی و برخی از بیماری های پوستی
- لیتیوم، برای اختلال دوقطبی
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن
حالت دادن بیش از حد به موها
حالت دادن شدید مو می تواند باعث ریزش موهای شما شود. نمونه هایی از مورد عبارتند از:
- شل کننده های شیمیایی برای صاف کردن موها
- بافت مو
- استفاده از روغن داغ
- استفاده از کش های تنگ
- هر نوع ماده شیمیایی خشن یا حرارت بالا
از آنجایی که این اقدامات روی ریشه مو تاثیر می گذارد، ممکن است باعث شوند موهای شما دوباره رشد نکنند.
سندرم تخمدان پلی کیستیک
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) وضعیتی مبتنی بر عدم تعادل هورمونی است. عدم تعادل هورمونی تا حدی به دلیل آندروژن اضافی که یک هورمون جنسی است، اتفاق می افتد. ترشح بیش از حد این هورمون می تواند منجر به عوارض جانبی فیزیکی از جمله ریزش مو به شکل نازک شدن مو شود.
از آنجایی که آندروژن در موارد PCOS بیش از حد وجود دارد، این افراد ممکن است موهای بیشتری را در صورت و بدن تجربه کنند. سایر علائم PCOS عبارتند از:
- تغییرات در چرخه قاعدگی
- خطر ابتلا به دیابت
- ناباروری
- کیست های تخمدان
- افزایش وزن
درمان PCOS می تواند عدم تعادل هورمونی را اصلاح کند و به از بین بردن برخی از این تغییرات کمک کند. درمان این بیماری شامل کنترل وزن و قرص‌های ضدبارداری و همچنین درمان هایی خاص برای مقابله با خطر ناباروری یا دیابت است.
بارداری
بارداری یکی از انواع استرس های فیزیکی است که می تواند همراه با هورمون ها باعث ریزش مو شود. ریزش موی مرتبط با بارداری بیشتر پس از زایمان دیده می شود تا در دوران بارداری. اگر بعد از بارداری دچار ریزش مو شدید، مطمئن باشید که موهای شما دوباره رشد خواهند کرد. فقط ممکن است این مسئله مدتی طول بکشد.
کمبود پروتئین
داشتن پروتئین بسیار کم در رژیم غذایی می تواند منجر به ریزش موی ناخواسته شود. افرادی که رژیم می گیرند ریزش موی بیشتری دارند. شما می توانید پروتئین بیشتر را با افزودن مواد غذایی غنی از پروتئین به رژیم غذایی خود تامین کنید.
استرس یا بیماری
استرس یا بیماری می تواند باعث ریزش مو شود. این فرآیندی است که به عنوان تلوژن افلوویوم یا ریزش بیش از حد ناشی از استرس شناخته می شود.
اگرچه کاهش استرس می تواند به جلوگیری از ریزش مو کمک کند اما این کار همیشه آسان نیست. اگر دچار ریزش مو شدید، به یک پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک تشخیص دهد که ریزش موی شما مربوط به استرس است، ممکن است ماینوکسیدیل را توصیه کند.
مشکل تیروئید
بیماری های تیروئید مانند پرکاری تیروئید و کم کاری تیروئید، می توانند باعث بروز مشکلاتی در مو شوند. آنها عبارتند از:
- رویش مو کمتر در سایر قسمت های بدن
- رویش موهای نرم و لطیف با ریزش زیاد
- رویش ابروهای نازک یا از دست رفته، عمدتاً در لبه بیرونی ابرو
- نازک شدن مو
مصرف ویتامین A بیش از حد
کمبود برخی ویتامین ها مانند بیوتین و ویتامین های D و B7 می تواند باعث ریزش مو شود. با این حال، مصرف بیش از حد مکمل ها یا داروهای حاوی ویتامین A نیز می تواند باعث ریزش مو شود.
مقدار توصیه شده روزانه برای مصرف ویتامین A ، 5000 واحد بین المللی (IU) برای بزرگسالان و کودکان بالای چهار سال است. مکمل ها می توانند حاوی 2500 تا 10000 واحد بین المللی باشند. مصرف بیشتر از این مقدار ممکن است باعث ریزش مو شود.
خبر خوب این است که قطع مصرف بیش از حد ویتامین A می تواند ریزش مو را متوقف کند.
کاهش وزن
کاهش وزن می تواند منجر به نازک شدن موها شود. کاهش وزن می تواند بدن شما را به طور غیر ضروری تحت فشار قرار دهد یا منجر به کمبود ویتامین یا مواد معدنیدر بدن شما شود.
همچنین، ریزش مو و کاهش وزن قابل توجه نیز ممکن است از علائم یک اختلال در خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی باشد.
ریزش مو به دنبال کاهش وزن ممکن است پس از نرمال شدن وزن و بازیابی نیازهای تغذیه ای بدن، متوقف شود.
