برای اولین بار، دانشمندان یک مکانیسم بیوشیمیایی را توصیف کردند که اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلال طیف اوتیسم (ASD) را با ماده شیمیایی BPA مرتبط می‌کند.
به گزارش تکناک، این ماده شیمیایی که در صنایع بسته بندی بکار می‌رود، می‌تواند از بسته‌بندی غذا و نوشیدنی به غذا و آب نفوذ کند.
محققان در دانشکده پزشکی دانشگاه Rowan-Virtua و دانشکده پزشکی دانشگاه راتگرز بر اساس مطالعات قبلی در مورد افراد مبتلا به ADHD و BPA، دریافته‌اند که افرادی که دارای اختلالات عصبی رشدی هستند، برای حذف BPA از بدن مشکلات بیشتری دارند.
تی پیتر استاین استاد جراحی دانشگاه Rowan-Virtua، و نویسنده اصلی این مقاله، گفت: این اولین شواهد بیوشیمیایی معتبر است که نشان می‌دهد ارتباط بین BPA و ایجاد اوتیسم یا ADHD وجود دارد. ما شگفت زده شدیم که متوجه شدیم ADHD همان نقص را در سم زدایی BPA نشان می دهد که اوتیسم نشان می داد.
در سال 2016، محققان آمریکایی دریافتند که کودکان مبتلا به ADHD غلظت قابل توجهی بالاتری از BPA ادرار دارند.
دو سال بعد، یک مطالعه بزرگ که توسط محققان چینی انجام شده بود از این موضوع حمایت کرد و نشان داد که کودکان مدرسه‌ای که عملکرد ذهنی و عصبی متفاوت دارند غلظت‌های بسیار بالاتری از BPA و 8-هیدروکسی-2-دئوکسی گوانوزین (8-OHdG، نشانگر زیستی آسیب اکسیداتیو DNA) در ادرار خود دارند.
تا به حال، اطلاعات کمی در مورد فرآیندهای متابولیکی که زمینه ساز قرار گرفتن در معرض BPA و بیماری های عصبی رشدی در انسان است، وجود داشته است.
BPA، یک ترکیب شیمیایی صنعتی که پلاستیک را سخت می کند، از دهه 1960 در بسته بندی مواد غذایی استفاده شده است. می توان آن را در طیف گسترده ای از محصولات رایج از جمله بطری های نوشیدنی پلی کربنات و بسته بندی و ظروف مواد غذایی یافت.
در اوایل سال جاری، سازمان غذا و داروی ایالات متحده از موضع قبلی خود در مورد استفاده از این ماده شیمیایی در اقلام مصرفی حمایت کرد و گفت: BPA در سطوح فعلی موجود در غذاها ایمن است.
BPA همچنین یک مختل کننده غدد درون ریز است که می تواند با هورمون های طبیعی بدن تداخل داشته باشد و بر پاسخ های سلولی و مسیرهای مهم غدد درون ریز تأثیر بگذارد. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض BPA چگونه می‌تواند با انتقال دوپامین، که یکی از حوزه‌های کلیدی اختلال در تنظیم مغز افراد مبتلا به ADHD است، تداخل ایجاد کند.
استاین و تیم او به بررسی روند گلوکورونیداسیون در کودکان پرداختند. گلوکورونیداسیون یک فرآیند کلیدی در کبد است که یک مولکول قند را به سموم اضافه می‌کند تا محلول‌تر در آب شود و در نتیجه سریع‌تر از بدن دفع شود. در حالی که این فرآیند بین افراد متفاوت است، ناتوانی در پردازش سریع BPA باعث می‌شود بافت‌های بدن برای مدت طولانی‌تری در معرض این سم قرار بگیرند.
آنچه آنها دریافتند این بود که کودکان مبتلا به ADHD در مقایسه با گروه کنترل، حدود 17 درصد کمتر قادر به اضافه کردن مولکول قند برای گلوکورونیداسیون کارآمد بودند. این فرآیند برای افراد مبتلا به ASD حدود 10٪ ضعیف تر بود.
هر دو ASD و ADHD اختلالات پیچیده و چند عاملی عصبی رشدی هستند که نمی توان آنها را به یک منبع نسبت داد. با این حال، اطلاعات کمی در مورد چگونگی تأثیر متقابل بین عوامل محیطی و ژن ها در این شرایط وجود دارد.
این تیم همچنین اشاره می کند که هر کودک مبتلا به ADHD یا ASD توانایی پردازش صحیح BPA را ندارد و تحقیقات کمی در مورد نوجوانان یا بزرگسالان مبتلا به این شرایط عصبی رشدی وجود دارد.
BPA قبلاً با اختلالات شناختی، مشکلات تولید مثل، سرطان و دیابت نوع 2 مرتبط بوده است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که مصرف‌کنندگان نباید جایگزین آن، بیسفنول اس، را گزینه‌ای سالم‌تر بدانند.
این مطالعه در مجله PLoS ONE منتشر شد.
