مطالعه جدید محققان موسسه سرطان دانا فاربر نشان می دهد که یک داروی جدید نتایج امیدوارکننده ای را در یک آزمایش بالینی برای بیماران مبتلا به تومورهای پیشرفته عصبی غدد درون ریز نشان داده است.
به گزارش تکناک، این دارو که کابوزانتینیب نام دارد نه تنها سیگنال‌های رشد سلول‌های سرطانی را مختل می‌کند، بلکه جریان خون آنها را نیز قطع می‌کند و زنده ماندن و گسترش آنها را سخت‌تر می‌کند.
این مطالعه به رهبری دکتر جنیفر چان، مدیر برنامه تومورهای کارسینوئید و نورواندوکرین در موسسه دانا فاربر، در کنگره سالانه انجمن اروپایی آنکولوژی پزشکی (ESMO) در 22 اکتبر 2023 در مادرید ارائه خواهد شد.
چان اولین نویسنده است و دکتر جفری مایرهارت که یکی از مدیران مرکز سرطان روده بزرگ و رکتوم در دانا-فاربر است، نویسنده ارشد مطالعه انجام شده در مورد این دارو است.
این آزمایش شامل بیماران مبتلا به تومورهای عصبی غدد درون ریز بود که پس از درمان های قبلی بدتر شده بودند. تومورهای نورواندوکرین نوع نادری از سرطان هستند که از سلول های عصبی غدد درون ریز شروع می شوند. سلول های عصبی غدد درون ریز سلول هایی که هم عملکرد عصبی و هم عملکرد هورمونی دارند. آنها می توانند در اندام های مختلف مانند معده، ریه ها و پانکراس ایجاد شوند. سالانه بیش از 12000 نفر در ایالات متحده به این سرطان مبتلا می شوند.
بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین گزینه های درمانی محدودی دارند. بسته به اینکه سرطان (cancer : group of diseases involving abnormal cell growth and spread) آنها تا کجا و چقدر پیشرفته است، ممکن است تحت عمل جراحی، درمان هدفمند، درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی، شیمی درمانی یا سایر درمان های محلی قرار گیرند. با این حال، بسیاری از بیماران پیشرفت بیماری را تجربه می کنند و به درمان های جدید نیاز دارند.
کابوزانتینیب یکی از این درمان‌هاست که به این بیماران امید می‌دهد. سازمان غذا و داروی ایالات متحده قبلاً این دارو را برای برخی از بیماران مبتلا به سرطان کلیه، کبد یا تیروئید تأیید کرده است. آزمایشی تحت عنوان CABINET اثربخشی و ایمنی این دارو را در بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین آزمایش کرد.
آزمایش
این آزمایش197 بیمار مبتلا به تومورهای عصبی غدد درون ریز خارج از پانکراس (منشا خارج از پانکراس) و 93 بیمار مبتلا به تومورهای عصبی غدد پانکراس را مورد بررسی قرار داد. بیماران به طور تصادفی برای مصرف کابوزانتینیب (60 میلی گرم در روز) یا دارونما (قرص ساختگی) تقسیم شدند. این آزمایش در سایت‌هایی در شبکه ملی کارآزمایی‌های بالینی (NCTN) توسط موسسه ملی سرطان (NCI) انجام شد.
نتیجه اولیه این آزمایش، بقای بدون پیشرفت (PFS) بود به این معنی که مدت زمانی که بیماران بدون بدتر شدن بیماری زندگی کردند. نتایج نشان داد که کابوزانتینیب به طور قابل توجهی PFS را برای هر دو گروه از بیماران بهبود می بخشد. کابوزانتینیب PFS را از 3.2 ماه با مصرف دارونما برای بیماران مبتلا به تومورهای خارج از پانکراس به 8.3 ماه افزایش داد. برای بیماران مبتلا به تومورهای پانکراس، کابوزانتینیب PFS را از 3 ماه با مصرف دارونما به 11.4 ماه افزایش داد.
کابوزانتینیب عموماً توسط بیماران به خوبی تحمل می شد. شایع ترین عوارض جانبی این دارو فشار خون بالا، خستگی، اسهال و بثورات پوستی بود. این موارد مشابه آنچه بود که در سایر مطالعات روی کابوزانتینیب مشاهده شده بود.
چان گفت که نتایج آزمایش CABINET دلگرم کننده بود و پیشنهاد کرد که کابوزانتینیب می تواند یک گزینه درمانی جدید برای بیماران مبتلا به تومورهای پیشرفته عصبی غدد درون ریز باشد.
او گفت: کابوزانتینیب یک استراتژی درمانی جدید است که رگزایی و سایر مسیرهای فاکتور رشد را در تومورهای عصبی غدد هدف قرار می دهد. ما از بهبود قابل توجه نتایجی که در این آزمایش دیدیم، هیجان زده هستیم و امیدواریم که کابوزانتینیب برای بیماران بیشتری که به آن نیاز دارند در دسترس قرار گیرد.
