ناسا و لاکهیدمارتین سرانجام ازهواپیمای مافوق صوت X-59، که ممکن است آینده حمل و نقل هوایی نظامی و غیرنظامی را شکل دهد، رونمایی کرده‌اند.
به گزارش تکناک و به نقل از سایت TechCrunch هواپیمای مافوق صوت X-59، پس از سال‌ها توسعه در بخش‌های محرمانه شرکت Lockheed Martin Skunk Works و دریافت حمایت مالی ۲۴۸ میلیون دلاری از ناسا در سال ۲۰۱۸، اکنون به مرحله عملیاتی نزدیک شده است. این پروژه تنها نمونه‌ای از برنامه‌های متعدد تحقیقاتی ناسا است که با هدف پیشبرد دانش و تکنولوژی در زمینه‌هایی مانند سرعت، کارآیی و ابعاد هوانوردی صورت گرفته است.
تا به امروز، این هواپیما تنها در محیط‌های آزمایشی و تحلیلی دیده شده بود، اما امروز برای اولین بار به صورت علنی و در باند فرودگاه در مرکز Palmdale شرکت لاکهید مارتین به نمایش گذاشته شده است، که منجر به برگزاری یک جشن بزرگ در این مکان شده است.
پم ملروی، معاون ناسا، در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد:
“در طی چند سال گذشته، ما توانستیم یک ایده بلندپروازانه را به واقعیت تبدیل کنیم. هواپیمای مافوق صوت X-59 ناسا به تغییر شیوه سفر ما کمک خواهد کرد و ما را در زمان کوتاه‌تری به یکدیگر نزدیک‌تر خواهد ساخت.”
هواپیمای مافوق صوت X-59 یک پروژه آزمایشی است که هدف آن نشان دادن امکان پرواز با سرعت بالاتر از صوت – حدود ۱۴۸۸ کیلومتر در ساعت – بدون ایجاد امواج فشاری مهیب معمول است. این تلاش برای کاهش تأثیرات نامطلوب صوتی ناشی از پرواز با سرعت بالا بر روی افراد، زیرساخت‌ها و محیط زیست انجام می‌شود.
باب پیرس از ناسا تأکید کرده است که هدف از این پروژه فراتر از نمایش یک نوآوری تکنولوژیکی است؛ بلکه در پی آن است تا زمینه‌ساز باز شدن بازارهای جدید تجاری برای شرکت‌های آمریکایی و بهره‌مندی مسافران در سراسر جهان باشد.
طراحی آیرودینامیکی این هواپیما نقش کلیدی در دستیابی به این هدف دارد. طراحی آن . با طول تقریبی ۳۰.۴۸ متر و عرض تنها 9 متر شبیه به یک پرتابه است که به گونه‌ای مهندسی شده تا امواج شوک ناشی از پرواز با سرعت بالا را بشکند.
یکی از نتایج جالب این طراحی این است که هواپیمای X-59 دارای یک چینش بسیار نامتعارف در کابین خلبان است، که در آن خلبان تقریباً در وسط طول هواپیما قرار گرفته و هیچ پنجره‌ای برای دیدن به سمت جلو وجود ندارد. به جای پنجره‌های معمولی، خلبان از طریق سیستم نمایش خارجی eXternal که مخصوصاً برای این هواپیما طراحی شده، به دنیای بیرون نگاه می‌کند. این سیستم با استفاده از مجموعه‌ای از دوربین‌های با وضوح بالا، تصاویری تصاویر زنده از جلوی هواپیما را بر روی یک صفحه نمایش ۴K به خلبان نشان می‌دهد.
موقعیت موتور توربوفن F414-GE-100 در X-59، که نسخه‌ای سفارشی از این موتور پرطرفدار است و در F/A-18 Super Hornet به کار رفته، بسیار چشمگیر است. این موتور به خصوص برای این جت طراحی شده و به منظور داشتن یک سطح زیرین صاف و بی‌نقص در بالای بدنه نصب شده است. این طراحی نه تنها برای کاهش اثرات امواج شوک ماهواره‌ای در سرعت‌های صوتی است، بلکه با هدف جلوگیری از ترکیب شدن این امواج شوک در پشت هواپیما و در نتیجه کاهش ایجاد انفجار صوتی است.
فرآیند آزمایش شامل یک پرواز زیرصوتی به عنوان مرحله اولیه خواهد بود، که به دنبال آن آزمایش‌های بیشتر انجام می‌شود. پس از این مراحل، اولین پرواز مافوق حیاتی این هواپیما انجام خواهد شد. این مراحل دقیق و مرحله به مرحله برای تضمین ایمنی و عملکرد موثر هواپیما در شرایط پروازی مختلف طراحی شده‌اند.
در عین حال، سایر جنبه‌های هواپیمای X-59 بیشتر با ویژگی‌های معمول هواپیماها همخوانی دارند. به عنوان مثال، کانوپی و بخش‌هایی از صندلی خلبان از هواپیمای T-38 Talon وام گرفته شده‌اند. همچنین، چرخ‌های فرود از یک F-16 Viper استفاده شده‌اند، و سیستم پشتیبانی حیاتی از آنچه در F-15 Eagle به کار رفته، الهام گرفته شده است.
هواپیمای مافوق صوت X-59، علی‌رغم توسعه پیشرفته‌اش، هنوز وارد مرحله پرواز نشده است. پیش از انجام پرواز، این هواپیما نیازمند انجام آزمایش‌های دقیق و متعدد است. با قرار گرفتن وزن هواپیما بر روی چرخ‌هایش، تیم توسعه اکنون می‌تواند تمرکز خود را بر “آزمایش‌های سیستم‌های یکپارچه، راه‌اندازی موتور و آزمایش‌های تاکسی” قبل از انجام پرواز اولیه معطوف کند. این پرواز اولیه به طور موقت برای “پس از این سال” برنامه‌ریزی شده است.
علاوه بر ناسا و لاکهید مارتین، شرکت‌های دیگری نیز در زمینه توسعه هواپیماهای فراصوت آرام فعالیت می‌کنند. یکی از این شرکت‌ها، Boom Supersonic است که به شدت بر روی هواپیمای آزمایشی مافوق صوت خود کار می‌کند. هدف از این تلاش‌ها توسعه فناوری‌هایی است که امکان سفرهای هوایی فراصوت را با کمترین ایجاد صدای مهیب فراهم می‌کنند.
با این حال، مهم است که توقعات واقع‌بینانه داشته باشیم. در حالی که این فناوری‌ها بسیار امیدوارکننده هستند، مسیر طولانی‌ای تا رسیدن به استفاده عمومی و تجاری از آنها وجود دارد. موانع فنی، مقرراتی و زیست‌محیطی باید برطرف شوند، و این می‌تواند سال‌ها زمان ببرد. این به این معنی است که صدای ضربات صوتی ناشی از این نوع هواپیماها در آینده نزدیک به احتمال زیاد شنیده نخواهد شد. اما پیشرفت‌های در حال انجام نشان می‌دهند که جهان ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور شاهد تحولی بزرگ در حمل و نقل هوایی باشد.
