آینده اکتشافات اعماق فضا نزدیک است. رولزرویس تصویر جدیدی از یک میکرو راکتور برای کاوش فضا را منتشر کرد که برای استفاده از سوخت ذاتا ایمن و بسیار قوی طراحی شده است.
به گزارش تکناک، شرکت رولزرویس اخیراً ا تصویر میکرو راکتور جدید را توییت کرده است و در حال طراحی سیستم شکافت هسته ای به عنوان بخشی از توافقی است که با آژانس فضایی بریتانیا در سال 2021 منعقد کرده است.
سیستم‌های پیشران هسته‌ای برای فضا، که انرژی تولید شده در طول شکافت اتم‌ها را مهار می‌کنند، پتانسیل زیادی برای تسریع سفر فضایی و کاهش زمان عبور دارند. این روش می تواند در هنگام فرستادن انسان به مریخ از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.
تصویر رولز رویس طراحی مرحله اولیه یک رآکتور ریز هسته ای را نشان می دهد که در پی توافق این شرکت در سال 2021 با آژانس فضایی بریتانیا تولید شد. بر اساس این توافق، رولزرویس در حال آزمایش فناوری های پیشران هسته ای برای فضا است.
رولزرویس در کنار تصویر طراحی رآکتور میکرو هسته‌ای خود نوشت: هر ذره اورانیوم در لایه‌های محافظ متعددی محصور شده است که به عنوان یک سیستم مهار عمل می‌کند و به آن اجازه می‌دهد در شرایط شدید مقاومت کند.
دانشمندان و سازمان های بزرگ به طور فزاینده ای به دنبال شکافت هسته ای برای فضا هستند. برای مثال، ماه گذشته، ناسا و دارپا اعلام کردند که قصد دارند تا سال 2027 یک موشک حرارتی هسته‌ای بسازند.
ناسا همچنین اخیراً یک مفهوم پیشران هسته ای را برای توسعه فاز I به عنوان بخشی از برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه (NIAC) برای سال 2023 انتخاب کرده است. آژانس فضایی ایالات متحده سابقه طولانی در بررسی پیشرانه هسته ای برای فضاپیماها دارد. به عنوان مثال، مفهوم موتور هسته‌ای برای کاربرد خودروهای موشکی (NERVA) با موفقیت آزمایش شد، اما پس از آن تقریباً همزمان با پایان دوره آپولو در سال 1973، از بودجه خارج شد.
اخیراً، پروژه Prometheus ناسا در اوایل دهه 2000، فناوری های مفهومی پیشرانه هسته ای را برای ماموریت های فضایی طولانی مدت آزمایش کرد. این پروژه در سال 2005 به دلیل محدودیت های بودجه لغو شد.
ر همین حال، شرکت خصوصی Ad Astra که توسط فضانورد سابق ناسا فرانکلین آر چانگ دیاز تأسیس شده است، یک آزمایش استقامتی 88 ساعته را برای راکت پلاسمای خود با نام Vasimr VX-200SS در سال 2021 تکمیل کرد. Ad Astra ادعا می کند که فناوری موشک هسته ای آن می تواند در نهایت انسان را با سرعتی در حدود 123،000 مایل در ساعت (197950 کیلومتر در ساعت) به مریخ ببرد.
چرا از شکافت هسته ای برای سفرهای فضایی استفاده کنیم؟
مطمئناً هنگام ارسال یک راکتور شکافت هسته ای به فضا، ایمنی اولویت اصلی است. اکثر شرکت‌هایی که این فناوری را آزمایش می‌کنند، پیشنهاد کرده‌اند که سیستم‌هایشان فقط زمانی واکنش شکافت را شروع می‌کنند که در فضا باشند. همانطور که در توصیف رولزرویس، تاکید زیادی بر مواد مقاومی که می توانند در شرایط سخت فضا مقاومت کنند، وجود دارد.
مزیت استفاده از نیروی محرکه هسته ای احتمالاً بیشتر از خطرات است. چانگ دیاز از Ad Astra در مصاحبه ای با Popular Science در سال 2010 اظهار داشت که موشک های شیمیایی ما را به مریخ نمی برند. این سفر بسیار طولانی است.
نیروی محرکه هسته‌ای می‌تواند سفری را که برای رسیدن به مریخ تقریباً 8 تا 9 ماه زمان میبرد را با استفاده از فناوری‌های فعلی، به حدود 45 روز یا کمتر کاهش دهد. این امر مدت زمان قرار گرفتن فضانوردان در معرض تشعشعات و مدت زمانی که در طی آن ممکن است یک مسئله بالقوه فاجعه آمیز رخ دهد را به میزان زیادی کاهش می دهد.
اساساً، پیشرانه های هسته ای پرواز فضایی را برای فضانوردان بسیار ایمن تر می کند. فضا همیشه یک هدف ذاتاً پرخطر خواهد بود، اما زمان‌های سفر سریع‌تر می‌تواند خطر را تا حد زیادی کاهش دهد و در عین حال به انسان اجازه می‌دهد تا به منافع بسیاری که از پروازهای فضایی دوردست حاصل می شود دست یابد.
