تجزیه و تحلیل اطلاعاتی از یک جمعیت بزرگ نشان داده است که میزان توده عضلانی و چربی در افراد می تواند در پیش بینی خطرات متابولیک قلبی مورد استفاده قرار بگیرد.
به گزارش تکناک، محققان دانشگاه کنکوردیا در حین بررسی فنوتیپ های بدن (ویژگی های قابل مشاهده مانند قد، رفتار، ظاهر و سایر ویژگی های قابل اندازه گیری) متوجه شدند که افرادی که چربی زیادی در بدنشان دارند، حتی با توجه به میزان بالای توده عضلانی، در حالت کلی از سلامت پایینی برخوردار هستند. نتایج این مطالعه، که در مجله Preventive Medicine منتشر شد، بر اساس داده های یک مطالعه طولانی مدت در ایالات متحده بود.یافته ها نشان دادند که میزان بالای توده عضلانی نمی تواند با اثرات مضر چربی بیش از حد (بافت چربی) بر سلامت قلب، مقابله کند.
محققان، بر اساس داده‌های مطالعه NHANES که در بازه زمانی ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۶ از جمعیتی مقطعی ایالات متحده جمع آوری شده بود، پژوهش خود را انجام دادند. این داده ها با استفاده از جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DEXA)، یک فناوری تشخیصی که چربی و توده عضلانی را تجزیه و تحلیل می کند، جمع‌آوری شدند. در نهایت، افراد به یکی از چهار فنوتیپ پیشنهادی طبقه بندی شدند: کم چربی با عضله زیاد، پر چربی با عضله بالا، کم چربی با عضله کم، و کم چربی با عضله زیاد.
محققان در این مطالعه به بررسی ارتباط فنوتیپ های چربی با عضله و شاخص های لیپیدی، از جمله کلسترول و تری گلیسیرید، و همچنین قند خون و فشار خون پرداختند. نتایج نیز با توجه به سن، جنسیت، قومیت و سطح تحصیلات افراد تنظیم شد.سیلویا سانتوسا، یکی از نویسندگان این مقاله، اظهار می‌کند: هدف ما در این مطالعه، بررسی این بود که آیا طبقه بندی پیشنهادی ما در پیش بینی پیامد های متابولیک مختلف بهتر از شاخص توده بدنی (BMI) عمل می کند یا خیر؟ محققان در کمال تعجب متوجه شدند که اگرچه BMI معیار کاملی نیست، اما در برخی موارد، بهترین پیش‌بینی کننده برای خطرات قلبی، مانند دیابت و فشار خون است.
مزایای BMI
تحقیقات انجام شده، چندین مسئله قابل توجه را نشان داد. در مقایسه با گروه کم چربی با عضلانی بالا، که سالم ترین گروه از این چهار گروه بود، محققان به نتایج زیر اشاره کردند:
دو گروه با میزان چربی کمتر، از نظر جسمی فعال بودند و به احتمال زیاد لیپیدهای غیر طبیعی و رژیم غذایی ناسالم تری داشتند.
گروه با میزان چربی بالا و کم عضله، دارای میزان کلسترول بالاتر، میزان پایین تر لیپوپروتئین با چگالی بالا (کلسترول “خوب”) و دریافت مواد مغذی کمتری بودند. این گروه همچنین 56 تا 66 درصد کمتر به توصیه های فعالیت بدنی هفتگی عمل می کردند.
در گروهی که چربی بالا و عضله بیشتری داشتند، میزان مصرف مواد مغذی کمتر بود و تقریباً 49 تا 67 درصد کمتر از توصیه های فعالیت بدنی را دنبال می کردند. آنها تقریباً 80 درصد بیشتر از میزان مصرف چربی های اشباع توصیه شده و 23 تا 35 درصد بیشتر از مصرف مجاز چربی های اشباع استفاده می کردند. بنابراین، این گروه در معرض بیشترین خطر سلامت قلبی قرار داشت.
به طور کلی، فنوتیپ با چربی و عضله بیشتر، کمترین احتمال را برای رعایت توصیه های فعالیت بدنی و مواد مغذی داشت و در معرض بیشترین خطر سلامت قلبی قرار داشت.
گروهی که کمترین میزان چربی و عضله را داشتند، شاخص توده بدنی و طول دور کمرشان کمتر از سایرین بود.
همچنین، سانتوسا می‌گوید: بررسی خطرات متابولیک قلب در جمعیت نشان می دهد که شاخص توده بدنی (BMI) می تواند به شما دیدگاهی دقیق و سریع درباره وضعیت بدنی خودتان بدهد.
