دانشمندان به مطالعاتی دست یافتند که ثابت می کند ابتلا به کرونا ، خطر ابتلا به علائم و بیماری های طولانی مدت گوارشی شامل یبوست و اسهال، ریفلاکس مزمن معده، پانکراتیت و التهاب مجاری صفراوی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
به گزارش تکناک، این احتمالاً آنچه را که بسیاری از بیماران مبتلا به کووید طولانی از قبل به خوبی می دانستند، تأیید می کند. اما این تحلیل یکی از بزرگترین و جامع ترین تحلیل ها برای ارزیابی افزایش خطرات نسبی و مطلق بوده که از سوابق پزشکی بیش از 11 میلیون و 652 هزار نفر به دست آمده است.
این مطالعه توسط دکتر زیاد العلی در موسسه VA Saint Louis انجام شد. العلی و همکارانش سوابق پزشکی بیش از 154 هزار نفر را که بین مارس 2020 تا ژانویه 2021 مبتلا به کرونا بودند، بررسی کردند.سپس آنها میزان مشکلات گوارشی بازماندگان کووید را در یک سال پس از ابتلا به این بیماری با بیماری های گوارشی مشاهده شده در دو گروه تحت کنترل مقایسه کردند.
یکی از گروه ها متشکل از بیش از 5.6 میلیون نفر بود که از مارس 2020 تا ژانویه 2021 بدون هیچ نشانه ای از ابتلا به کرونا بودند. گروه دیگر شامل 5.8 میلیون نفر بود که یک سال قبل از همه گیری بررسی شدند و به عنوان شاهدی برای بیماری های گوارشی مورد بررسی قرار گرفتند.
محققان به افزایش گروهی از خطرات نسبی و خطرات مطلق برای طیف وسیعی از بیماری ها و علائم گوارشی از پیش شناسایی شده، پی بردند. در مقایسه با گروه های تحت کنترل، بازماندگان کرونا یک سال پس از ابتلا به این بیماری طاقت بیماری های گوارشی مانند فرسا، یبوست، اسهال، درد شکم، استفراغ و نفخ بیشتری تجربه کردند.
همچنین خطر ابتلا به GERD (بیماری رفلاکس معده به مری) در بازماندگان کرونا در مقایسه با گروه تحت کنترل 35 درصد بیشتر بود. خطر التهاب مجاری صفراوی (کلانژیت) در بازماندگان کرونا دو برابر بیشتر از گروه تحت کنترل بود، اما همچنان نادر بود. همچنین بازماندگان کرونا 62 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به زخم در دستگاه گوارشی و 54 درصد خطر ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر بودند. در مجموع، بازماندگان کرونا 37 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به هر گونه بیماری گوارشی بودند.
البته در این تحقیق محققان به بیماری های زمینه ای که ممکن است با این خطرات مرتبط باشد، توجه نکردند، اما خاطرنشان کردند که هر چه بیمارعلایم شدیدتری از کرونا را تجربه کرده باشد ، خطر مشکلات طولانی مدت گوارشی بیشتر می شود. محققان این فرضیه را مطرح کرده اند که ممکن است این ویروس به شکل پایدار در برخی از مناطق منتخب بدن وجود داشته باشد. همچنین ممکن است با ابتلا به کرونا، اختلال در میکروبیوم روده، آسیب بافتی، مکانیسم های خودایمنی یا التهاب مزمن ایجاد شود.
برخی از مطالعات ایمنی شناسی نشان داده اند که افراد مبتلا به کووید طولانی مدت ممکن است ترکیبی خطرناک از پاسخ های ایمنی پایدار به آنتی ژن باقیمانده SARS-CoV-2، فعال شدن مجدد ویروس های هرپس و التهاب مزمن را تجربه کنند. اما در حال حاضر، محققان درک کاملی از این بیماری ندارند.
همچنین مشخص نیست چه کسی در معرض خطر ابتلا به مشکلات طولانی مدت پس از کرونا است. اگرچه مطالعات نشان می دهند که واکسیناسیون می تواند خطر ابتلا به کووید طولانی مدت را کاهش دهد، اما به نظر نمی رسد خطر ابتلا به آن را به طور کامل از بین ببرد. در مطالعه حاضر، چارچوب زمانی فاکتورهای مورد بررسی کووید تا حد زیادی قبل از توزیع گسترده واکسن‌ها بود که این امر ارزیابی اثرات واکسیناسیون بر خطرات را برای محققان غیرممکن می‌کرد.
العلی و همکارانش نتیجه گرفتند که در مجموع، شواهد به دست آمده از این مطالعه، نیاز به تاکید مداوم بر پیشگیری اولیه از ویروس SARS-CoV-2 (و پیشگیری از عفونت مجدد) را به عنوان پایه و اساس پاسخ بهداشت عمومی تقویت می کند. یافته های این گزارش همراه با شواهد جمع آوری شده در مورد مقیاس و وسعت اختلال عملکرد اعضا در کووید طولانی، نیاز فوری به توسعه استراتژی هایی برای پیشگیری و درمان پیامد های پس از ابتلا به ویروس SARS-CoV-2 را نشان می دهد.
