محققان دانشگاه هنگ کنگ پروتئینی به نام لیزیل هیدروکسیلاز 1 (LH1) را شناسایی کردند که باعث مهاجرت سلول های سرطان کبد و متاستاز آنها می شود.
به گزارش تکناک، تاثیر این پروتئین توسط یک سری داده بالینی پشتیبانی می‌شود و نتایج بدست آمده برای تعیین یک هدف موثر جدید جهت درمان سرطان امیدوارکننده هستند.
پروفسور مایکل یانگ منگسو که این تحقیقات را رهبری می کرد، گفت: جابه جایی سرطان یک فرآیند پیچیده است. سفتی در تومورها و بافت‌های اطراف با افزایش رشد تومور، افزایش می‌یابد که همین موضوع باعث ایجاد فضای محدود یا مسیرهایی با منافذ کوچک برای مهاجرت سلول‌های سرطانی و پخش آنها در چندین نوع سرطان می‌شود. اما مکانیزم این مهاجرت محدود هنوز مبهم است.هدف ما مطالعه عمیق مکانیسم جابه جایی و پخش سرطان و شناسایی ژن‌ها و پروتئین‌های جدید مرتبط با آن است.
تمرکز بر انواع خاصی از سرطان های کبد و پانکراس
کارسینوم هپاتوسلولار (HCC) که نوعی از سرطان کبد است، شایع ترین و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در سطح جهان است. از سوی دیگر، آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC)، سرطان بسیار خطرناک دیگری است که میزان بقای پنج ساله آن کمتر از ده درصد است.
تیم تحقیقاتی این دو نوع سرطان را به‌عنوان موضوع مطالعه انتخاب کردند، زیرا این دو نوع سرطان دارای یک ویژگی مشترک با عنوان رسوب بیش از حد ماتریکس خارج سلولی (ECM) هستند.
تیم پروفسور یانگ با بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی چونگ کینگ (CQMU) همکاری کردند. آنها برای شروع تحقیق خود، نمونه هایی را از 153 بیمار مبتلا به HCC و 63 بیمار مبتلا به PDAC که قبل از جراحی تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی قرار نگرفته بودند، جمع آوری کردند. آنها همچنین چند نمونه سلول سرطانی کبد و پانکراس انسانی را از مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده دریافت کردند.
پروفسور یانگ گفت: چالش اصلی این تحقیق، شبیه سازی محیط پیچیده میکروسکوپی سرطان بود.
LH1 یکی از پروتئین های بسیار فعال در HCC است
تیم تحقیقاتی با استفاده از توالی‌یابی نسل بعدی (NGS) و آنالیز پروتئومی با استفاده از کروماتوگرافی مایع-طیف‌سنجی جرمی بر روی بافت‌های HCC، بررسی خود را آغاز کردند. آنها در نهایت متوجه شدند که LH1 یکی از پروتئین‌های بسیار فعال در HCC در مقایسه با بافت سالم اطراف آن است.
تیم تحقیقاتی پلتفرم‌های چند بعدی و مدل‌های دو بعدی و سه‌بعدی را برای تجزیه و تحلیل مهاجرت سلولی ایجاد کردند. آنها از تراشه‌های میکروسیال برای مهاجرت سلولی تکی و جمعی استفاده کردند و میزان سفتی هیدروژل‌ها را برای سنجش تهاجم های سه بعدی به منظور تقلید از محیط میکروسکوپی پیچیده سرطان تغییر دادند.
محققان متوجه شدند که LH1 مهاجرت محدود، سرعت و ظرفیت تهاجم سلول های HCC و PDAC را ارتقا می دهد.
پروفسور یانگ گفت: پلتفرم‌ها و روش‌هایی که ما ایجاد کرده‌ایم، رویکرد منحصر به فردی را برای مطالعه مهاجرت محدود سلول‌های سرطانی ارائه می‌کنند. ما نشان دادیم که LH1 با تثبیت SEPT2 باعث مهاجرت محدود و جابه جایی سلول های سرطانی می شود و فعالیت زیاد پروتئین LH1 با علائم ضعیف بیماران مبتلا به HCC و PDAC مرتبط است. انتظار می رود یافته های بدست آمده، یک هدف جدید موثر برای تشخیص سرطان و توسعه دارو ارائه دهند.
