یک عکس گرفته شده روزانه از سپتامبر 2023 تا سپتامبر 2024 نمایی جالب از تغییر منطقه گرگ و میش به دلیل انحراف محوری 23.5 درجه‌ای زمین در مدار خود به دور خورشید ارائه می‌دهد.
به گزارش تکناک، اگر زمین این انحراف و منطقه گرگ و میش را نداشت، تغییرات فصلی نداشتیم و طول روز در تمام سال یکسان می‌بود. در مقابل، ما در کره زمین دو اعتدال در سال داریم، یکی در مارس (11 اسفند تا 12 فروردین) و یکی در سپتامبر (11 شهریور تا 9 مهر)، زمانی که خورشید به صورت مستقیم بالای خط استوا قرار دارد و روز و شب در سراسر جهان برابر هستند.
در نیمکره شمالی، انقلاب زمستانی سه ماه پس از اعتدال سپتامبر رخ می‌دهد، زمانی که قطب شمال در بیشترین انحراف به دور از خورشید قرار دارد و کمترین مقدار نور خورشید را در روز دریافت می‌کند و طولانی‌ترین شب را برای ما در شمال فراهم می‌آورد. در نزدیکی قطب شمال در این زمان، خورشید ممکن است هفته‌ها به بالای افق نرسد، که به آن شب قطبی می‌گویند.
انقلاب تابستانی در ژوئن (12 خرداد تا 10 تیر) برای نیمکره شمالی بالعکس است و به سمت خورشید مایل می‌شود. در نزدیکی دایره قطبی، مکان‌هایی مانند: شمال آلاسکا یا نروژ پدیده‌ای به نام خورشید نیمه‌شب را تجربه می‌کنند، جایی که خورشید هرگز غروب نمی‌کند و در آسمان یک مسیر بیضوی را بدون پایین رفتن زیر افق می‌پیماید.
هرچه به سمت شمال بروید، خورشید در طول این روز به مدت طولانی‌تری بالاتر خواهد بود. در خود قطب شمال، خورشید برای شش ماه غروب نمی‌کند، چرا که حلقه‌های پیوسته خود را ایجاد می‌نماید.
محور چرخش زمین کامل نیست و یک نوسان خفیف با چرخه‌ای حدود 26,000 ساله دارد. این یعنی در طول قرن‌ها، تاریخ‌های انقلاب‌ها و اعتدال‌ها قبل از اینکه به عقب برگردند، کمی تغییر می‌کنند.
تمدن‌های اولیه به چرخش زمین به دور خورشید توجه کردند. مانند Stonehenge که هیچ‌کس به طور کامل مطمئن نیست چه کسی یا چه زمانی آن را ساخته، به طور کامل با طلوع خورشید در انقلاب تابستانی هماهنگ است.
ابوالهول بزرگ مصر که حدود 5,000 سال پیش ساخته شده است نیز به صورت مستقیم با طلوع خورشید در اعتدال‌های بهاری (ورنا) و پاییزی روبه‌رو است. همانند بسیاری از فرهنگ‌ها، خدای اصلی مصر باستان یک خدای خورشیدی بود و راع نام داشت، که به عنوان خالق همه چیز پرستش می‌شد.
حدود 2,000 سال پیش، مایاها هرم El Castillo را در شبه‌جزیره یوکاتان در مکزیک ساختند. مایاها به دلیل تقویم‌های دقیق خود شهرت زیادی داشتند. این هرم به شکلی طراحی شده که در زمان اعتدال‌های بهاری و پاییزی، زمانی که سایه‌هایی که بر روی پله‌های هرم می‌افتد، تصویری از یک مار در حال خزیدن به سمت پایین هرم را ایجاد می‌کند.
این پدیده از دقت بالایی برخوردار است، به ویژه اگر در نظر بگیریم که مایاها از چندین تقویم متفاوت استفاده می‌کردند و نه از تقویم میلادی که امروزه به کار می‌رود. یکی از تقویم‌های مایایی، به نام Haab’، دارای 365 روز مشابه تقویم امروزی ما بود.
مشاهده گذر زمان از دیدگاه یک مدار ژئوسنکرون بسیار هیجان‌انگیز است، اما تماشای آن از ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز جذابیت خاص خود را دارد.
