مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که تنهایی می‌تواند باعث دیدن کابوس‌های مکرر در افراد شود.
به گزارش تکناک، محققان معتقد هستند که ارتباط بین تنهایی و خواب‌های ناخوشایند و استرس‌زا ممکن است ناشی از تأثیرات روانی و احساسی تنهایی بر مغز و سلامت روان باشد. این نتایج به اهمیت روابط اجتماعی و سلامت روانی در بهبود کیفیت خواب تأکید می‌کند.
تنهایی فقط با مشکلات جسمی و روانی در ساعات بیداری مرتبط نیست. تحقیقات جدید توسط دانشمندان آمریکایی نشان می‌دهد که حس تنهایی به دیدن کابوس‌های ما نیز ارتباط دارد و تنهایی حتی در هنگام خواب نیز ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که دیدن کابوس می‌تواند در صورت تنهایی افراد، از نظر تعداد و شدت افزایش یابد و این موضوع به احتمال زیاد به دلیل استرس اضافی می‌باشد، که ناشی از فقدان روابط اجتماعی قوی است.
محققان در مقاله منتشر شده خود نوشتند: «یکی از ویژگی‌های خواب مختل که محققان در رابطه با تنهایی شروع به بررسی آن کرده‌اند، تعداد و شدت کابوس‌ها است که خواب ترمیمی را به طور مکرر قطع می‌کنند.»
اگرچه برخی مطالعات ارتباط بین تنهایی و تعداد و شدت دیدن کابوس را مستند کرده‌اند، اما اطلاعات کمی در مورد مکانیسم‌هایی که باعث تغییرات در این ارتباطات می‌شوند، وجود دارد.
ابتدا، محققان داده‌های یک مطالعه قبلی را که به کمبود محبت پرداخته بود، دوباره تحلیل کردند. داده‌های خودگزارش شده از ۸۲۷ شرکت‌کننده بزرگسال در ایالات متحده نشان داد که ارتباطی بین تنهایی بیشتر و تعداد بیشتر کابوس‌ها وجود دارد و در این رابطه استرس به عنوان یک واسطه عمل می‌کند.
سپس، داده‌های جدیدی از ۷۸۲ شرکت‌کننده بزرگسال در ایالات متحده جمع‌آوری شد، که دوباره به سؤالاتی در مورد احساس تنهایی و استرس و هر کابوسی که تجربه می‌کردند، پاسخ دادند. این دسته دوم از داده‌ها نشان داد که تنهایی بر شدت، همچنین تعداد کابوس‌ها نیز تأثیر می‌گذارد که معیاری است که در تحقیقات قبلی وجود نداشت.
اگرچه این یافته نشان نمی‌دهد که تنهایی به صورت مستقیم باعث دیدن کابوس می‌شود، محققان احتمال می‌دهند که این موضوع با نظریه تکاملی تنهایی که در مطالعات قبلی مطرح شده است، همخوانی دارد. نظریه تکاملی تنهایی می‌گوید که تنهایی یک علامت هشدار است که نشان می‌دهد بدن یک منبع ضروری یعنی حمایت اجتماعی را از دست داده است.
کالین هس، دانشمند ارتباطات در دانشگاه ایالتی اورگان گفت: «روابط بین فردی نیاز اساسی انسان‌ها هستند. وقتی نیاز افراد به روابط قوی برآورده نمی‌شود، آنها از نظر جسمی، روانی و اجتماعی رنج می‌برند.»
وی تصریح کرد: «همان‌طور که گرسنگی یا خستگی به این معنا است که غذا یا خواب کافی نداشته‌اید، تنهایی نیز به عنوان هشداری تکامل یافته می‌باشد که به افراد اطلاع می‌دهد نیازهای آنها به ارتباطات بین فردی برآورده نمی‌شود.»
محققان احتمال می‌دهند که ما انسان‌ها به نوعی تکامل یافته‌ایم تا در هنگام تنهایی بیشتر استرس داشته باشیم، هوشیارتر باشیم و بیشتر به فکر فرو رویم، که اینها تغییراتی هستند که ما را به یافتن یک همراه و دوست سوق می‌دهند، اما همچنین به احتمال زیاد بدن را فرسوده و کابوس‌ها را تحریک می‌کند.
تنهایی در گذشته با کیفیت خواب ضعیف مرتبط بوده است و منطقی می‌باشد که اگر ذهن ما در ساعات بیداری تعاملات اجتماعی مورد نیاز خود را نداشته باشد، این موضوع می‌تواند در حالت استراحت ذهن نیز ادامه یابد.
محققان مشتاق هستند که در مطالعات آینده خود بررسی کنند آیا محتوای کابوس‌ها تحت تأثیر تنهایی قرار می‌گیرد و کدام درمان‌ها برای تنهایی می‌توانند بهترین نتیجه را در فراهم کردن خواب بهتر داشته باشند.
خواب ترمیمی با کیفیت، برای عملکرد ذهنی، تنظیم خلق و خو، متابولیسم و بسیاری از جنبه‌های دیگر سلامتی بسیار مهم است. به همین دلیل می‌باشد که بررسی حالات روانی که خواب را مختل می‌کنند، از جمله تنهایی، بسیار حیاتی است.
این تحقیق در مجله Journal of Psychology منتشر شده است.
