محققان موسسه هیوستون متدیست، باروری را در موش ها با کاهش میزان کلسترول بالای آنها و با استفاده از یک پروتئین باکتریایی، بازسازی کردند و موفق شدند ارتباطی بین کلسترول بالا و ناباروری در زنان پیدا کنند.
به گزارش تکناک، این پیشرفت خیلی امیدوار کننده است، زیرا از هر پنج زن در سن باروری در آمریکا، یک نفر به مدت یک سال برای بارداری تلاش می کند.
دکتر کورینا روزالس، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ما روی پروتئینی به نام فاکتور کدورت سرم کار می کنیم که ویژگی های منحصر به فردی دارد. در آزمایش‌های ما، این پروتئین، میزان کلسترول را بیش از 40 درصد و در مدت سه ساعت کاهش داد. بنابراین ثابت شد که این پروتئین کاملاً قوی و کاربردی است.
در حالی که عملکرد اصلی این پروتئین، افزایش کلونیزاسیون باکتریایی است، اما ساختار لیپوپروتئین های با چگالی بالا یا HDL های حامل کلسترول را نیز تغییر می دهد و باعث می شود کبد کلسترول اضافی که باعث ناباروری می شود را دفع کند. محققان همچنین خاطرنشان کردند که اثر چشمگیر این پروتئین بر روی HDL می تواند به عنوان یک جایگزین موثر برای استاتین ها، که استاندارد طلایی فعلی برای کاهش کلسترول در افراد مبتلا به تصلب شرایین است، مورد استفاده قرار گیرد.
HDL که به عنوان “کلسترول خوب” شناخته می شود، کلسترول اضافی را از بافت های مختلف به کبد می برد تا تجزیه شود و در نتیجه میزان کلسترول را پایین بیاورد. با این حال، اگر اختلالی در عملکرد HDL وجود داشته باشد، متابولیسم لیپید تغییر می کند، که این تغییر می تواند مضر باشد. LDL که اغلب با عنوان «کلسترول بد» نامیده می‌شود، کلسترول را از کبد به بافت‌های دیگر می‌برد و میزان بالای آن باعث تجمع چربی و بیماری می‌شود.
دکتر پونل نویسنده مسئول این مطالعه گفت: هر دو HDL و LDL حاوی مخلوطی از کلسترول آزاد و استری شده هستند. کلسترول آزاد برای بسیاری از بافت ها سمی است. بنابراین، هر گونه اختلال در HDL می تواند یک عامل خطرناک برای بروز چندین بیماری باشد.
برای بررسی اختلال عملکرد HDL، محققان با استفاده از موش‌هایی که میزان غیرطبیعی کلسترول HDL در جریان خونشان در گردش بود،تحقیق خود را آغاز کزدند. این موش ها کاملاً عقیم بودند.
روزالس گفت: کلسترول، پایه اصلی همه هورمون های استروئیدی است و برای بارور کردن حیوان به تعداد زیادی از هورمون ها نیاز است. ما می دانیم که تخمدان ها توسط گیرنده های HDL احاطه شده اند، بنابراین نتیجه می گیریم که متابولیسم HDL باید نقش بسیار مهمی در باروری ایفا کند.
همانطور که پیش‌بینی می‌شد، زمانی که محققان به موش‌های عقیم‌شده را با داروی کاهش‌دهنده چربی تغذیه کردند، میزان کلسترول LDL و HDL کاهش یافت و این حیوانات به‌طور موقت از ناباروری نجات یافتند. با تکیه بر این نتایج، محققان به پروتئین باکتریایی روی آوردند که برای کاهش میزان HDL معروف است.
روزالس گفت: فاکتور کدورت سرم عمدتاً در زمینه عفونت‌های باکتریایی استرپتوکوکی شناخته می‌شود، جایی که به عنوان یک عامل بیماری زا عمل می‌کند. اما کشف شد که این پروتئین فقط به HDL و نه به LDL یا سایر لیپوپروتئین‌ها نیز واکنش نشان می‌دهد. ما فرض کردیم که شاید استفاده از این پروتئین در موش ها بتواند به بازیابی باروری آنها کمک کند.
برای مجموعه آزمایش‌های بعدی، این تیم یک ویروس مرتبط با آدنو را مهندسی کردند تا ژن پروتئین کدورت سرم را به موش‌های فاقد گیرنده HDL که کلسترول خون بالایی داشتند، تحویل دهد. هنگامی که ژن فعال شد و پروتئین باکتریایی تولید شد، کلسترول HDL موش ها به طور قابل توجهی کاهش یافت وآنها بارور شدند.
بر اساس این نتایج امیدوارکننده ، برنامه بعدی محققان انجام یک مطالعه بالینی برای بررسی میزان چربی در زنان است که تحت درمان ناباروری ایدیوپاتیک قرار می‌گیرند، جایی که علل زمینه‌ای آن به طور کامل شناخته نشده است. اگر این بیماران میزان HDL بالایی داشته باشند، محققان می گویند استفاده از آن پروتئین ممکن است روش درمانی موثری باشد.
روزالز گفت: حتی اگر بخواهیم به یک درصد از زنان دچار مشکل ناباروری که در تلاش برای باردار شدن هستند کمک کنیم، زندگی آنها متحول خواهد شد و من فکر می‌کنم اینجاست که می‌توانیم با تحقیقات خود بیشترین تأثیر را داشته باشیم.
