شرکت بریتانیایی Deep، با بهره‌گیری از پشتیبانی مالی گسترده از یک منبع مالی ناشناس، در حال توسعه سکونتگاهی دائمی به نام «سنتینل» در اعماق دریا است.
به گزارش تکناک، نخستین گروه از ساکنان این زیستگاه‌های زیرآب ممکن است تا ۲۸ روز در آنها اقامت داشته باشند، اما هدف نهایی، امکان سکونت طولانی‌مدت در این سازه‌هاست.
کاوش در اعماق دریا همواره یکی از علاقه‌مندی‌های بشر بوده است. ایده‌های اولیه برای ساخت زیردریایی و ناقوس غواصی به قرن شانزدهم بازمی‌گردد، اما پیشرفت‌های اخیر در فناوری‌های زیرآبی، امکان اقامت طولانی‌مدت در اعماق را فراهم کرده است. در همین راستا، شرکت بریتانیایی Deep با حمایت سرمایه‌گذاری ناشناس، پروژه‌ای بلندپروازانه را برای ایجاد سکونتگاه دائمی انسانی زیر آب آغاز کرده است.
برنامه Deep شامل ساخت زیردریایی‌هایی در ابعاد خانه‌های مسکونی است . این واحدهای متحرک تحقیقاتی که در عمق ۸۰ متری دریا مستقر خواهند شد، دارای چندین اتاق خواب، فضای مشترک، آشپزخانه، حمام مجهز به آب جاری و توالت هستند. این سازه‌ها از فولاد ویژه‌ای ساخته می‌شوند که قادر است فشار آب در عمق ۲۰۰ متری را تحمل کند. به گفته شرکت سازنده، هر سنتینل ظرفیت سکونت شش نفر را دارد و می‌توان با اتصال چند واحد به یکدیگر، ایستگاه‌های تحقیقاتی زیرآبی ایجاد کرد.
این سکونتگاه‌های زیرآبی امکان حضور مستمر دانشمندان و پژوهشگران در اعماق دریا را فراهم می‌کنند تا بتوانند مناطق ناشناخته اقیانوس را به‌طور دقیق‌تری مطالعه کنند. همچنین، این پروژه می‌تواند برای گردشگران ماجراجو که علاقه‌مند به تجربه زندگی در اعماق دریا هستند، جذاب باشد. Deep در حال حاضر، شرکت‌کنندگان را برای ۲۸ روز اقامت در زیر آب آماده می‌کند، اما چشم‌انداز نهایی پروژه، ایجاد زیستگاه‌های دائمی انسانی در تمامی اقیانوس‌های جهان است.
زندگی در اعماق دریا نیازمند سازگاری‌های فیزیولوژیکی و روانی است. غواصان اعماق معمولاً ترکیبی از هلیوم و اکسیژن را تنفس می‌کنند تا از مسمومیت نیتروژنی جلوگیری شود. ساکنان سنتینل نیز باید شرایط مشابهی را تجربه کنند. بر اساس اصل اشباع، گازهای بی‌اثر در بدن ساکنان حل می‌شود و با فشار محیطی به تعادل می‌رسد که امکان اقامت طولانی‌مدت بدون نیاز به کاهش فشار اضافی را فراهم می‌کند.
طولانی‌ترین زمان ثبت‌شده برای اقامت مداوم در زیر آب ۱۰۰ روز بوده است، بنابراین هنوز مشخص نیست که سکونت چندین ساله در اعماق دریا چه تأثیراتی بر سلامت جسمی و روانی انسان خواهد داشت. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که زندگی در فضای محدود، کمبود نور طبیعی و استرس محیطی می‌تواند بر سلامت روانی ساکنان تأثیر بگذارد.
Deep در حال حاضر، آزمایش‌های خود را در یک دریاچه کنترل‌شده با عمق ۲۶۰ فوت انجام می‌دهد. اما انتقال این پروژه به اقیانوس، چالش‌های جدیدی مانند شرایط جوی نامساعد، حیات وحش دریایی و برخورد احتمالی با شناورهای دیگر را به همراه خواهد داشت.
همچنین، حادثه زیردریایی تایتان در سال ۲۰۲۳ که منجر به انفجار و مرگ پنج سرنشین آن شد، نگرانی‌هایی را درباره امنیت پروژه‌های مشابه ایجاد کرده است. بااین‌حال، Deep اعلام کرده که در همکاری با سازمان اعتبارسنجی بین‌المللی Det Norske Veritas (DNV)، در حال تضمین استانداردهای ایمنی زیردریایی‌ها و سکونتگاه‌های خود است.
بااین‌حال، اقیانوس محیطی بی‌رحم است. مایک شاکلفورد، مدیر اجرایی Deep، در گفتگو با گاردین درباره چالش‌های این پروژه گفت:
«در اصل، همه‌چیز می‌خواهد شما را بکشد.»
پروژه Deep تنها نمونه‌ای از تلاش‌های گسترده برای ایجاد زیستگاه‌های انسانی در محیط‌های غیرقابل سکونت است. شرکت Bjarke Ingels Group در سال ۲۰۱۹ مفهوم «Oceanix City» را معرفی کرد؛ مجموعه‌ای از سکوهای شناور که قابلیت اسکان ۱۲ هزار نفر را دارد.
ناسا نیز در حال توسعه «سیستم سکونت سطحی» است تا امکان اقامت طولانی‌مدت فضانوردان در ماه را فراهم کند. از سوی دیگر، چین برنامه‌ای برای ساخت یک پایگاه در قطب جنوب ماه تا سال ۲۰۳۵ تدوین کرده است. ایلان ماسک نیز سال‌هاست که ایده ایجاد کلونی انسانی در مریخ را مطرح کرده، هرچند هنوز مشخص نیست که این ایده با فناوری‌های کنونی امکان‌پذیر خواهد بود یا نه.
با وجود تلاش‌های گسترده برای ایجاد سکونتگاه‌های انسانی در ماه و مریخ، اقیانوس‌ها همچنان نزدیک‌ترین گزینه برای گسترش مرزهای زیستی انسان محسوب می‌شوند. اعماق تاریک و ناشناخته دریا، ممکن است اولین «دنیای بیگانه» باشد که انسان در آن سکونت دائمی خواهد داشت.
