فهرست مطالب
گروهی از دانشمندان برای نخستین بار موفق به کشف رابطه‌ای -از نظر آماری معنادار- میان گزارش‌های تاریخی مشاهده بشقاب‌پرنده‌ها و آزمایش‌های تسلیحات هسته‌ای شده‌اند.
به گزارش تکناک، این تیم با تحلیل تصاویر تاریخی رصدخانه پالومار در کالیفرنیا، مجموعه‌ای از نقاط نورانی و مرموز را در آسمان شب شناسایی کرد؛ اجرامی گذرا که میان سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۷ ثبت شده‌اند؛ زمانی که هنوز هیچ ماهواره‌ای به مدار زمین فرستاده نشده بود.
یافته‌های تازه، فرضیه دیرینه ارتباط میان مشاهده یوفوها و آزمایش‌های هسته‌ای را تقویت می‌کند و به باور عمومی درباره حساسیت این پدیده‌ها نسبت به آزمایش‌های اتمی، وزنی علمی می‌بخشد. این پژوهش پس از گذر از فرایند داوری همتا (Peer Review)، اعتبار علمی یافته‌های آماری خود را نیز تثبیت کرده است.
01
از 02پیوندی که علم حالا جدی گرفته است
دهه‌ها است که روایت‌های غیررسمی و آثار علمی-تخیلی، مشاهده بشقاب‌پرنده‌ها را با آزمایش‌های هسته‌ای گره زده‌اند. نظریه‌پردازان توطئه بر این باور هستند که تمدن‌های بیگانه هوشمند ممکن است در حال نظارت بر توان تسلیحاتی بشر باشند و برخی گزارش‌های خبری از سال ۱۹۴۷ نیز این پدیده‌ها را به آزمایش فناوری‌های محرمانه اتمی نسبت داده‌اند. اکنون این مطالعه جدید که در مجله معتبر Scientific Reports منتشر شده و تحت داوری علمی قرار گرفته، این موضوع را تأیید کرده است. این مقاله بخشی از پروژه VASCO است؛ طرحی که به بررسی تصاویر تاریخی آسمان برای شناسایی اجرام «ناپدیدشده یا گذرا» می‌پردازد.
در این پروژه، اخترشناسان به دنبال اجرامی هستند که تنها برای لحظه‌ای کوتاه در آسمان ظاهر می‌شوند؛ ستاره‌مانندهایی که در یک تصویر دیده می‌شوند، اما در عکس بعدی از همان نقطه آسمان دیگر وجود ندارند. سرچشمه این اجرام همچنان معما است، اما نظریه‌های گوناگونی در این‌باره مطرح شده: از تکه‌های کوچک سیارک‌ها و خطاهای تصویری ناشی از نقص دوربین‌ها گرفته تا پدیده‌های ناشناخته پرنده (UAP)؛ عنوان رسمی جدیدی که جایگزین واژه قدیمی UFO شده است.
02
از 02شواهد از ارتباط بین بشقاب‌پرنده‌ها و آزمایش‌های هسته‌ای
پژوهشگران در تازه‌ترین بررسی خود، داده‌های تصویری مربوط به بیش از ۲۷۰۰ روز را تحلیل کردند و آنها را با تاریخ آزمایش‌های هسته‌ای، مشاهدات پدیده‌های زودگذر و گزارش‌های مربوط به بشقاب‌پرنده‌ها (UAP) مقایسه کردند. نتایج، الگویی شگفت‌انگیز را آشکار می‌کند: احتمال مشاهده یوفوها در فاصله یک‌روزه از آزمایش‌های هسته‌ای، ۴۵ درصد بیشتر از حد معمول است. علاوه بر این، در روزهایی که گزارش مشاهده UAP ثبت شده بود، فعالیت نوری این اجرام در آسمان به‌طور میانگین ۸.۵ درصد افزایش یافت.
محققان در مقاله خود نوشتند: «این داده‌ها شواهد تجربی تازه‌ای در تأیید واقعیت پدیده UAP و ارتباط احتمالی آن با فعالیت‌های هسته‌ای ارائه می‌دهد؛ شواهدی که فراتر از روایت‌های شفاهی و گزارش‌های عینی است.»
بر اساس این پژوهش، نظریه نقص فنی در صفحات عکاسی رد می‌شود، چرا که احتمال هم‌زمانی خطاهای دوربین با تاریخ‌های خاص تاریخی تقریبا صفر است. همچنین وقوع این پدیده‌ها را نمی‌توان به ذرات باقی‌مانده انفجارهای هسته‌ای نسبت داد، چرا که اغلب یک روز پس از آزمایش‌ها در آسمان دیده شده‌اند؛ زمانی که بقایا باید پیش‌تر از جو خارج شده باشند.
این نخستین‌بار است که پژوهشی علمی، ارتباطی آماری و مستند میان آزمایش‌های هسته‌ای و گزارش‌های مشاهده UAP را نشان می‌دهد؛ یافته‌ای که شاید سرنخی تازه از پرسش دیرینه انسان باشد: آیا در این جهان تنها هستیم؟
