معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان رئیس‌جمهور گفت: نوسازی زیرساخت‌های آزمایشگاهی، هدایت اعتبارهای مالیاتی و سرمایه‌گذاری ۱۰۰ همتی در دو سال آینده، مسیر یک جهش بزرگ در اکوسیستم علم و فناوری کشور را هموار خواهد کرد.
به گزارش سرویس داخلی تکناک، حسین افشین از تحقق جذب «۵۰ همت» سرمایه در سال جاری و «۵۰ همت» دیگر در سال آینده خبر داد و این میزان را با وجود اندازه محدود اکوسیستم فناوری کشور، «تحولی بزرگ» توصیف کرد. او تأکید کرد که چنین اعدادی در برخی صنایع ناچیز به نظر می‌رسد، اما برای زیست‌بوم علم و فناوری ایران «فوق‌العاده و اثرگذار» است.
افشین تمرکز برنامه‌های معاونت را بر فناوری‌های نوین دانست و اعلام کرد این حوزه‌ها ذیل بند «پ» ماده ۹۹ قانون برنامه شامل میکروالکترونیک، هوش مصنوعی، کوانتوم، امنیت سایبری، فناوری‌های تراژنیک و زیست‌فناوری قرار گرفته‌اند.
به گفته او برای هرکدام از این حوزه‌ها «برنامه‌ای جامع» تدوین شده و همچون برنامه ملی هوش مصنوعی و برنامه ملی کوانتوم، رویکردی هدفمند در دستور کار است.
او با اشاره به ضرورت نوسازی زیرساخت‌های آزمایشگاهی کشور گفت: معاونت علمی در تلاش است تا پایان دولت چندین آزمایشگاه حیاتی را بازسازی، نوسازی و استانداردسازی کند.
او افزود که سیاست هدایت «اعتبار مالیاتی» نیز به سوی تقویت زیرساخت‌های حیاتی علمی کشور سوق یافته است. به گفته او اعتبار مالیاتی این امکان را ایجاد می‌کند که بنگاه‌ها بخشی از مالیات خود را به سرمایه‌گذاری در حوزه‌های اولویت‌دار فناوری اختصاص دهند و دولت اثر این سرمایه‌گذاری را در آینده از محل مالیات ارزش افزوده و عملکرد بازپس می‌گیرد.
معاون علمی، در تشریح بازده سرمایه‌گذاری دولت در فناوری‌های پیشرفته، مثال حوزه نانو را مطرح کرد. او گفت که دولت از آغاز تاکنون حدود ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه کرده، اما تنها در سال ۱۴۰۳ بازار محصولات نانو به حدود ۹۷ همت رسیده که ۱۰ درصد آن، یعنی ۹.۷ همت، به‌صورت مالیات ارزش افزوده بازگشته است.
او تأکید کرد که این رقم «۱۴ برابر» کل بودجه‌ای است که دولت در این حوزه هزینه کرده است. به گفته افشین، این نمونه نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری در فناوری‌های راهبردی، علاوه بر توسعه علمی، بازده اقتصادی قابل توجهی برای کشور به همراه دارد.
معاون علمی ابراز امیدواری کرد که سرمایه‌گذاری‌های امروز در پنج تا شش سال آینده آثار خود را در قالب جهش علمی نشان دهد؛ همان‌گونه که تصمیمات سال‌های ۷۸ تا ۸۰ طی دو دهه ثمرات خود را آشکار کرد.
