دانشمندان معتقدند پیامدهای ژئوپلیتیکی کشف موجودات فرازمینی می تواند خطرناک تر از خود بیگانگان باشد.
به گزارش تک ناک، پروژه «جستجوی هوش فرازمینی» (SETI) دادهها را از تلسکوپهای رادیویی که به سمت کیهان نشانه گرفته شدهاند، جمعآوری میکند، به این امید که سیگنالی از یک تمدن هوشمند بیگانه را دریافت کند. البته مشکل این است که گیرنده ممکن است کاملاً هوشمند نباشد.
حداقل این پیشفرض پشت یک مطالعه جدید است که برای انتشار در آینده در یک شماره از Space Policy پذیرفته شده است و استدلال میکند که پیامدهای ژئوپلیتیکی یافتن بیگانگان میتواند منجر به نابودی ما شود.
واکنش سیاستمداران به تماس با بیگانگان چگونه است؟
مقاله جدید به بررسی «سیاست واقعی» سناریویی میپردازد که در آن دولتهای جهانی به کشف حیات بیگانه واکنش نشان میدهند به این معنی که نشان میدهد چگونه معتقد است که این سناریو در صحنه جهانی اجرا میشود.
آنها در صورت کشف موجودات فرازمینی، سناریوهای نگران کنندهای را ترسیم میکنند.
یکی از سناریوهای ترسیم شده این است که کشورها به دنبال دستیابی به انحصار ارتباطات و اطلاعات با هر گونه خرد بیگانه هستند. این تقریباً به یقین منجر به درگیری بینالمللی با سایر کشورها میشود، زیرا میترسند آنهایی که با فرازمینیها در تماس هستند، بتوانند فناوری بیگانه را برای تحت سلطه درآوردن سایر کشورها به دست آورند و از آنها استفاده کنند.
با این حال، دانشمندان همچنین بر این واقعیت تأکید میکنند که هر کشوری که با بیگانگان در تماس باشد، لزوماً از فناوریهای آنها بهره نمیبرد، و این فناوریها احتمالاً برای درک بشر بسیار پیشرفته باشند.
آنها اشاره میکنند که فناوریهای فرضی که اجازهی «موشک پیماییهای بدون مانع، پنهانسازی کامل، یا انتقال از راه دور» را میدهند، حقیقتاً بسیار پیچیدهتر از آن هستند که یک ملت بتواند به طور ناگهانی بر اساس تماس اولیه با بیگانگان در آنها توسعه یابد.
نویسندگان می گویند که چنین سناریویی به مانند این است که به آنها دانش پژوهان قرون وسطایی است کتاب درسی طراحی سلاح هستهای داده میشود اما قطعا در غیاب درک فیزیک هستهای بی فایده خواهد بود.
این مقاله همچنین نشان میدهد که هر گونه ناآرامی ناشی از برتری تکنولوژیکی تصور شده یک ملت در تماس با اطلاعات فرازمینی میتواند منجر به جنگ هستهای و پایان تمدن ما شود.
پیشنهاداتی برای یک سناریوی موفق
محققان از مرکز اطلاعات فرازمینی پن استیت و ناسا، بر اساس یافتههای خود سه توصیه کلیدی را برجسته میکنند: اولویتبندی شفافیت بین سازمانها و کشورها، توسعه پروتکلهای «پس از تشخیص» و آموزش سیاستگذاران جهان.
در نهایت، پیشنهاد آنها این است که همکاری و گشایش جهانی باید در سناریوی تماس با بیگانگان در اولویت قرار گیرد، به خصوص که سکوت دانشمندان و سیاستمداران به سرعت به تئوریهای توطئه و اتهامات پنهان کردن حقیقت از مردم منجر میشود.
در حالی که پارادوکس فِرمی نشان میدهد که بیگانگان باید در جایی آن بیرون حضور داشتهباشند وبا توجه به اینکه کهکشان راه شیری به تنهایی دارای 100 میلیارد سیاره است که بسیاری از این سیارهها در مناطق قابل سکونت به دور ستارگان منظومه خود در حال چرخش هستند بعید است به این زودیها خرد بیگانه را شناسایی کنیم. این بدان معنا نیست که کارشناسان تلاش خود را افزایش نمیدهند. برای مثال، آوی لوب، استاد دانشگاه هاروارد، با پروژه گالیله خود در حال ساخت شبکه وسیعی از دوربین هاست و معتقد است که میتوانیم ظرف دو سال آینده تصویری با وضوح بالا از یک بشقاب پرنده داشته باشیم. بیایید امیدوار باشیم هر تصویری که آشکار میشود منجر به ناآرامی جهانی ناشی از اینکه سیاستمداران بیش از هر چیز به دنبال منافع ملی هستند، نشود.