به طور معمول، ضربان سازها ریتم نامنظم قلب را با وارد کردن شوک الکتریکی به کل قلب اصلاح می کنند که می تواند دردناک باشد اما یک آزمایش جدید رویکرد متفاوتی دارد و این کار را با احاطه کردن قلب با گلبرگ‌هایی که نور ساطع می‌کنند انجام میدهد.
به گزارش تکناک، در یک ضربان ساز معمولی، یک یا دو سیم الکتریکی از طریق جراحی به عضله قلب متصل می شوند. هر زمان که حسگرهای درون این لیدها بی نظمی در ضربان قلب را تشخیص دهند، با ایجاد یک شوک الکتریکی اصلاحی پاسخ می دهند. متأسفانه، آن شوک نه تنها عضله، بلکه گیرنده های درد قلب را نیز تحریک می کند.
بر اساس تحقیقات قبلی، تیمی از دانشگاه آریزونا و دانشگاه نورث وسترن به رهبری معاون دانشگاه آریزونا. پروفسور فیلیپ گوتروف تصمیم گرفت تا جایگزینی کمتر دردناک ایجاد کند.
نمونه اولیه از چهار ساختار منعطف، گلبرگ مانند و لایه نازک تشکیل شده است که قلب را از پایین مانند گلی که در شب بسته می شود می پوشاند.
این دستگاه از نور و تکنیکی به نام اپتوژنتیک استفاده می کند که سلول های حساس به نور را اصلاح می کند و سپس از نور برای تأثیرگذاری بر رفتار آن سلول ها استفاده می کند.با استفاده از تکنیکی به نام اپتو ژنتیک، LED های آبی ریز درون گلبرگ ها در صورت نیاز روشن می شوند تا سلول های اصلاح شده ای به نام کاردیومیوسیت ها را تحریک کنند . این باعث انقباضات عضله قلب می شود. نکته مهم این است که فقط کاردیومیوسیت ها تحت تأثیر قرار می گیرند و گیرنده های درد را تحریک نمی کنند.
به عنوان یک امتیاز اضافی، چون پیس میکر اپتو ژنتیک از LED برای تحریک سلول ها استفاده می کند اما از الکترودها برای نظارت بر ضربان قلب استفاده می کند، می تواند هر دو عملکرد را به طور همزمان انجام دهد . علاوه بر این، هیچ بخشی از دستگاه جدید در واقع در داخل قلب قرار نمی گیرد، بنابراین کاشت آن به طور قابل توجهی کمتر تهاجمی است.
یکی دیگر از مشکلات دستگاه های کنترل ضربان سنتی در این واقعیت نهفته است که انرژی مورد نیاز آنها توسط باتری های داخل دستگاه تامین می شود، که وقتی شروع به کم شدن ظرفیت می کنند باید با جراحی تعویض شوند. این مشکلی در مورد ضربان ساز اپتوژنتیک وجود ندارد زیرا به صورت بی سیم از طریق فناوری رزونانس دوگانه تغذیه می شود. گوتروف به ما می گوید که بیماران باید در مجاورت یک دستگاه تشدید کننده خارجی باشند که می تواند روی بدن پوشیده شود یا در وسایلی مانند تشک یا صندلی جاسازی شود.
این ضربان ساز قبلاً با موفقیت روی موش ها آزمایش شده است، اما هنوز روی انسان آزمایش نشده است. در مقاله ای که اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است، جزییات این تکنیک توضیح داده شده است.
