مطالعه جدید انجام شده توسط محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا ایروینگ، ارتباط قوی میان قرار گیری در معرض آلودگی هوا و تضعیف توانایی ریه ها در مبارزه با عفونت های تنفسی را نشان می دهد.
به گزارش تکناک، این یافتهها دلیل آسیبپذیری افراد مسن در برابر بیماریهای تنفسی مانند کووید-۱۹ و آنفولانزا را روشن میکند و نشانه ای آشکار از اهمیت هوای پاک برای سلامتی است.
این تحقیق بیش از یک دهه پیش، به عنوان مطالعهای بر روی سلول های ایمنی در بافت لنفاوی اهداکنندگان فوت شده آغاز شد. بررسیهای اولیه مسائل غیرمنتظرهای را نشان داد، بافت غدد لنفاوی ریه افراد غیرسیگاری بسیار متفاوت از غدد لنفاوی در سایر قسمتهای بدن بود.
دونا فاربر، محقق پروژه و سرپرست تیم تحقیق، توضیح داد: وقتی به غدد لنفاوی افراد نگاه کردیم، متوجه میزان گرههای سیاه رنگ در ریه شدیم، در حالی که آنهایی که در دستگاه گوارش و سایر نواحی بدن بودند، رنگ معمولی بژ داشتند.
محققان با شروع جمع آوری بافت لنفاوی ریه بیشتری از اهداکنندگان مختلف، به سرعت الگویی را شناسایی کردند. گره لنفاوی افراد جوان تر ، رنگ روشن تری داشت. هنگامی که محققان به بافت لنفاوی سیاه شده نگاهی دقیقتر انداختند، متوجه مملو بودن آنها از ذرات آلودگی هوا شدند.
بنابراین مطالعه جدید منتشر شده در Nature Medicine ، به بررسی موضوع قرارگیری مزمن در معرض آلودگی هوا و آسیب آن به غدد لنفاوی در طول زمان و در نهایت اختلال در پاسخ ایمنی فرد در ریه ها پرداخت. بافت غدد لنفاوی ریه و روده از 84 اهداکننده متوفی در سنین 11 تا 93 جمع آوری شد.
اولین مشاهدات بزرگ ، سیاه شدن فزاینده بافت غدد لنفاوی ریه انسان با افزایش سن بود، با اینکه بافت غدد لنفاوی گرفته شده از روده همان تغییرات مربوط به سن را نشان نداد. فاربر با بزرگنمایی غدد لنفاوی ریه گفت : به سرعت مشخص شد ذرات آلاینده در داخل سلول های ایمنی حیاتی یافت میشوند.
وی میگوید: این سلولهای ایمنی به سادگی با ذرات خفه میشوند و نمیتوانند عملکردهای ضروری که به دفاع ما در برابر عوامل بیماریزا کمک میکند، انجام دهند.
ذرات آلوده هوا به ویژه در سلول های ایمنی به نام ماکروفاژها یافت شد. این سلول های ایمنی مانند سربازان خط مقدم در ریه ها هستند که باکتری ها و سلول های مرده را از بین می برند. ماکروفاژها همچنین بهعنوان سلولهای سیگنالدهنده ایمنی حیاتی عمل کرده و مولکولهایی را به منظور فراخوانی تقویتکنندههای سایر سلولهای ایمنی ترشح میکنند.
این یافتههای جدید نشان میدهد ذرات آلودگی هوا میتوانند در گرههای ریهای تولید کننده ماکروفاژها تجمع و عملکرد آنها را مختل کنند. بنابراین طی دورههای طولانی قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، در نهایت توانایی ریهها برای مبارزه با عوامل بیماریزا کاهش مییابد و افراد بیشتر در معرض عفونتهای تنفسی قرار میگیرند.
به گفته فاربر، هدف از این یافته ها توضیح قطعی منفرد برای نحوه آسیبپذیر شدن افراد با افزایش سن در برابر بیماری هایی مانند آنفولانزا نیست. با این حال، این مطالعه شواهد قوی تضعیف دفاع ایمنی بدن پس از چندین دهه در معرض آلودگی هوا قرار گرفتن را ارائه می دهد.
فربر تاکید کرد: ما هنوز نمی دانیم آلودگی به طور کامل چه تاثیری بر سیستم ایمنی ریه دارد، اما بدون شک آلودگی در ایجاد عفونت های تنفسی خطرناک تر در افراد مسن نقش دارد و دلیل دیگری برای ادامه بررسیهای بهبود کیفیت هوا است.
جیمز کیلی، از مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، گفت این یافتهها جالب است و به ما کمک میکند دلیل بیشتر مستعد بودن سالمندان در ابتلا به بیماریهای ریوی را درک کنیم. کیلی، که خود روی این مطالعه کار نکردهاست، همچنین اضافه کرد: این مطالعه از فشار بیشتر برای رسیدگی به آلودگی هوا مسالهای که فاربر و همکارانش مستقیماً در این مطالعه مطرح کردهان، پشتیبانی میکند.
محققان در این مطالعه نتیجهگیری کردند: اثرات خاص آلایندهها بر التهاب ریه و آسم در افراد خاص یا در مناطق جغرافیایی خاص و تأثیر آلاینده ها بر بیماری های عصبی و التهاب عصبی دخیل در این فرآیند نیز به خوبی مستند شدهاند. بنابراین پیشنهاد ما اعمال سیاست های محدودیت انتشار کربن نه تنها به منظور بهبود اقلیم جهانی ، بلکه برای محافظت از سیستم ایمنی ما و توانایی آن در برابر جریان فعلی پاتوژن های در حال ظهور و حفظ سلامت و یکپارچگی بافت بدن است.
