تحقیق انجام شده نشان میدهد که فاضلاب دارای خواص منحصر به فردی است که به ژنهای مقاوم اجازه میدهد تا از درون باکتریهای بیضرر به درون باکتریهایی که باعث بیماری میشوند، منتقل شوند.
به گزارش تکناک، طبق مطالعه اخیر دانشگاه گوتنبرگ سوئد، تاکنون قدرت تکامل مقاومت آنتی بیوتیکی در محیط فاضلاب ها بسیار دست کم گرفته شده است.
مدت ها قبل از اینکه انسان از آنتی بیوتیک ها به عنوان دارو استفاده کند، میکروارگانیسم هایی مانند میکروب ها قبلاً آنها را می ساختند. در نتیجه، توانایی بسیاری از باکتری های موجود در محیط به منظور مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها، یک ویژگی دیرینه است.
از زمان استفاده انسانی از آنتی بیوتیک ها، باکتری های عامل بیماری نیز شروع به تجمع بیشتر و بیشتر ژن های مقاوم در DNA خود کرده اند. این فرآیند که هنوز هم در حال انجام است، مستلزم آن است که ژنهایی که قبلاً به خوبی در کروموزوم گونههای باکتریایی خاص تثبیت شده بودند، ابتدا توانایی حرکت به اطراف و در نهایت بین گونههای دیگر باکتری به دست آورند.
در مطالعهای که در مجله Communications Biology منتشر شد، محققان مرکز تحقیقات مقاومت آنتیبیوتیکی (CARe) در گوتنبرگ سوئد شواهدی را ارائه کردند که نشان میدهد ژنها در کجا میتوانند این توانایی حرکتی را به دست آورند.
فاضلاب، حاوی باقیمانده های آنتی بیوتیک است که می تواند به توسعه باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک کمک کند. شواهد جدید نشان میدهد که فاضلابها همچنین دارای ویژگیهایی هستند که به ژنهای مقاوم اجازه میدهند سفر خود را از درون باکتریهای بیضرر به درون باکتریهای عامل بیماری آغاز کنند.
محققان اذعان کردند که مصرف آنتی بیوتیک برای پیشبرد این فرآیند کافی نیست. برای این انتقال، گونههای حامل ژنهای مقاوم در کروموزوم خود و همچنین توالیهای خاصی از DNA که میتواند توانایی حرکت ژنهای مقاوم را فراهم کند نیز باید وجود داشته باشند.
با مطالعه DNA از هزاران نمونه از محیط های مختلف، محققان اکنون می توانند محل جمع شدن همه اجزای کلیدی را شناسایی کنند. در کمال تعجب، این تجمع باکتریایی در روده انسان یا حیوانات وجود نداشت، بلکه در فاضلاب نمونه برداری شده در سراسر جهان یافت شد.
نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: برای مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی، نمی توانیم فقط بر جلوگیری از گسترش آن دسته از باکتری های مقاومی که در حال حاضر در گردش هستند تمرکز کنیم. در واقع ما باید از ظهور باکتری های جدید جلوگیری کنیم یا آن را به تاخیر بیندازیم.
همین تیم تحقیقاتی چندین مطالعه دیگر را منتشر کرده است که نشان میدهد محیط های محافظت شده، دارای تنوع عظیمی از ژنهای مقاوم هستند که این ژن ها بسیار بیشتر از ژنهای مقاومی که امروزه در باکتریهای عامل بیماری میبینیم، هستند.
این مسئله باعث میشود که محیط به منبع وسیعی برای ژنهای مقاوم جدید تبدیل شود که یکی پس از دیگری توانایی پرش بین گونهها را به دست میآورند تا در نهایت به تولید پاتوژنها ختم شوند.
امروزه تمرکز زیادی روی کاهش مصرف آنتی بیوتیک در انسان و حیوان وجود دارد. این موضوع اهمیت زیادی دارد، اما مطالعه انجام شده نشان میدهد که ما باید به فاضلاب ها نیز توجه کنیم، زیرا به نظر میرسد این مکان، جایی است که انواع جدیدی از مقاومت آنتیبیوتیکی میتواند در آنجا ظاهر شود.