محدودیت کاربران ایرانی با تحریم و فیلترینگ، هزینه دسترسی به اینترنت آزاد را نجومی کردهاست و روش های غیرمعمول را برای دسترسی به آن پدید آورده است.
به گزارش تکناک به نقل از خبرآنلاین، بازار خرید و فروش فیلترشکن اولین بازاری بود که در راستای فیلترینگ و تحریمهای بینالمللی رونق گرفت. فروشندگان فیلترشکن میگویند برای عبور از فیلترینگ اینترنت ایران که هر روز سختتر و پیچیدهتر میشود؛ نیاز به سرورهای قویتری است و همین موضوع، هزینههایی را برای کاربران ایجاد کرده است.
البته کمبود سرور VPN و هاست در بازار به دلیل افزایش چند ده برابری استفاده از VPN و نیاز شدید کسبوکارها به VPN و VPS نیز در این افزایش قیمت فیلترشکنها موثر بوده است.
براساس دادههای ارائه شده اکانت دو ماهه یک فیلترشکن که ۱۳۰ هزار تومان و سه ماهه آن ۲۰۰ هزار تومان بود، در حال حاضر اکانت یک ماهه آن زیر ۲۰۰ هزار تومان نیست.
سیمکارتهای بینالمللی، راه جدید رسیدن به اینترنت آزاد
با این وجود فیلترشکنها همواره پاسخگو نیاز کاربران ایرانی نیستند و قطع و وصل آنها خطرات زیادی را برای تجار به همراه دارد، گزینهای که این روزها روی میز کاربران ایرانی قرار گرفتهاست، سیمکارتهای بینالمللی است. سیمکارتهایی فیزیکی که به گفته فروشندگان این محصول، آنها در ایران و سایر کشورهای جهان به غیر از کرهشمالی قابلیت آنتندهی و استفاده دارند.
این سیمکارتها برای تایید هویت «verifying» در سایتهایی که کاربران ایرانی را تحریم کردهاند، مانند صرافیهای ارز دیجیتال و یا برخی وبسایتها و یا استفاده از چتباتهای هوشمصنوعی استفاده میشوند؛ استفاده اصلی این سیمکارتها در سفرهای خارجی است، اما این روزها به راهی برای دور زدن تحریمها و فیلترینگ تبدیل شدهاست، چراکه میتوان با تغییر IP اینترنتی که از آن استفاده میشود، فیلترینگ را دور زد.
با این حال نرخ این سیمکارتها در بازار نجومی است، به گونهای که این سیمکارتها در بازه قیمتی ۱۰ تا ۹۰ میلیون تومان در بازار خرید و فروش میشوند؛ علاوه بر این شارژ این سیمکارتها نیز به نوبه خود هزینه هنگفتی را روی دوش کاربران ایرانی میگذارد و مبلغ پرداختی برای شارژ سیمکارتهای بینالمللی شامل قیمت دلار حواله، کارمزد درگاه آنلاین و مالیات در اروپا میشود.
از آنجا که فیلترینگ هزینه دسترسی به اینترنت آزاد را بالا بردهاست، میتوان گفت که به شکاف دیجیتال دامن میزند؛ در داخل کشورها، در راستای فیلترینگ نابرابری درآمد و نابرابری فرصتها ممکن است بدتر شود، زیرا گروههای محروم و افرادی که در مناطق روستایی زندگی میکنند دسترسی محدودتری به اینترنت خواهند داشت.