آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که به درمان برخی عفونت های باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی، سیاه سرفه یا عفونت های دستگاه ادراری کمک می کنند.
به گزارش تکناک، این داروها با از بین بردن باکتری ها یا جلوگیری از رشد باکتری ها عمل می کنند. متاسفانه آنها می توانند عوارض جانبی زیادی ایجاد کنند که از خفیف تا شدید متغیر است. انجام اقدامات احتیاطی ممکن است به شما در جلوگیری یا مدیریت بهتر برخی عوارض جانبی کمک کند.
دانستن اینکه چه عوارض جانبی ممکن است هنگام مصرف آنتی بیوتیک ها تجربه کنید، می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا واکنشی به این نوع داروها دارید یا خیر. همچنین توانایی شناسایی علائم می تواند به شما کمک کند که بدانید چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید.
سردرد
سردرد یکی از عوارض جانبی رایج مصرف آنتی بیوتیک های خاص است. این آنتی بیوتیک ها عبارتند از:
- آگمنتین (آموکسی سیلین به اضافه کلاولانات): این دارو عفونت های باکتریایی گوش، ریه، سینوس، پوست و دستگاه ادراری و برخی عفونت های مقاربتی (STIs) را درمان می کند.
- Keflex (سفالکسین): این آنتی بیوتیک پنومونی و سایر عفونت های دستگاه تنفسی را درمان می کند.
- مونورول (فسفومایسین): این دارو عفونت های دستگاه ادراری را درمان می کند.
- نیتروفورانتوئین: این دارو عفونت های دستگاه ادراری را درمان می کند. نام های تجاری آن عبارتند از Furadantin، Macrobid و Macrodantin.
- وانکومایسین: این دارو کولیت ناشی از باکتری و التهاب روده بزرگ را درمان می کند. نام های تجاری آن عبارتند از Firvanq و Vancocin.
- کینولون ها: این گروه از آنتی بیوتیک ها شامل نورفلوکساسین، سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین و موکسی فلوکساسین است که همگی انواع مختلف عفونت های باکتریایی را درمان می کنند.
اگر درمان آنتی بیوتیکی شما باعث سردرد می شود، مسکن های بدون نسخه (OTC) مانند تیلنول یا موترین ممکن است به تسکین درد شما کمک کنند.
مشکلات گوارشی
اکثر آنتی بیوتیک ها می توانند باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات گوارشی شوند. برخی از عوارض جانبی آنها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ناراحتی های شکمی
- درد شکم
- کمبود اشتها
- نفخ
- یبوست
- تهوع و استفراغ
- اسهال
گرچه ممکن است در حین مصرف آنتی بیوتیک ها نتوانید به طور کامل از ناراحتی های گوارشی جلوگیری کنید، اما می توانید به مدیریت علائم خود کمک کنید. آب رسانی کافی به بدن می تواند به مدیریت برخی از مشکلات گوارشی کمک کند.
اگر ناراحتی گوارشی شدیدی را تجربه می کنید که از بین نمی رود، با یک پزشک صحبت کنید. این مشکل می تواند نشانه کلستریدیوم دیفیسیل باشد که یک عفونت باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک است که باعث اسهال می شود که می تواند منجر به آسیب شدید به روده بزرگ شود. این عفونت حتی می تواند کشنده باشد.
حساسیت به نور خورشید
برخی از آنتی بیوتیک ها می توانند باعث حساسیت به نور شوند، به این معنی که چشم ها و پوست شما نسبت به نور خورشید حساس تر می شوند. حساسیت به نور می تواند باعث تحریک پوست یا حتی واکنش آلرژیک به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید شود، اگرچه ممکن است این واکنش تا چند روز به تعویق بیفتد.
آنتی بیوتیک هایی که ممکن است باعث حساسیت به نور شوند عبارتند از:
- سیپرو (سیپروفلوکساسین): این دارو، پنومونی، سوزاک، اسهال عفونی و عفونت های باکتریایی پوست، استخوان، مفاصل، شکم و پروستات را درمان می کند.
- لووفلوکساسین: این دارو پنومونی و عفونت های باکتریایی کلیه، پروستات و پوست را درمان می کند.
- افلوکساسین: پنومونی و عفونت های باکتریایی پوست، مثانه، اندام های تناسلی و پروستات را درمان می کند.
- پریمسول (تری متوپریم): این دارو عفونت های دستگاه ادراری، اسهال مسافرتی را درمان می کند و می تواند در ترکیب با سایر داروها برای درمان پنومونی استفاده شود.
- آکرومایسین V (تتراسایکلین): این دارو، پنومونی، عفونت های پوست، چشم، لنفاوی، روده، دستگاه تناسلی و سیستم ادراری و برخی عفونت های منتقل شده توسط کنه، شپش و کنه را درمان می کند.
- داکسی سایکلین: برای درمان یا پیشگیری از سیاه زخم استفاده می شود. همچنین می توان از آن با سایر داروها برای درمان روزاسه استفاده کرد.
در حین مصرف آنتی بیوتیک نمی توان از ایجاد حساسیت به نور جلوگیری کرد، اما می توانید با محدود کردن قرار گرفتن در معرض نور خورشید، اقداماتی را برای محافظت از خود در برابر اثرات آن انجام داد. می توانید اقدامات احتیاطی در برابر نور خورشید را با موارد زیر انجام دهید:
- استفاده از عینک آفتابی محافظت شده در برابر اشعه ماوراء بنفش برای محافظت از چشمان خود
- انتخاب پیراهن آستین بلند و شلوار بلند هنگام بیرون رفتن در آفتاب
- انتخاب یک ضد آفتاب با طیف SPF 30 یا بالاتر برای محافظت در برابر اشعه UV
- ماندن در سایه یا داخل خانه زمانی که خورشید در شدیدترین حالت خود قرار دارد، بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر.
- پوشیدن یک کلاه لبه گشاد
عفونت های مخمری و سایر عفونت های قارچی
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با باکتری‌هایی که باعث عفونت می‌شوند، به کار می روند، اما می‌توانند باکتری‌های مفید بدن را نیز از بین ببرند. با خلاص شدن از شر باکتری های مفید، آنتی بیوتیک ها می توانند احتمال ابتلا به عفونت قارچی مانند عفونت مخمری را افزایش دهند.
در زیر چند راهکار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از این اتفاق انجام دهید:
- اگر مستعد ابتلا به عفونت های قارچی هستید، از پزشک خود در مورد مصرف یک ضد قارچ همراه با آنتی بیوتیک ها بپرسید.
- از مصرف آنتی بیوتیک ها خودداری کنید مگر اینکه کاملا ضروری باشد.
- بهداشت را رعایت کنید مانند تعویض سریع لباس های خیس یا عرق کرده.
لک دندان
مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین قدیمی، ممکن است باعث لکه‌کردن دندان‌های دائمی در کودکان زیر 8 سال شوند.
شواهد نشان می دهد که دوره کوتاه داکسی سایکلین که نوع جدیدتر تتراسایکلین است، عوارض جانبی مرتبط با دندان مانند بروز لک در دندان ایجاد نمی کند.
قبل از مصرف تتراسایکلین حتماً با یک پزشک در مورد خطر لک شدن دندان صحبت کنید.
تاندونیت
تحقیقات نشان می دهد که ممکن است بین آسیب تاندون و آنتی بیوتیک ها ارتباطی وجود داشته باشد، اگرچه این عارضه جانبی غیر معمول است.
یک مطالعه نشان می دهد که آنتی بیوتیک لووفلوکساسین ممکن است خطر پارگی تاندون را افزایش دهد. لووفلوکساسین بخشی آنتی بیوتیک ها به نام فلوروکینولون ها است. سایر آنتی بیوتیک های موجود در این کلاس با خطر مشابهی همراه نیستند.
عوارض
ممکن است در هنگام مصرف آنتی بیوتیک ها عوارضی وجود داشته باشد. در زیر چند واکنش احتمالی وجود دارد که هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک ها باید به خاطر داشته باشید.
تداخلات دارویی
مصرف آنتی‌بیوتیک ها در کنار سایر داروها گاهی اوقات می تواند اثرات مضری داشته باشد. پزشک یا داروساز می تواند به شما بگوید که آیا آنتی‌بیوتیک ها با داروهای فعلی شما تداخل دارند یا خیر.
برخی از آنتی‌بیوتیک ها ممکن است با رقیق کننده های خون تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، مصرف آنتی‌بیوتیک سفالوسپورین ممکن است اگر همزمان از داروی رقیق کننده خون مانند وارفارین استفاده می کنید، خطرناک باشد.
یک نوع آنتی‌بیوتیک به نام ریفامایسین، ممکن است با کاهش اثربخشی قرص با قرص های ضد بارداری تداخل داشته باشد.
علاوه بر این، تتراسایکلین ها، ماکرولیدها و فلوروکینولون ها می توانند با داروهای مختلف تداخل داشته باشند.
از مخلوط کردن الکل با آنتی‌بیوتیک ها خودداری کنید زیرا ممکن است خطر عوارض جانبی مانند حالت تهوع، سردرد و سرگیجه را افزایش دهد. در برخی موارد، الکل ممکن است اثر بخشی آنتی بیوتیک های خاص را کاهش دهد. با این حال، رابطه بین الکل و آنتی‌بیوتیک ها نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
واکنش های آلرژیک
برخی از افراد به آنتی‌بیوتیک های خاصی حساسیت دارند. پزشکان معمولاً قبل از تجویز آنتی بیوتیک از شما می پرسند که آیا به آنتی‌بیوتیک ها حساسیت دارید یا خیر. اگر قبلا هرگز آنها را مصرف نکرده اید، ممکن است تا زمانی که علائم یک واکنش را در خود ایجاد نکرده باشید، ندانید که آلرژی دارید.
یک واکنش آلرژیک خفیف ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تاول
- خارش
- بثورات پوستی
- برافروختگی پوست
واکنش شدید به آنتی‌بیوتیک ها می تواند کشنده باشد. علائم یک واکنش آلرژیک شدید یا آنافیلاکسی ممکن است شامل کهیر، تورم زبان، گلو یا لب ها، مشکل در تنفس، یا مشکل در بلع باشد.
مقاومت باکتریایی
استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به به مقاومت باکتریایی شود و افراد را در برابر عوارض جدی ناشی از عفونت های باکتریایی آسیب پذیر کند.
مقاومت باکتریایی زمانی رخ می دهد که باکتری ها در بدن شما در برابر آنتی‌بیوتیک ها دفاع کنند. این مسئله می تواند باعث بی اثر شدن آنتی‌بیوتیک ها در برابر عفونت های باکتریایی جدید شود. سپس باکتری ها می توانند رشد کرده و تکثیر شوند.
