پژوهشگران ژاپنی دریافتند که کاهش ترشح ملاتونین در شب با شدت بیشتر علائم ADHD در کودکان ارتباط دارد.
به گزارش تکناک، این کشف میتواند درک ما از ارتباط پیچیده میان خواب، ایمنی بدن و این اختلال عصبی-رشدی را متحول کند.
فهرست مطالب
ارتباط اختلال خواب و ADHD
اختلالات خواب مانند بیخوابی، خواب بیقرار و خوابآلودگی روزانه، از ویژگیهای رایج در افراد مبتلا به اختلال کمتوجهی-بیشفعالی (ADHD) هستند. اما ارتباط دقیق میان این مشکلات خواب و ADHD همواره مبهم باقی مانده بود. اکنون، تیمی از محققان ژاپنی موفق شدهاند ارتباطی ژنتیکی میان ترشح ملاتونین (هورمون خواب) و شدت علائم ADHD در کودکان پیدا کنند.

ملاتونین، ساعت بدن و بیشفعالی
ملاتونین که بهطور طبیعی در شب تولید میشود، چرخه خواب و بیداری بدن را تنظیم میکند. محققان دانشگاه ناگویا با تحلیل دادههای ژنتیکی از سه مجموعهی بزرگ، از جمله مطالعه دانمارکی iPSYCH با بیش از ۱۴ هزار بیمار مبتلا به ADHD، بانک زیستی تایوان و مطالعه تولد هاماماتسو (HBC) در ژاپن، توانستند ارتباط معناداری میان کاهش ترشح ملاتونین و افزایش خطر ADHD شناسایی کنند.
پژوهش ژاپنی HBC نشان داد که کودکانی با ژنهای مرتبط با کاهش ملاتونین، علائم ADHD شدیدتری داشتند، از جمله بیتوجهی بیشتر. نکته جالب این است که تأخیر در خوابیدن در این کودکان دیده شد، اما دلیل اصلی این ارتباط نبود.
ارتباط با سیستم ایمنی و التهاب
تحقیقات بیشتر نشان دادند که اینترلوکین-۶ (IL-6) که مولکول التهابی مرتبط با ADHD است نیز در این ارتباط نقش دارد. پیشتر نشان داده شده بود که سطح IL-6 در کودکان مبتلا به ADHD بالاتر از حد طبیعی است. حالا، یافتهها حاکی از آن است که ترشح ملاتونین ممکن است از طریق تنظیم IL-6، بر التهاب و بروز علائم ADHD اثر بگذارد.
چرا این یافته مهم است؟
با اینکه مطالعه فعلی در اندازهگیری مستقیم میزان ملاتونین محدودیتهایی دارد و نیاز به تکرار در جمعیتهای بیشتر دارد، اما یافتهها درک دانشمندان از ارتباط بین ژنتیک، خواب و اختلالات رشدی مانند ADHD را گسترش میدهند.
پژوهشگران تأکید میکنند: این یافتهها نشان میدهند که کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به دلیل اختلال در سیستم ترشح ملاتونین، در حفظ ریتم شبانهروزی بدن خود دچار مشکل باشند. آموزش و تثبیت عادات خواب مناسب در دوران کودکی میتواند به تنظیم بهتر ملاتونین و کاهش علائم ADHD کمک کند.