موتورسیکلت پرندۀ UDX Airwolf با سرعت 230 کیلومتر در ساعت و برد 66 کیلومتر، به زودی رؤیای پرواز با موتورسیکلت را به واقعیت تبدیل می‌کند.
به گزارش تکناک، شرکت چکی UDX در حال ساخت نمونۀ اولیۀ مقیاس‌پذیر از یک eVTOL دو سرنشین به نام Airwolf است. با داشتن سامانۀ پیشرانه با فن کانالیزه با قابلیت کج شدن مستقل، این موتورسیکلت پرنده نه تنها دارای چابکی لازم برای حرکت از حالت شناور است، بلکه بال‌هایی با سطح کافی برای یک پرواز کروز کارآمد را نیز دارد.
تصور کنید یکشنبه صبح زود برای موتورسواری در کوه‌های پُر پیچ و خم ساحلی کالیفرنیای زیبای جنوبی بیدار می‌شوید. قرار است یک روز عالی باشد و انتظار هیچ اتفاقی را ندارید، چرا که هابوسا را در گاراژ رها کرده و موتورسیکلت پرندۀ ایرولف خود را برمی‌دارید.
کلاه ایمنی می‌پوشید، صدای آهنگ‌های مورد علاقۀ خود را بلند می‌کنید، فن‌های کانالیزه را روشن کرده و بلند می‌شوید و از گاراژ بیرون می‌روید. ظرف چند ثانیه، با سرعت ۱۴۲ مایل در ساعت (۲۳۰ کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کنید، از روی ترافیک، چراغ‌های راهنمایی و رانندگی و پلیس با رادار، مانند شاهین عبور می‌کنید تا به دره‌های مورد علاقه‌تان برسید.
این رؤیایی است که استارت‌آپ چکی UDX در حال تلاش برای رسیدن به آن می‌باشد. ایرولف یک eVTOL شبیه موتورسیکلت با قدرت ۴۳۰ اسب بخار (۳۲۰ کیلو وات) و چابکی شبیه به «مرغ مگس‌خوار» است، که ظرفیت دو نفر را دارد. شکل ظاهری آن شاید شبیه یک کوادکوپتر معمولی باشد، امّا چیزی که واقعاً ایرولف را از اکثر طرح‌های eVTOL قابل خرید که دیده‌ایم متمایز می‌کند، غلاف‌های پیشران قابل کج شدن آن است. هر یک از چهار واحد فن پوشیده شدۀ آن می‌توانند به طور مستقل حرکت کنند.
آنها فقط پایه‌های نگهدارنده‌ای نیستند که همه چیز را کنار هم نگه می‌دارند. آنها بال‌های واقعی هستند که با دقت طراحی و مهندسی شده‌اند تا در پرواز رو به جلو به اندازه‌ای مؤثر باشند که تقریباً ۵۰ درصد از نیروی بالابر مورد نیاز برای نگه داشتن این موتورسیکلت پرنده را در هوا ایجاد کنند. تمام این نیروی بالابر به معنای پرواز کارآمدتر است، که مصرف کمتر باتری را به دنبال دارد و بُرد بیشتری نسبت به حالت عادی به شما می‌دهد.
وزن ایرولف باید حدود ۶۳۹ پوند (۲۳۰ کیلوگرم) باشد، امّا همچنان مدعی است که در عرض سه ثانیه از سرعت صفر به ۶۰ مایل در ساعت (۹۶ کیلومتر در ساعت) می‌رسد و حداکثر سرعت ۱۴۲ مایل در ساعت (۲۲۹ کیلومتر در ساعت) دارد که عالی است. نتیجۀ چابکی و سرعت بالا با تمام آن وزن، زمان پرواز تقریبی ۲۵ دقیقه و برد ۴۱ مایل (۶۶ کیلومتر) است، که چندان جالب نیست.
امّا چه نیم ساعت هیجان انگیزی خواهد بود. تمام حرکات نمایشی هوایی با زاویۀ بالا را که کنترل‌کنندۀ پرواز الکترونیکی اجازه می‌دهد را اجرایی کنید، در حالی که از میان یک دره با دیوارهای شیب‌دار با نمای 360 درجه سوت می‌زنید، هجوم باد و شاید حتی فشار هیجان‌انگیز سرنشین عقب را احساس کنید. (اگر با یک مسافر حرکت کرده یا در طول مسیر یکی را سوار کرده باشید!)
و سپس برچسب قیمت 320,000 دلاری آمریکا را می‌بینید. فقط ثروتمندان توانایی خرید آن را دارند.
پس این فقط یک رؤیا است. واقعیت کجاست؟ UDX نمونه‌های اولیه‌ای را در مقیاس کوچک و تقریباً یک چهارم ساخته است. اینها شامل سیستم پیشرانۀ هدایت فشار هستند و در آزمایش‌های پرواز به نسبت پایدار و چابک به نظر می‌رسند.
به عبارت دیگر، فاصلۀ زیادی تا تولید انبوه وجود دارد و به احتمال زیاد هنوز هم یک هدف بلندپروازانه است.
به هر حال شانس وجود دارد. با بهبود فناوری باتری و موتور الکتریکی، این eVTOL های شخصی به نسبت جمع و جور دیگر شبیه یک رؤیا از آینده به نظر نمی‌رسند، آنها در حال حاضر اینجا هستند، هرچند گران و در تعداد کم باشند. برخی به عنوان ماشین‌های تفریحی معرفی می‌شوند، برخی دیگر آرزوی تبدیل شدن به گزینه‌های حمل‌ونقل کاربردی برای رفت و آمد به محل کار، عملیات جست‌وجو و نجات یا واکنش سریع به حوادث را دارند.
برای پرواز با UDX Airwolf، در ایالات متحده باید گواهینامۀ خلبانی ورزشی داشته باشید. این به معنای 20 ساعت آموزش پرواز (پنج ساعت از آن می‌تواند انفرادی باشد) و قبولی در چند آزمون به نسبت آسان است و به اندازۀ گواهینامه خلبانی شخصی گران نیست.
شرکت UDX تنها شرکتی نیست که سعی در ایجاد هیجان دوچرخ در هوا دارد.
موتور پرندۀ لازارث (Lazareth’s Moto Volante) یک جت-چرخ نیمه کاره برای حرکت در جاده و هوا می‌باشد، که از پنج سال پیش معرفی شده است. این موتور به وسیلۀ مهار به زمین «پرواز می‌کرد»، در حالی که در هر چهار چرخ آن موتور جت توربینی واقعی وجود داشت. از بین همه، لازارث بیشترین شباهت را به موتورسیکلت دارد.
شرکت هوافضای میمن (Mayman Aerospace)، که قبلاً Jetpack Aviation نام داشت، نیز از توربوجت‌های جیبالی با وکتوراست رانش پر سر و صدا در هر گوشه استفاده می‌کند، با این انتظار که در آینده از یک توربوفن و مجرای هوا مانند جت Harrier AV-8A بهره بگیرد. با توجه به اینکه این موتور با سوخت‌های فسیلی کار می‌کند، اسپیدر شرکت میمن از برد و سرعت مناسب و صدها مایل در ساعت برخوردار خواهد بود.
البته، نقطعه ضعف این است که توربوجت‌ها به طور باورنکردنی پر سر و صدا هستند و برای بلند شدن و فرود آمدن در جامعۀ مسکونی آرام و تحت نظارت انجمن مالکین با ساکنین مسن مناسب نیستند.
یکی دیگر از eVTOL هایی که توجه ما را به خود جلب کرده است، Air One ساخته شده توسط Air، یک شرکت اسرائیلی است، که امروزه هواپیماهای کاربردی را برای پیش خرید ارائه می‌دهد. این هواپیما کاملاً محصور شده و بیشتر به یک ماشین پرنده به سبک جتسون‌ها شباهت دارد تا یک موتورسیکلت باشد، امّا در برخی از ویژگی‌ها با Airwolf مشترک است، یعنی یکی از معدود eVTOL های شخصی قابل خرید است که دارای بال‌های افزایش‌دهندۀ برد می‌باشد و در این مورد 60 درصد از نیروی بالابر هواپیما را در سرعت بالا تأمین می‌کند.
چنین نیروی بالابری به Air One برد 110 مایلی (177 کیلومتری) قابل توجهی را با سرعت‌هایی تا 155 مایل در ساعت (250 کیلومتر در ساعت) می‌دهد. باتری Air One تنها در یک ساعت از 0 به 100 درصد شارژ می‌شود. نکتۀ جالب دیگر در مورد این هواپیما این است که بال‌های آن در مدت پنج دقیقه جمع می‌شوند و به راحتی بر روی یک تریلر قرار می‌گیرند تا بتوانید آن را به هر جایی که برای تعطیلات می‌خواهید ببرید. امّا کابین آن بسته است.
شما کدام را انتخاب می کنید؟
وب سایت شرکت: UDX
