حسگر الماسی تشخیص سرطان مسیر سلول‌های سرطانی را با حسگری دقیق و غیرسمی ردیابی می‌کند و جایگزینی برای روش‌های سنتی است.
دانشمندان دانشگاه Warwick فناوری نوینی در حوزه تشخیص سرطان توسعه داده‌اند که می‌تواند تحولی بزرگ در روش‌های درمانی ایجاد کند. آنان دستگاهی دستی طراحی کرده‌اند که با استفاده از حسگر الماسی، می‌تواند ذرات مغناطیسی بسیار ریز تزریق‌شده به بدن را ردیابی کند و جایگزینی ایمن و غیرسمی برای ردیاب‌های رادیواکتیو و رنگ‌های پزشکی فعلی ارائه دهد.
این حسگر برپایه نانوذرات اکسیدآهن کار می‌کند که همراه سلول‌های سرطانی در بدن حرکت و مسیر رسیدن آنها به غدد لنفاوی را آشکار می‌کند. بررسی غدد لنفاوی برای پزشکان اهمیت حیاتی دارد؛ زیرا مشخص می‌کند سرطان به چه میزان گسترش یافته است و چه تصمیمی برای جراحی یا ادامه درمان باید اتخاذ شود.
ایندیپندنت می‌نویسد یافته‌های این پژوهش که در مجله Physical Review Applied منتشر شده است، نشان می‌دهد که الماس‌ها می‌توانند پایه ساخت حسگرهای بسیار حساس باشند. حسگر الماسی تشخیص سرطان می‌تواند مایع ردیاب مغناطیسی تزریق‌شده به تومور را شناسایی کند و اطلاعات دقیقی از مسیر گسترش سلول‌های سرطانی ارائه دهد.
الکس نیومن، دانشجوی دکتری فیزیک و نویسنده اصلی مقاله، درباره این نوآوری گفت:
نیاز واقعی به ابزاری همه‌کاره و غیرسمی برای یافتن سرطان وجود دارد. ما توانستیم اندازه سر حسگر را به تنها ۱۰ میلی‌متر کاهش دهیم و این نخستین حسگر الماسی است که ضمن تشخیص مایع ردیاب مغناطیسی، به‌اندازه‌ای کوچک است که می‌تواند در جراحی‌های اندوسکوپی و کم‌تهاجمی استفاده شود.
حسگر الماسی تشخیص سرطان با حساسیت بسیار زیاد طراحی شده است و می‌تواند تنها یک‌صدم دوز معمول مایع ردیاب را شناسایی کند. ساختار آن از الماس نیم میلی‌مترمکعبی و آهن‌ربای دائمی کوچک تشکیل شده است که بدون نیاز به تجهیزات حجیم الکترونیکی، امکان استفاده دستی در اتاق عمل را فراهم می‌کند.
پروفسور گاوین مورلی، سرپرست تیم تحقیقاتی، توضیح داد که این فناوری به‌لطف مراکز نقص نیتروژن در ساختار الماس امکان‌پذیر شده است. او افزود:
این مراکز به الماس قابلیت شناسایی تغییرات بسیار کوچک در میدان مغناطیسی را می‌دهند و علاوه‌بر آن، رنگ صورتی زیبایی ایجاد می‌کنند.
به گفته او، این فناوری می‌تواند فراتر از حوزه پزشکی نیز کاربرد داشته باشد؛ ازجمله در صنایع فضایی و انرژی هم‌جوشی هسته‌ای. پزشکان بالینی نیز بر مزایای این فناوری تأکید می‌کنند. روش‌های رایج فعلی برای ردیابی سلول‌های سرطانی متکی به ردیاب‌های رادیواکتیو هستند که در دسترس همه بیمارستان‌ها قرار ندارند یا رنگ‌های آبی که ممکن است واکنش‌های آلرژیک ایجاد کنند.
استوارت رابرتسون، جراح سرطان پستان در بیمارستان‌های دانشگاهی Coventry و Warwickshire، اعلام کرد که او هم‌اکنون از شیوه‌های مکان‌یابی مغناطیسی در کار خود استفاده می‌کند و این حسگر جدید می‌تواند مزایای بیشتری از روش‌های سنتی داشته باشد.
محققان پیش‌بینی می‌کنند که حسگر الماسی تشخیص سرطان در آینده قابلیت به‌کارگیری در تشخیص انواع مختلف سرطان ازجمله ریه، کبد، روده بزرگ و مری را نیز خواهد داشت و مسیر تازه‌ای برای بهبود درمان بیماران مبتلا به سرطان فراهم می‌کند.
