جدیدترین محصول انویدیا که برای توسعهدهندگان طراحی شده، با وجود سختافزار قدرتمند، در اجرای بازیها حتی از کارتهای گرافیک میانرده نیز ضعیفتر عمل میکند.
به گزارش تکناک، شرکت انویدیا اخیراً ابررایانه کوچک و قدرتمند خود، DGX Spark را با قیمت ۳,۹۹۹ دلار عرضه کرده است که به عنوان یک سیستم فشرده و ایدهآل برای توسعهدهندگان هوش مصنوعی و متخصصان این حوزه شناخته میشود.
اما اگر فکر میکردید این قدرت سختافزاری به معنای تجربهای بینظیر در بازی است، سخت در اشتباهید. آزمایشی که توسط یک کاربر در شبکه اجتماعی ردیت انجام شده، نشان میدهد که عملکرد گیمینگ این دستگاه، علیرغم مشخصات فنی خیرهکننده، بسیار ضعیف و ناامیدکننده است.
DGX Spark مجهز به ابرتراشهی GB10 Blackwell است که مشخصاتی چشمگیر را به نمایش میگذارد. انویدیا در این سیستم یک پردازندهی ۲۰ هستهای مبتنی بر معماری Arm را با گرافیک یکپارچهی Blackwell و ۱۲۸ گیگابایت حافظهی یکپارچهی LPDDR5X ترکیب کرده است. نتیجه، یک پردازندهی گرافیکی با ۶,۱۴۴ هستهی CUDA است که به پهنای باند حافظهی ۶۰۰ گیگابایت بر ثانیه دسترسی دارد.
این مشخصات، روی کاغذ، DGX Spark را در سطح کارت گرافیک معرفینشدهی GeForce RTX 5070 قرار میدهد که انتظار میرود از تراشهی GB205 با همین تعداد هستهی CUDA بهره ببرد. همین تشابه بود که کنجکاویها را برای سنجش قدرت گیمینگ این دستگاه برانگیخت.
مشکل اصلی نه در قدرت خام سختافزار، بلکه در معماری و نرمافزار آن نهفته است. DGX Spark بر پایهی پلتفرم Arm و سیستمعامل سفارشی انویدیا (DGX OS) که توزیعی از لینوکس است، کار میکند. از آنجایی که اکثر بازیهای کامپیوتری برای معماری x86 (مورد استفاده در پردازندههای اینتل و AMD) طراحی شدهاند، این سیستم برای اجرای آنها نیازمند یک لایهی شبیهسازی اضافی است.
کاربر ردیت برای این آزمایش از شبیهساز Box64 استفاده کرده است. اگرچه نرمافزارهای شبیهسازی در سالهای اخیر پیشرفت چشمگیری داشتهاند، اما همچنان نمیتوانند تمام قدرت سختافزار را آزاد کنند و معمولاً با افت عملکرد همراه هستند. طبق بررسیها، بهترین شبیهسازها در حال حاضر قادر به دستیابی به حدود ۸۰ درصد از عملکرد بومی سختافزار هستند که همین امر، گلوگاه اصلی در اجرای بازیها محسوب میشود.

به نقل از تامزهاردور، در آزمون عملی، DGX Spark توانست بازی Cyberpunk 2077 را با رزولوشن 1080p و تنظیمات گرافیکی متوسط، با نرخ فریم حدود ۵۰ فریم بر ثانیه اجرا کند. اگرچه آزمایشکننده پایداری عملکرد را «بسیار خوب» توصیف کرده، اما بازی گهگاهی دچار کرش و بسته شدن ناگهانی میشد.
نکتهی جالب توجه، عدم دسترسی به فناوری DLSS انویدیا در بازی بود. فعال بودن این قابلیت میتوانست به راحتی نرخ فریم را به بالای ۶۰ برساند، اما به دلایلی نامشخص این گزینه در دسترس نبود.
واضح است که هیچ کاربری DGX Spark را صرفاً برای بازی خریداری نخواهد کرد. با این حال، این آزمایش به خوبی نشان میدهد که چگونه معماری نرمافزاری و سیستمعامل میتواند تأثیری حیاتی بر عملکرد نهایی یک سختافزار قدرتمند داشته باشد.
برای یک توسعهدهندهی هوش مصنوعی که گهگاهی به بازی نیز علاقهمند است، این دستگاه شاید بتواند نیازهای حداقلی را برطرف کند، اما قطعاً برای یک تجربهی گیمینگ جدی مناسب نیست.
کاربرانی که به دنبال دستگاهی کوچک با قابلیتهای دوگانهی هوش مصنوعی و بازی هستند، شاید بهتر باشد منتظر محصولاتی مانند Strix Halo از شرکت AMD باشند که به نظر میرسد رقیب مستقیم DGX Spark در این ابعاد خواهد بود.

















