دانشمندان موسسه ماکس پلانک با استفاده از میکروسکوپهای پیشرفته توانستهاند مکانیسم جدیدی برای فعالسازی سلولهای T پیدا کنند. این کشف میتواند تحولی بزرگ در درمانهای سرطان ایجاد کند.
به گزارش تکناک، تیمی به سرپرستی ولفگانگ کستنمولر و گئورگ گاستایگر نشان دادهاند که فعالسازی سلولهای T، برخلاف تصور پیشین که آن را یکمرحلهای میدانست، در واقع شامل دو مرحله مجزا است. این یافتهها نشان میدهند که سیستم ایمنی با دقت و هدفمندی بسیار بیشتری از آنچه قبلاً تصور میشد، سلولهای دفاعی خود را گسترش میدهد.
فهرست مطالب
سلولهای T؛ سربازان تخصصی سیستم ایمنی
سلولهای T نقش مهمی در سیستم ایمنی دارند و سلولهای آلوده یا سرطانی را شناسایی و نابود میکنند. اما چون تعداد آنها کم است، باید ابتدا طی فرایندی به نام “آغازگری سلول T” فعال و بیشتر شوند و سپس تخصص پیدا کنند.
این فرآیند از آنجا شروع میشود که سلولهای T در غدد لنفاوی با سلولهای دندریتیک (DCs) برخورد کرده و با دریافت آنتیژنها (بخشهایی از عوامل بیماریزا) فعال میشوند. این مرحله نخست حدود ۲۴ ساعت به طول میانجامد.
مرحله دوم؛ انتخاب دقیقترین سلولها برای حمله
دکشا سیتاراما و کاتارزینا جوبین که از پژوهشگران این مطالعه هستند، میگویند: ما متوجه شدیم که فعالسازی سلولهای T فقط یک مرحله ندارد. در مرحله دوم، سلولهای T که توانایی بیشتری در شناسایی آنتیژن دارند، انتخاب شده و بهطور ویژه تکثیر میشوند.

در این مرحله دوم، سلولهای T که قبلاً فعال شدهاند، دوباره با سلولهای دندریتیک ملاقات میکنند. آنها در مناطقی خاص از غدد لنفاوی که توسط گیرنده CXCR3 هدایت میشوند، تجمع میکنند. در آنجا، آنها با دریافت سیگنال IL-2 از سلولهای کمکی CD4، دوباره فعال شده و به تکثیر و تخصصیافتگی بیشتر میپردازند.
اهمیت این کشف برای درمان سرطان
در شرایطی مانند عفونتهای مزمن و سرطان، سیستم ایمنی دچار چرخههای مکرر فعالسازی و غیرفعالسازی میشود. این یافتههای جدید میتوانند توضیح دهند چرا برخی از درمانها مانند CAR-T (که در درمان سرطانهایی نظیر لوسمی و لنفوم استفاده میشود) گاهی مؤثر نیستند.
پروفسور گاستایگر توضیح میدهد: این بینشهای جدید میتوانند به ما کمک کنند تا درمانهای مبتنی بر سلول T را بهینهسازی کرده و دلایل شکست برخی از آنها را بهتر درک کنیم.
کشف مراحل دوگانه فعالسازی سلولهای T نهتنها درک دانشمندان از عملکرد سیستم ایمنی را متحول میکند، بلکه راه را برای توسعه درمانهای مؤثرتر برای بیماریهای پیچیدهای مانند سرطان و عفونتهای مزمن هموار میسازد.