بر اساس تحقیقات جدید، غربالگری سرطان روده بزرگ به‌طور قابل‌توجهی میزان بروز این سرطان را حدود 0.5 درصد کاهش می‌دهد.
به گزارش تکناک، بر اساس مطالعه‌ای که توسط یک اقتصاددان MIT انجام شده نشان می دهد غربالگری سرطان روده بزرگ، میزان بروز این سرطان را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.
در یک آزمایش قدیمی، تقریباً یک درصد از شرکت‌کنندگان ده سال بعد از آزمایش به سرطان روده بزرگ مبتلا شدند. یافته‌های جدید بر اساس داده‌های آزمایش‌های قبلی نشان می‌دهد که غربالگری این میزان را حدود 0.5 درصد کاهش می‌دهد. این میزان دو برابر تاثیری است که قبلا تخمین زده شده بود. مطالعات قبلی اثر غربالگری را حدود یک چهارم درصد نشان می‌داد.
جاش آنگریست که یک اقتصاددان در دانشگاه MIT است، می‌گوید: اثر واقعی غربالگری تقریباً نیم درصد است که دوبرابر نتایج منتشر شده قبلی است که بر تأثیر غربالگری تمرکز داشتند. او می‌افزاید که میزان زیاد این اثر، غربالگری کولورکتال (CRC) را افزایش می‌دهد.
آنگریست می‌گوید این یافته‌ها خیلی مهم هستند، زیرا بسیاری از افراد فرصت غربالگری از طریق کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی را داشتند که تصمیم به نادیده گرفتن آن داشتند. مطالعات قبلی نتوانستند به درستی چنین عدم پایبندی به درمان مورد نظر را توضیح دهند.
آنگریست می‌گوید: عدم پایبندی در آزمایش‌ها به‌ویژه آن‌هایی که مداخلات نسبتاً ناخوشایندی مانند غربالگری CRC را ارائه می‌دهند، گسترده است. پیشنهاد کولونوسکوپی رایگان همیشه با اشتیاق پذیرفته نمی‌شود.
اثربخشی غربالگری سرطان، تمرکز تحقیقات فعال است. بسیاری از عوامل پیچیده از جمله پتانسیل نتیجه مثبت کاذب و در نتیجه درمان بیش از حد، انگیزه تحقیق در مورد مزایا و هزینه‌های چنین روش‌هایی را فراهم می‌کنند.
مطالعه آنگریست و محققی دیگر به‌نام هال، داده‌های پنج آزمایش تصادفی‌سازی شده عمده غربالگری سرطان کولورکتال را بررسی کرد. چهار مورد از غربالگری‌ها از سیگموئیدوسکوپی (کولونوسکوپی جزئی) استفاده کردند، در حالی که یکی از آنها کولونوسکوپی کامل را ارائه کرد. همه آزمایش‌ها با یک گروه درمانی انتخاب شده برای غربالگری تصادفی و یک گروه تحت کنترل که عمدتا غربالگری می‌شدند، تصادفی‌سازی شدند.
در هر آزمایش، تعداد شرکت‌کنندگان در گروه درمانی که واقعاً غربالگری شدند، بسیار متفاوت بود و از 42 درصد تا 87 درصد بود که بسیار کمتر از تعداد ارائه‌شده فرصت غربالگری بود.
آنگریست می‌گوید: در بسیاری از آزمایش‌های بالینی، افراد زیادی ممکن است طبق برنامه درمان نشوند. آزمایش غربالگری سرطان یک آزمایش محیطی است که مشکل‌ساز می‌باشد.
مطالعات قبلی بدون تنظیم مناسب برای تعداد افرادی که واقعاً غربالگری شده‌اند، بر مقایسه‌های مبتنی بر پیشنهادات غربالگری به‌طور تصادفی اختصاص داده شده، تمرکز داشتند.
تعدیل روش جدید از روش یک اقتصادسنجی به نام متغیرهای ابزاری یا IV استفاده می‌کند که در این مورد تأثیر غربالگری را بر کسانی که غربال شده‌اند، نشان می‌دهد.
تجزیه و تحلیل جدید یک معمای کلیدی در مطالعات قبلی را حل می‌کند و آن هم تغییرپذیری در یافته‌ها در طول آزمایش است. آنگریست و هال به این نتیجه رسیدند که تخمین‌های متغیرهای ابزاری از پنج آزمایش به‌طور قابل‌توجهی همسو هستند و کاهش نسبتاً ثابت 0.5 درصدی در بروز سرطان در میان افرادی که غربالگری شده‌اند را نشان می‌دهد.
آنگریست با اشاره به تخمین‌هایی که بر اثرات پیشنهادات غربالگری متمرکز شده‌اند، می‌گوید: در پنج آزمایش مختلف و دسته‌ای از زیرگروه‌ها، نتایج در یک راستا قرار می‌گیرند، حتی اگر اثرات ITS در طول آزمایش‌ها کاملاً متفاوت باشد.
آنگریست یک اقتصاددان باسابقه است که برای ارتقاء ابزارهایی که دانشمندان علوم اجتماعی برای تخمین اثرات علت در حوزه‌های وسیعی از جمله آموزش، اقتصاد کار، مراقبت‌های درمانی و غیره استفاده می‌کنند، کار کرده است. روش‌های او نیز توسط برخی از آمارشناسان زیستی پذیرفته شده است.
آنگریست می گوید: پیتر هال و من تصمیم گرفتیم تا قدرت IV را برای ایجاد یافته‌های جدید در این زمینه مهم نشان دهیم.
آنگریست برای اولین بار نشان داد که روش‌های IV چیزی به نام اثرات درمان متوسط محلی را نشان می‌دهد.
آنگریست می‌گوید: اگر می‌خواهید یک بیمار بی‌میل به کولونوسکوپی را تشویق کنید تا این کار را انجام دهد، نباید تأثیر دعوت به غربالگری را به او بگویید، بلکه باید تأثیر واقعی غربالگری را به او بگویید که یک عدد بسیار بزرگتر است.
(زیرنویس تصویر: مطالعه‌ای که توسط یکی از محققان MIT انجام شده است، نشان می‌دهد که غربالگری سرطان روده بزرگ به میزان قابل توجهی بیشتر از تجزیه و تحلیل‌های از آزمایش‌های منتشر شده تصادفی قبلی، میزان سرطان را کاهش می‌دهد)
