احتمال ورود ویروس کشنده ماربورگ از آفریقا به آلمان

سکوی ایستگاه مرکزی قطار هامبورگ در پی نگرانی از ورود ویروس کشنده ماربورگ از آفریقا به آلمان، به طور موقت مسدود شد.

به گزارش تک‌ناک، این اقدام پس از آن صورت گرفت که یک مسافر قطار از فرانکفورت به هامبورگ، علائمی شبیه به آنفولانزا نشان داد و احتمال دادند که ویروس خطرناک ماربورگ را از آفریقا به این کشور آورده باشد.

به گزارش روزنامه Bild، سخنگوی اداره آتش‌نشانی هامبورگ اعلام کرد که این مسافر در یک قطار پرسرعت از فرانکفورت دچار علائم مشکوک شد.

بر اساس گفته این مقام، دو نفر از خارج کشور بازگشته بودند و در طول سفر خود با مردی که به بیماری عفونی مبتلا شده بود در تماس بودند، اما اطلاعات دقیقی از نوع بیماری ارائه نشد. با وجود این، فرد مبتلا که گزارش شده دانشجوی پزشکی است، تب نداشت.

با توجه به گزارش سایت خبری Morgenpost هامبورگ، این دو نفر چهارشنبه صبح از کشور رواندا وارد فرانکفورت شده بودند. رواندا در حال حاضر با شیوع ویروس مرگبار ماربورگ دست و پنجه نرم می‌کند و تاکنون هشت نفر در این کشور جان خود را به دلیل ابتلا به این ویروس از دست داده‌اند.

پس از ورود این دو مسافر به ایستگاه مرکزی هامبورگ، نیروهای پلیس و آتش‌نشانی به سرعت به محل اعزام شدند و این دو نفر را به یک کلینیک تخصصی انتقال دادند.

همچنین سکوی چهار ایستگاه به طور موقت بسته شد تا شرایط به دقت بررسی شود، اما بعد از مدتی مجدد بازگشایی شد.

مقامات بهداشتی آلمان در حال حاضر با دقت وضعیت را تحت نظر دارند و اقدامات لازم برای جلوگیری از شیوع احتمالی این ویروس در کشور را انجام داده‌اند.

اگرچه هنوز مشخص نشده که این دو مسافر به ویروس ماربورگ مبتلا شده‌اند یا خیر، اما روند آزمایش‌ها و بررسی‌های دقیق در حال انجام است.

ویروس ماربورگ، تهدید جدی برای سلامت عمومی

ویروس ماربورگ یکی از خطرناک‌ترین ویروس‌های شناخته‌شده در جهان است که به خانواده فیلوویروس‌ها (Filoviridae) تعلق دارد. این خانواده شامل ویروس‌های مرگباری مانند ویروس ابولا نیز می‌شود.

هر دو ویروس ماربورگ و ابولا به علت قدرت بالای خود در ایجاد بیماری‌های شدید و مرگبار، همواره به عنوان تهدیدهای جدی برای سلامت عمومی جهانی شناخته شده‌اند.

تاریخچه کشف ویروس ماربورگ

ویروس ماربورگ برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ در شهرهای ماربورگ و فرانکفورت آلمان، همچنین بلگراد صربستان شناسایی شد.

در آن زمان، تعدادی از کارکنان آزمایشگاه‌ها که با میمون‌های وارداتی از اوگاندا کار می‌کردند، به یک بیماری ناشناخته و شدید مبتلا شدند. این حادثه اولین مورد شناخته‌شده از ابتلا به این ویروس بود که نام خود را از شهر ماربورگ در آلمان گرفت.

علائم بیماری

بیماری ناشی از ویروس ماربورگ، که به عنوان تب خونریزی‌دهنده ماربورگ شناخته می‌شود، یک بیماری کشنده و خطرناک است. علائم اولیه بیماری مشابه آنفولانزا هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:

• تب شدید و ناگهانی
• سردرد شدید
• درد عضلانی
• احساس ضعف شدید

در مراحل پیشرفته‌تر، ویروس می‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• استفراغ شدید
• اسهال آبکی
• درد شکمی
• خونریزی داخلی و خارجی (که در برخی موارد، خونریزی از چشم، گوش و بینی مشاهده می‌شود)

با پیشرفت بیماری، اندام‌های داخلی ممکن است دچار آسیب شدید شوند و این شرایط اغلب باعث نارسایی چندگانه اندام‌ها و در نهایت مرگ بیمار می‌شود.

شیوه انتقال ویروس ماربورگ

ویروس ماربورگ از طریق هوا منتقل نمی‌شود، اما به راحتی از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد مبتلا (مانند: خون، بزاق، ادرار و مدفوع) یا تماس با سطوح و اجسامی که با مایعات بدن آلوده شده‌اند، به دیگران انتقال می‌یابد.

همچنین تماس جنسی محافظت‌نشده و پوست آسیب‌دیده نیز از عوامل انتقال این ویروس به شمار می‌روند.

یکی از منابع اولیه انتقال ویروس به انسان، خفاش‌های میوه‌خوار به‌ ویژه خفاش‌های میوه‌خوار گونه Rousettus هستند.

این خفاش‌ها مخزن طبیعی ویروس ماربورگ در طبیعت به حساب می‌آیند و تماس انسان‌ها با این حیوانات یا فضولات آنها می‌تواند باعث انتقال اولیه ویروس به انسان شود.

شیوع‌ها و میزان مرگ‌ومیر

ویروس ماربورگ از زمان کشف خود در سال ۱۹۶۷ تاکنون چندین بار در مناطق مختلف آفریقا و به‌ ویژه در کشورهای اوگاندا، کنگو و رواندا شیوع پیدا کرده است.

این شیوع‌ها به طور معمول در مناطق دورافتاده روستایی رخ می‌دهند و ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا مهار شوند. با وجود این، هرگونه گسترش ویروس به مناطق شهری و پرازدحام می‌تواند باعث شیوع گسترده‌تری شود.

بر اساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت (WHO)، ویروس ماربورگ به‌طور متوسط حدود ۵۰ درصد از افرادی را که به آن مبتلا می‌شوند، به کام مرگ می‌کشاند. این میزان مرگ‌ومیر می‌تواند بسته به میزان آمادگی سیستم‌های بهداشتی و درمانی و سرعت تشخیص و درمان اولیه، بین ۲۴ تا ۸۸ درصد متفاوت باشد.

درمان و پیشگیری

در حال حاضر، هیچ درمان خاص یا واکسن تأییدشده‌ای برای ویروس ماربورگ وجود ندارد. مراقبت‌های حمایتی مانند: تأمین مایعات، کنترل علائم و درمان‌های کمکی می‌تواند به کاهش مرگ‌ومیر بیماران کمک کند.

با وجود این، در موارد شدید، بیمارانی که به نارسایی اندام‌ها دچار می‌شوند، ممکن است به تجهیزات پیشرفته درمانی مانند: دستگاه‌های کمک به تنفس یا دیالیز نیاز پیدا کنند.

برای جلوگیری از گسترش ویروس ماربورگ، رعایت موارد زیر ضروری است:

• اجتناب از تماس با حیوانات وحشی به‌ ویژه خفاش‌های میوه‌خوار و دیگر حیوانات که ممکن است حامل ویروس باشند.
• استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب مانند: ماسک، دستکش و لباس‌های محافظتی در هنگام برخورد با بیماران یا افراد مشکوک ضروری است.
• شستن دست‌ها با صابون و آب تمیز یا استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده الکلی پس از تماس با مایعات بدن یا سطوح آلوده اهمیت زیادی دارد.
• قرنطینه و نظارت بر افرادی که با بیماران مبتلا یا مشکوک در تماس بوده‌اند.