اخیرا نانوربات های کوچک اوره پتانسیل قابل‌توجهی در کوچک شدن تومور مثانه در موش‌ها تا 90 درصد از خود نشان داده‌اند.
به گزارش تکناک، این روش نوآورانه جدید می تواند تغییر قابل توجهی در کارایی درمان سرطان مثانه که یک نگرانی جدی در زمینه سلامت جهانی و چهارمین تومور شایع در مردان است، داشته باشد.
مؤسسه مهندسی زیستی کاتالونیا (IBEC) و CIC biomaGUNE ، توسعه این نانوربات‌های کوچک را با همکاری موسسه تحقیقات زیست پزشکی IRB Barcelona و دانشگاه خودمختار بارسلون (UAB) هدایت کردند.
ساموئل سانچز که رهبر این مطالعه بود، گفت: با یک دوز، ما کاهش 90 درصدی در حجم تومور را مشاهده کردیم. با توجه به اینکه بیماران مبتلا به این نوع تومور با درمان های فعلی معمولاً 6 تا 14 نوبت بیمارستانی دارند، چنین رویکرد درمانی باعث افزایش کارایی، کاهش طول مدت بستری و هزینه های درمان می شود.
اجزای کلیدی این نانوربات کوچک
این نانوربات‌های پزشکی از یک کره سیلیس متخلخل ساخته شده‌اند و دارای سطوحی با اجزای تخصصی هستند که برای عملکرد دقیق طراحی شده‌اند.
یکی از این اجزا، آنزیم اوره آز است که پروتئینی است که با اوره موجود در ادرار تعامل دارد. این پروتئین به حرکت نانوذرات در داخل بدن کمک می کند.
یکی دیگر از اجزای ضروری این نانوربات‌ها ید رادیواکتیو است که شکلی از ایزوتوپ رادیواکتیو است که در درمان هدفمند تومور استفاده می شود.
تصویربرداری زیستی از نانو ربات داخل بدن
در حالی که استفاده از نانوربات‌ها در درمان‌های پزشکی موانعی را برای رویکردهای تصویربرداری زیستی ایجاد می کند، این تحقیق با موفقیت بر این مشکل غلبه کرد.
محققان حرکت نانوذرات را در داخل مثانه و تجمع هدفمند آنها در ناحیه تومور نشان دادند.
پس از استفاده از نانوربات‌ها، از موش‌ها با چندین روش از جمله تصویربرداری توموگرافی گسیل پوزیترون پزشکی (PET) و تصویربرداری میکروسکوپی از بافت‌ها، تاثیر استفاده از نانوربات‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
جولین کلمبلی، رهبر پلتفرم میکروسکوپ دیجیتال پیشرفته در IRB بارسلونا، در بیانیه مطبوعاتی گفت: سیستم نوری نوآورانه‌ای که ما توسعه داده‌ایم ما را قادر می‌سازد تا نور منعکس شده توسط خود تومور را حذف کنیم و به ما امکان می‌دهد نانوذرات را در سرتاسر اندام بدون برچسب‌گذاری قبلی با وضوح بی‌سابقه شناسایی و ردیابی کنیم. ما مشاهده کردیم که نانوربات‌ها نه تنها به تومور رسیدند، بلکه وارد آن شدند و در نتیجه عملکرد دارو را افزایش دادند.
با پیشرفت تحقیقات، محققان اکنون به بررسی اینکه آیا تومورها پس از درمان عود می کنند یا خیر، می پردازند.
این رویکرد جدید می‌تواند آغازگر دوره جدیدی در درمان سرطان باشد و امیدی برای افزایش کارایی، کاهش بستری شدن در بیمارستان و نتایج بهبود یافته برای بیمارانی که با سرطان مثانه مبارزه می‌کنند، ارائه دهد.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology گزارش شده است.
