گروهی از پژوهشگران نظامی چین یک نقطه ضعف احتمالی در بمب‌های سنگرشکن نیروی هوایی آمریکا را شناسایی کرده‌اند.
به گزارش تکناک، این پژوهش توسط گروهی به رهبری «کوی شینگ‌یی» از مؤسسه مهندسی مکانیک و برق شمال غربی چین انجام شده و در نشریه Journal of Gun Launch and Control منتشر شده است.
این پژوهشگران مدعی شده‌اند که بمب‌های سنگرشکن آمریکا موسوم به GBU-57 MOP، نقطه ضعفی در طراحی خود دارند، که می‌توانند با استفاده از گلوله‌های ضدهوایی مورد هدف قرار گیرند.
بر اساس این مطالعه، در حالی که نوک تخم‌مرغی‌شکل این بمب‌ها تقویت‌شده است و ضربات مستقیم را منحرف می‌کند، اما دیواره‌های فولادی جانبی آنها تنها چند سانتی‌متر ضخامت دارند و این موضوع آنها را در برابر گلوله‌های ضد هوایی آسیب‌پذیر می‌سازد.
پژوهشگران با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، توپ‌های سوئیسی Oerlikon GDF را آزمایش کرده‌اند؛ سلاح‌هایی که به طور گسترده در خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌گیرند. این توپ‌ها می‌توانند در عرض دو ثانیه، ۳۶ گلوله شلیک کنند و در فاصله ۱,۲۰۰ متری، احتمال اصابت مؤثر آنها ۴۲ درصد است.
با وجود این، محققان هشدار داده‌اند که این روش مقابله‌ای مستلزم رهگیری دقیق با رادار، به‌کارگیری مؤثر جنگ الکترونیک و آمادگی برای دفع حملات متقابل است.
برای نفوذ گلوله به بدنه بمب‌های سنگرشکن آمریکا، باید زاویه اصابت کمتر از ۶۸ درجه باشد؛ در غیر این صورت گلوله منحرف می‌شود. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که در فاصله بیش از ۱,۴۹۰ متر، نفوذ گلوله امکان‌پذیر نیست، اما در محدوده ۱,۱۸۸ متری، حرارت و ترکش می‌توانند مواد منفجره غیرفعال بمب را مشتعل کنند. این روش بر محاسبات ساده نفوذ زره در دوران جنگ جهانی دوم مبتنی است.
با وجود این، یک چالش تاکتیکی وجود دارد: سامانه رهگیر باید از پیش روی نقطه‌ای خاص در مسیر پرواز بمب نشانه‌گیری شده باشد. هرچه این نقطه به بمب نزدیک‌تر باشد، لوله سلاح پایدارتر می‌ماند؛ پژوهشگران این روش را «تاکتیک آتش تک‌تیرانداز» می‌نامند.
گروه «کوی» اشاره کرده‌اند که این روش رهگیری مشابه تک‌تیراندازی، مزایای قابل توجهی دارد. نشانه‌گیری از پیش روی نقطه‌ای مشخص در مسیر بمب، نیاز به سامانه‌های چرخشی را کاهش می‌دهد و از انجام محاسبات تکراری جلوگیری می‌کند، به‌گونه‌ای که زمان واکنش فقط به یک میلی‌ثانیه کاهش می‌یابد.
همچنین پژوهشگران تأکید کرده‌اند که اجرای این روش با فناوری‌های موجود امکان‌پذیر است و آن را به گزینه‌ای عملی برای هدف‌گیری سریع و نابودی بمب‌های سنگرشکن تبدیل می‌کند.
اگرچه این تاکتیک‌ها در تئوری امیدوارکننده به‌نظر می‌رسند، اما واقعیت میدان نبرد بسیار پیچیده‌تر است. نیروهای هوایی می‌توانند پیش از آغاز عملیات بمب‌افکن‌ها، با حملات گسترده، سامانه‌های رهگیر ضد هوایی را نابود و عملاً هرگونه دفاع را بی‌اثر کنند.
علاوه بر این، بمب‌های هوشمند اغلب قبل از برخورد نهایی، مانورهایی غیرمنتظره انجام می‌دهند، که مسیر پرواز آنها را نامشخص می‌سازد و فرصت هدف‌گیری دقیق در محدوده محدود ۱,۱۸۸ متری را که تنها برای کسری از ثانیه وجود دارد، بسیار محدود می‌کند.
در پایان، کارشناسان این مطالعه هشدار داده‌اند که تاکتیک‌های طراحی‌شده برای سامانه‌های دفاعی چین ممکن است در مناطق دیگر، به دلیل تفاوت در زمین، تهدیدات و فناوری‌های موجود، کارایی لازم را در بمب‌های سنگرشکن آمریکا نداشته باشند.
