ادعای استارت‌آپ آمریکایی: با فناوری گداخت هسته‌ای طلا تولید می کنیم

یک استارت‌آپ در ایالت کالیفرنیای آمریکا مدعی شده است با استفاده از فناوری گداخت هسته‌ای می‌تواند طلا تولید کند.

به گزارش تک‌ناک، استارت‌آپ Marathon Fusion بیان کرده است که می‌تواند از طریق تابش نوترونی در راکتورهای گداخت هسته‌ای، جیوه را به طلا تبدیل کند. این ادعا در صورت تحقق، می‌تواند انقلابی در صنعت فلزات گران‌بها به‌وجود آورد.

تبدیل عناصر به یکدیگر، مفهومی است که دهه‌ها در فیزیک شناخته‌ شده و در آزمایش‌هایی مانند برخورددهنده هادرونی بزرگ (Large Hadron Collider) در CERN، برای مطالعه ساختار بنیادی ماده به‌کار رفته است. با وجود این، تولید طلا به این روش بسیار پرهزینه و کم‌بازده است. به‌ عنوان نمونه، آزمایش ALICE در CERN طی چهار سال تنها ۲۹ پیکوگرم طلا تولید کرده، که طبق محاسبات، برای تولید یک اونس تروی طلا به صدها برابر عمر کیهان زمان نیاز است.

استارت‌آپ Marathon Fusion با هدف تغییر این معادله، رویکردی نوین پیشنهاد کرده است. در این روش، ایزوتوپ جیوه-۱۹۸ با نوترون‌های پرانرژی بمباران می‌شود تا به ایزوتوپ پرتوزای جیوه-۱۹۷ تبدیل گردد؛ ایزوتوپی که در ادامه به‌ صورت طبیعی به طلا-۱۹۷، یعنی تنها ایزوتوپ پایدار طلا، واپاشی می‌کند.

به گفته این شرکت، اگر نوترون‌هایی با انرژی بیش از ۶ میلیون الکترون‌ولت در راکتورهای گداخت هسته‌ای تولید شوند، امکان آغاز این فرایند واپاشی وجود خواهد داشت. برای تأمین چنین شار نوترونی، استفاده از ترکیب سوخت دوتریوم و تریتیوم – که هر دو ایزوتوپ‌هایی از هیدروژن هستند – در پلاسما ضروری است.

استارت‌آپ Marathon Fusion برای بررسی عملی بودن این فرایند، از مدلی رایانه‌ای موسوم به «دوقلوی دیجیتال» استفاده کرده است؛ مدلی که واکنش‌های فیزیکی گداخت و پرتوزایی حاصل از آن را شبیه‌سازی می‌کند. با وجود این، نبود یک راکتور گداخت هسته‌ای تجاری در دنیای واقعی باعث می‌شود که فرضیات این مدل فعلاً تأییدنشده باقی بمانند.

این در حالی است که ساخت راکتورهای گداخت هسته‌ای با چالش‌های پیچیده‌ای روبه‌رو است، که از جمله آنها می‌توان به نیاز به مواد جدید برای ساخت، درک علمی نحوه‌ عملکرد پایدار سیستم و توسعه هوش مصنوعی برای کنترل واکنش‌های گداخت درون پلاسما اشاره کرد. حتی پیشرفته‌ترین پروژه‌های گداخت همچون JET در بریتانیا تنها موفق به تولید انرژی اندکی شده‌اند.

با وجود این موانع، پژوهشگران بریتانیایی به تازگی روش جدیدی برای کاهش ابعاد راکتورهای گداخت هسته‌ای با تغییر شیوه‌ کنترل پلاسما پیشنهاد کرده‌اند. طرحی که با عنوان “Spherical Tokamak for Energy Production” شناخته می‌شود و قرار است نمونه اولیه‌ آن تا سال ۲۰۴۰ آماده گردد.

اما حتی در صورت تحقق این ایده، چالش دیگری در مسیر باقی می‌ماند: طلاهای تولیدشده در این فرایند در ابتدا پرتوزا خواهند بود و باید به‌ عنوان پسماند هسته‌ای تحت نظارت و مدیریت قرار گیرند. فرآوری این مواد برای تبدیل به طلای خالص و قابل‌ استفاده نیازمند فناوری‌های مکمل و زمان‌بر است.

با وجود تمام این پیچیدگی‌ها، ایده‌ Marathon Fusion همچنان روی کاغذ جذاب به‌ نظر می‌رسد و ممکن است توجه سرمایه‌گذاران بلندمدت را به خود جلب کند. اما تا آغاز یک تب طلای جدید در کالیفرنیا، فاصله‌ زیادی باقی مانده است.