پروژه World و مشکلات حریم خصوصی: چرا ویتالیک بوترین نگران است؟

ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار اتریوم، به‌تازگی نگرانی‌های جدی خود را درباره مشکلات حریم خصوصی در پروژه World مطرح کرده است.

به گزارش تک‌ناک،‌ ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، درباره پیامدهای رویکرد شناسایی دیجیتال در پروژه World ابراز نگرانی کرده و آن را تهدیدی جدی برای حریم خصوصی افراد دانسته است. پروژه World پیش‌تر با نام Worldcoin شناخته می‌شد و سم آلتمن و الکس بلانیا در چهارچوب شرکت Tools for Humanity آن را راه‌اندازی کردند. هدف این پروژه ایجاد هویتی منحصربه‌فرد بر بستر بلاک‌چین ازطریق اسکن چشم کاربران و تمایز میان انسان‌ها و عوامل هوش مصنوعی اعلام شده است.

تک‌کرانچ می‌نویسد که بوترین در یادداشتی مفصل ضمن اشاره به مزایای استفاده از اثبات‌های بدون دانایی (Zero-Knowledge Proofs) در تأیید هویت انسان‌ها بدون فاش‌سازی اطلاعات شخصی، تأکید کرده که این فناوری در پروژه‌های دیگر مانند گذرنامه‌ها و شناسه‌های دیجیتال نیز در حال بررسی است. طبق ادعای او، در ظاهر استفاده از شناسه‌های دیجیتال پوشیده‌شده با ZK می‌تواند از دست‌کاری شبکه‌های اجتماعی و فرایند رأی‌گیری و خدمات اینترنتی به‌واسطه ربات‌ها و حساب‌های جعلی جلوگیری کند، بدون آنکه به حریم خصوصی کاربران آسیب برساند.

با‌این‌حال، بوترین هشدار داده است که این رویکرد در عمل به سیستم «یک شناسه برای هر فرد» منتهی می‌شود که می‌تواند خطرهای اساسی برای آزادی و ناشناسی آنلاین افراد ایجاد کند. به گفته او، در دنیای واقعی ناشناس‌ماندن معمولاً به داشتن چند حساب کاربری وابسته است و اگر همه فعالیت‌های فرد به هویت عمومی واحدی گره بخورد، امکان محافظت شخصی ازطریق ناشناسی از بین می‌رود. وی اشاره کرده است در عصری که تهدیدهایی همچون پهپادها رو‌به‌افزایش است، محدودکردن ابزارهای ناشناس‌ماندن می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری به‌همراه داشته باشد.

بوترین در ادامه به مثال مشخصی از خطرهای چنین سیستم‌هایی اشاره کرده و گفته است که دولت ایالات متحده اخیراً از متقاضیان ویزای دانشجویی و پژوهشی خواسته است حساب‌های شبکه‌های اجتماعی خود را عمومی کنند تا این حساب‌ها ازنظر «تمایلات خصمانه» بررسی شوند. او هشدار داده است که حتی اگر شناسه‌های دیجیتال به‌صورت عمومی به‌هم متصل نباشند، ممکن است دولت‌ها کاربران را وادار کنند تا اطلاعات مخفی خود را افشا کنند و به تمام فعالیت‌های آن‌ها دسترسی یابند.

او در پاسخ به این مسئله، از رویکردی با عنوان «هویت تکثرگرا» حمایت کرده است. در این الگو، مرجع مرکزی و ثابتی برای تأیید هویت وجود ندارد و کاربران می‌توانند با اتکا به منابع گوناگون، هویت خود را تأیید کنند. از دیدگاه بوترین، این سیستم‌ها که می‌توانند به‌صورت صریح (بر‌اساس گواهی کاربران دیگر) یا ضمنی (با بهره‌گیری از ترکیب چند سامانه شناسایی) طراحی شوند، واقع‌گرایانه‌ترین راه‌حل برای حفظ تعادل میان هویت واقعی و حریم خصوصی هستند.

وی در پایان تأکید کرده است که بهترین نتیجه ممکن برای پروژه‌های فعلی شناسایی دیجیتال آن است که با سیستم‌های مبتنی‌بر روابط اجتماعی ادغام شوند و از تسلط نهادهای متمرکز بر هویت افراد جلوگیری شود.